ปลายเดือนเมษายนแล้ว อุณหภูมิของลาดักห์ยังคงไม่ลดราความหนาวลงสักเท่าไหร่
เทือกเขาหิมาลัยเรียงตัวเป็นแนวยาว โรยยอดเขาด้วยน้ำตาลไอซิ่งสีขาวโพลน แค่มองก็เย็นยะเยือกไปถึงไส้ติ่ง
ชีวิต 10 วันในลาดักห์กลายเป็น 10
วันที่ดีที่สุดในชีวิตที่เคยเดินทางมาสำหรับเรา
ได้สัมผัสครบหมดทุกรูปแบบ ทั้งสนุก
ดีใจ ตื่นเต้น เหนื่อย เบื่ออาหาร ไม่สบาย หรือแม้กระทั่งความรู้สึกกลัวตาย
ตอนที่รถของเราไถลหิมะไปเฉียดใกล้ๆ หน้าผาบนภูเขาขณะมุ่งหน้าไปยัง Changla Pass
ความสูงก็ไม่เท่าไหร่เลย แค่ 5,000 กว่าเมตรจากระดับน้ำทะเลเท่านั้น
แต่มันก็คุ้มกับประสบการณ์ที่แลกมา ผู้คนเป็นมิตรและน่ารักมาก
วิวรอบข้างที่ราวกับอยู่บนดาวอีกดวงหนึ่ง
มันคือส่วนหนึ่งของความมหัศจรรย์บนโลกใบนี้
ที่บันทึกด้วยอะไรก็คงไม่สวยเท่าดวงตาที่ได้เห็นของจริง
คำแนะนำ: ลองเปิดเพลง Step Out ของ Jose Gonzalez ประกอบการดูรูปสิ
ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย