เขียนบทและกำกับการแสดง: ปัถวี ไกรวัล (Nakornrath Theatre company)
สถานที่: Democrazy Theatre Studio
ความสามารถของ ออม-ปัถวี ไกรวัล ไม่ใช่แค่ใส่ส้นสูง 4 นิ้วเหมือนเป็นอวัยวะที่ 33 พร้อมร้องเต้นเล่นห้อยโหนตีลังกาตลอด 1 ชั่วโมง นอกจากสร้างแสงสีเอนเตอร์เทนผู้ชมให้หัวเราะได้ทั้งค่ำคืน บัณฑิตศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาการละคอน จากรั้วธรรมศาสตร์ยังเขียนบทและกำกับผลงานด้วยตัวเอง หลังจากเป็นเงือกน้อยอาภัพรักในผลงานแสดงเดี่ยวเรื่อง ปลาสีรุ้ง เธอจุติมาเป็น Miss Carter กะเทยผู้บูชาบียอนเซ่เป็นศาสดา ในโลกอนาคตที่มีระบบปฏิบัติการ ‘น้อง’ คอยดูแลความเป็นอยู่ในเชลเตอร์ของ‘นก’ ไร้คู่ที่อ้างว้างที่สุดในโลก
เล่าแค่นี้ก็น่าจะสนุก และ ฤายังจะนกแม้โลกจะสลาย : Single ladies ’til the world ends ก็สนุกจริงๆ มิสคาร์เตอร์ที่ใส่ยกทรงตอกหมุดหนามปล่อยพลังงานเมามันเหมือนรับประทานไดนาไมต์เป็นอาหาร ฉากเรียบที่ประดับแสงไฟตระการตา มีดนตรีสดและภาพวิดีโอวิ่งสลับ พาเราหลุดเข้าไปในคอนเสิร์ตรวมดาวขุ่นแม่ (หรือที่ผู้สร้างเรียกว่า ‘โชว์กะเทย’) เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเมื่อฟ้าส่งบุคคลที่รอดชีวิตในจักรวาลนี้มาให้เป็นคู่ชีวิตมิสคาร์เตอร์ แต่คนคนนั้นกลับเป็นสาวห้าวรักหญิง (ฉัตราภรณ์ ภักดี) ที่เทิดทูนเทย์เลอร์ สวิฟต์ เป็นสรณะ ตลกยั่วล้อรสนิยมทางเพลงและทางเพศชวนให้เราขบคิดถึงเสรีภาพของความรักเสรีภาพของ ‘นก’ ที่อยากจะสมหวังกับเขาบ้างเสียที
นอกจากความขำขันพลุ่งพล่านและการดวลเพลงระดับพระกาฬพ่นไฟของสองตัวละคร ฉากหนึ่งที่ติดตาเราคือฉากปาหิน เมื่อมิสคาร์เตอร์เชิญชวนให้ผู้ชมทั้งห้องปลดปล่อยความสิ้นหวังจากการนก แห้ว ถูกทิ้ง ชอกช้ำนานาสารพัดด้วยการปาลูกบอลสารพัดสีใส่เธอ พร้อมๆ กันนั้นเอง ถ้อยคำด่าทอสารพัดก็ระเบิดฉายออกมาบนฉากหลัง ความเจ็บช้ำน้ำใจของคนทั้งโรงละครกลายเป็นห่ากระสุนความรุนแรงที่ถล่มยิงอย่างไร้ความปราณี
“เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเราทะเลาะกับที่บ้าน บ้านเรามีรสนิยมการเมืองอย่างหนึ่ง เราก็มาอีกสายหนึ่ง ทะเลาะกันจนถึงจุดที่ว่าเราไม่สามารถเล่าเรื่อง queer แบบเดิมที่เคยพูดได้แล้ว คนอื่นพูดกันไปหมดแล้ว เราสงสัยว่าคนที่คิดต่างก็เป็น queer ของสังคมรึเปล่า แล้วลิเบอรัลที่ทะเลาะกับคอนเซอร์เวทีฟหนักๆ สรุปเราหรือเขาที่เป็น queer”
คาร์เตอร์ดึงกิ๊บติดผมปลอมออกทีละตัว ทีละตัว ระหว่างการพูดคุยหลังจบการแสดง เมื่อความเป็นอื่นถูกเชื่อมโยงกับเพศทางเลือก เราตั้งคำถามกับออมและวิกผมของเธอว่าเหตุใดเธอจงใจตอกย้ำชะตากรรมของ queer ให้มาพร้อมกับความนกชั่วฟ้าดินสลาย
“เรื่องนก เราเอาตัวเองไปจับว่าเล่นอะไรกับมันได้ เพราะมันไม่ได้มีความหมายเดียว มันเล่นได้เยอะเลย นกเป็นเสรีภาพ เป็นประชาธิปไตย เป็นนกสีขาวบินไปได้รึเปล่า ถ้าเรานก แปลว่าเราชอบเขา แต่เขาไม่ชอบเรา สุดท้ายมันกลับมาที่ความชอบ-ไม่ชอบที่ไม่ตรงกัน แต่ไม่มีใครผิดนี่ เราไม่ควรไปเกลียดคนที่ชอบสิ่งที่เราเกลียด หรือถ้าเขาเกลียดสิ่งที่เรารัก ก็ไม่ควรไปเกลียดเขาเหมือนกัน มันก็แค่นั้น เราว่าละคร queer มันพูดเรื่องความเป็นมนุษย์ กะเทย ทอม ก็เป็นมนุษย์ คนที่คิดไม่เหมือนคุณ ชอบไม่เหมือนคุณก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน”
ประเด็นจริงจังเคลือบทาด้วยเพลย์ลิสต์บทเพลงที่เจ้าของผลงานชื่นชอบ ตามขนบโชว์ร้องเต้นแพรวพราวที่เธอเน้นให้ความบันเทิงเต็มเปี่ยมกับผู้ชมเป็นหลัก จนความเข้มข้นของเรื่องราวเจือจางลงไปบ้างตามจังหวะดนตรีแบบคอนเสิร์ต และหลายแง่มุมที่ถูกจุดขึ้นแผ่วหายไปกลางทางอย่างน่าเสียดาย ถึงอย่างนั้น ฤาจะนกแม้โลกจะสลาย ก็โบยบินสร้างเสียงหัวเราะและจุดประกายให้ค่ำคืนของนกทั้งหลายเรืองรองด้วยความหวัง
ฤายังจะนกแม้โลกจะสลาย : Single ladies ’til the world ends แสดงที่ Democrazy Theatre Studio (MRT ลุมพินี) 12 – 23 มกราคมนี้ เวลา 19:00 น. ผู้สนใจสามารถจองที่นั่งหรือสอบถามรายละเอียดได้ที่นี่
ภาพ นครรัฐ กัมปานี
