ปั่นผจญภัยบนเส้นทางลุยป่า เวียงแหง-ปาย

เส้นทาง: เวียงแหง-ปาย ทางหลวงหมายเลข 1322
สถานที่: อ.เวียงแหง
จ.เชียงใหม่ – อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน
ระยะทาง: 57 กิโลเมตร
จักรยาน:
ทัวริ่ง

โดยปกติแล้วการเดินทางไปปายนั้นง่ายแสนง่าย
คนทั่วไปจะใช้เส้นทางหลัก นั่นคือเส้นทางจากอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ แต่ด้วยความไม่ปกติเป็นการส่วนตัว เราจึงอยากทดลองใช้ทางอีกเส้นจากอำเภอเวียงแหงเข้าสู่เมืองปาย

เวียงแหงเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
มีเขตติดต่อกับประเทศพม่า และอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน หากเริ่มต้นเดินทางจากในตัวเมืองเวียงแหงโดยใช้ทางหลวงหมายเลข
1322
ปั่นมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ
5
กม. จะสังเกตเห็นซอยทางซ้ายมือเขียนว่า
วัดกองลม 350
เมตร
เลี้ยวเข้าซอยไป เมื่อเจอวัดให้เลี้ยวขวาแล้วตามเส้นทางไปเรื่อยๆ
ถ้ารู้สึกว่าเหมือนจะหลง เส้นทางกลายเป็นถนนลูกรัง ไม่มีป้ายบอกทางใดๆ
ให้รู้ว่ามาถูกทางแล้ว!

ฉันประเมินแรงตัวเองแล้วคิดว่า
ระยะทางแบบขึ้นเขานิดหน่อยไปตลอดทาง 57 กิโลเมตรไม่น่าจะลำบาก น่าจะถึงตัวเมืองปายก่อนพลบค่ำ เส้นทางที่ไปทำเอาเราใจเต้นแรงเพราะมันคือทางลูกรังขรุขระแบบโลกพระจันทร์ ขึ้นเขาลงห้วย
ป่าดงรกชัฏ รถก็นานๆ ทีจะโผล่มาสักคัน
จากนักปั่น touring เลยสวมวิญญาณนักปั่น
cyclocross เต็มพิกัด (ซึ่งเกิดขึ้นเฉพาะในช่วงแรกเท่านั้น) พอใกล้เที่ยงแล้วแดดก็แผดเผาจนไม่มีวิญญาณอะไรเหลืออีกต่อไป…

ฉันปั่นโดยไม่อยู่ในข้อจำกัดของเวลาและระยะทาง
พอเหนื่อยก็พัก แค่คิดว่าเป้าหมายของเย็นนี้คือถึงปายแน่นอน เฮ้! เราพักเหนื่อยและแวะกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกลางทางช่วงบ่ายโมง ฉันเดาเอาเองว่าน่าจะมาได้สักครึ่งทางแล้ว พอกด GPS ดู พบว่านี่มันแค่
9
กม. เท่านั้น!!! โชคดีระหว่างทางเจอค่ายทหารให้พอได้อุ่นใจและมีป้ายไม้ง่ายๆ ชี้บอกทางว่าไปปายอีก 45 กม. เนื่องจากเส้นทางป่าเขานี้คงไม่มีรีสอร์ตสุดหรู โฮสเทลสุดชิค
หรือแม้แต่โรงแรมจิ้งหรีดให้ได้พักพิง จึงไม่อาจปั่นอย่างอ้อยอิ่งและหยุดพักแบบไร้สาระได้อีกแล้ว

6
โมงเย็นเราเจอหมู่บ้านชาวเขาแล้วก็ใจชื้น
ชาวบ้านบอกว่าขี่มอเตอร์ไซค์เพียง 40 นาทีก็ถึงปายแล้ว
ถนนดีกว่าที่ผ่านมามาก ว่าแต่มีไฟฉายมั้ย? ถ้ามีไฟฉายก็ไปได้
เราพยักหน้าหงึกๆ เชื่อคำหวานของชาวบ้าน (โดยไม่เจียมสังขารตัวเอง) จึงแวะซื้อเสบียงติดตัวแล้วออกเดินทาง
ระหว่างทางที่ปั่นเราคิดว่าสิ่งที่ชาวบ้านบอกว่าถนนดีอย่างนั้นอย่างนี้มันคงมองไม่เห็นได้ด้วยตา
แต่มันคงสัมผัสได้ด้วยใจ

ความมืดบนเขาทำให้เราเห็นพระจันทร์และดวงดาวชัดมากพอๆ กับเสียงจิ้งหรีดเรไร ฉันปั่นบ้างและเข็นเป็นส่วนใหญ่
เพราะความหนาวทำให้เราต้องหยุดผิงไฟและขนเสบียงออกมากิน…แต่แล้วก็พบว่า
เราได้ทิ้งเสบียงไว้ที่ร้านชำ ระหว่างแต่งตัวกันหนาวเต็มยศ
จึงต้มมาม่าห่อสุดท้ายประทังชีวิต
ขณะนั้นเป็นเวลา 3 ทุ่ม
GPS
บอกเราว่าอีก
18
กิโลเมตรจะถึงปาย เรามั่นใจว่าปั่นไปเข็นไปเรื่อยๆ
ถ้าคืนนี้ไม่ถึงพรุ่งนี้เช้าก็ต้องถึง
ฉันจะไม่หยิบโทรศัพท์มาดูเวลา
ไม่หยิบ GPS
มาเช็กระยะทางอีกต่อไป…ฉันง่วงนอนและเพลียมากแล้ว

มารู้ตัวอีกทีฉันก็ปั่นอยู่ในอำเภอปาย…ก็เพราะความโชคดีที่เจอพี่ที่อยู่ในหมู่บ้านบนเขานั้น
จอดรถรับเราเพราะเห็นเข็นจักรยานอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เส้นทางน่าปั่นวันนี้จึงจบลงด้วยน้ำใจของคุณพี่ใจดี ขอบพระคุณผู้สนับสนุนตลอดเส้นทาง

map