ในบรรดาเพจตลกมากมายที่มีอยู่เต็มเฟซบุ๊กคาราโอเกะชั้นใต้ดิน คือเพจที่เรายอมรับในความฮา ไม่น่าเชื่อว่าภาพ 1 ภาพและเนื้อเพลงท่อนสั้นๆ ที่แปะบนรูปในสไตล์คาราโอเกะจะทำให้ขำได้ขนาดนี้ แถมนานวันเข้า เพจนี้ชักฮอตฮิตแถมยังมีคนทำมุกสไตล์นี้ตามมาอีก เราเลยสนใจอยากลองคุยกับแอดมินดูสักหน่อย ตอนแรกไม่แน่ใจว่าจะถามอะไรได้เยอะมั้ย เพราะเนื้อหาของเพจที่นิยามตัวเองว่า ‘ล้อเลียนทุกอย่างด้วยเนื้อเพลง’ ดูเรียบง่ายมาก แต่คุยไปคุยมา เราก็พบว่าเป็นบทสนทนาสนุกน่าสนใจไม่ใช่เล่น เป็นบทสนทนาที่บอกเราว่ามุกตลกเวิร์กๆ ที่เห็นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ถ้าอยากรู้ว่าพวกเราคุยอะไรกันบ้าง เราคัดสรรเรียบเรียงมาให้อ่านที่ด้านล่างนี้แล้ว
แนะนำตัวหน่อยว่าแอดมินเพจ ‘คาราโอเกะชั้นใต้ดิน’ มีกี่คน เป็นใครกันบ้าง
แอดมินมีคนเดียวครับคือผมเอง ขอไม่บอกชื่อนะครับ ผมเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ อายุ 26 อยู่ในกรุงเทพนี่แหละครับ
นึกยังไงถึงทำเพจนี้ขึ้นมา
ผมทำเพจนี้มาตั้งแต่สองปีก่อน ก็เริ่มจากทำภาพกับเนื้อเพลงเล่นๆ กับเพื่อน แล้วรู้สึกว่ามันตลกดี เลยเอามาใส่ในเพจไว้ แล้วก็ปล่อยทิ้งไว้เพราะช่วงนั้นยุ่ง จนประมาณเดือนที่แล้ว ช่วงที่มีข่าว กกต.สมชัยโยนหีบ ผมก็ทำรูปแล้วเอาไปแปะตามคอมเมนต์เพจต่างๆ ที่เขาล้อ กกต.สมชัยกัน ก็เลยเริ่มมีคนตามมาเรื่อยๆ จริงๆ ผมคิดว่าก็คงจะมีคนมาไลก์เพจบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้นะ
แล้วทำไมต้องเป็นคาราโอเกะล่ะ
เนื้อหาหลักของเราเป็นภาพนิ่งกับเนื้อเพลง ภาพนิ่งมันก็จะไม่มีเสียงอยู่แล้ว เราเลยเอารูปแบบของคาราโอเกะมาใช้ มันเป็นรูปแบบที่ทำให้รู้ได้ทันทีเลยว่ามันคือเพลง ถ้าทำอย่างอื่นคนดูอาจจะไม่รู้ หรือถ้าจะทำวิดีโอก็ใช้เวลานานเกินไป
ส่วนคำว่า ชั้นใต้ดิน นี่ ก็จำไม่ได้แล้วนะว่าเมื่อสองปีก่อนคิดยังไงถึงตั้งชื่อนี้ แต่น่าจะเป็นเพราะเรื่องที่เล่ามันก็ถ่อยๆ เลวๆ ทั้งนั้น เราเลยใช้ชื่อนี้เลย
เล่าหน่อยว่าปกติมีขั้นตอนคิดมุก
คือเลือกประเด็นที่สนใจก่อน แล้วค่อยหาภาพ หาเพลงหรือเปล่า
ไม่ได้เลือกประเด็นก่อนเลยครับ เราเห็นรูปอะไรน่าสนใจก็เซฟไว้ ฟังเพลงอะไรที่มีท่อนใช้ได้ก็จดๆ ไว้ก่อนแล้วพอมีจังหวะหรือเรื่องที่ให้เล่นได้ก็เล่น คือมันไม่ได้อยู่ที่มุก แต่อยู่ที่จังหวะ สิ่งนี้ถือเป็นหัวใจสำคัญของความตลกเลยนะ เช่น เราก็จะเล่นเรื่องเงินใกล้หมดในช่วงปลายเดือน เล่นเรื่องตั้งด่านวันศุกร์กลางคืน ตอนฝนตกก็จะเล่นเรื่องผู้ว่า กทม. ซึ่งผมเป็นคนจังหวะดีอยู่แล้วครับในชีวิตจริง (หัวเราะ) ไม่ใช่พวกชอบเล่นมุก แต่มักจะเห็นจังหวะให้พูดอะไรบางอย่างแล้วทำให้คนทั้งวงขำได้ ส่วนถ้าไม่มีอะไรจะเล่นก็เล่นเรื่องลามกครับ ชาวเน็ตชอบ
การกะจังหวะนี่ก็ต้องอาศัยความทันเหตุการณ์อยู่นะ แสดงว่าปกติเป็นคนสนใจเหตุการณ์บ้านเมืองใช่มั้ย
ก็สนใจนะ ตามข่าวตลอด แต่ก็ไม่ได้อินมาก เขาต่อต้านอะไร ทำอะไรกัน เราก็อยู่บ้านดูข่าว ไม่อิน ไม่เอาด้วย เป็นพวกตามน้ำครับ
แล้วมีหลักในการเลือกภาพ เลือกเพลงบ้างมั้ย
รูปแบบไหนที่จัดว่าน่าสนใจ ฟังเพลงแล้วรู้ได้ไงว่าท่อนนี้ใช้ได้
อันนี้ตอบยากแฮะ ก็เลือกรูปที่มันตลกๆ รูปที่ผมสนใจจะเป็นพวกรูปจากหนังโป๊ รูปอุบัติเหตุที่ไม่รุนแรงมาก คนก็จะชอบกัน หรือรูปท่านนายกคนก็ชอบครับ ใครๆ ก็รักท่าน แล้วก็เลือกเพลงที่มีท่อนที่คนรู้จักผมฟังเพลงเยอะ แล้วก็จำได้เยอะด้วยจะว่าไปแล้ว เรื่องหลักการเลือกนี่ผมว่าเป็นเซนส์มั้ง (หัวเราะ) เพราะปกติผมจะขำยากกว่าคนอื่น อันไหนที่ผมขำ คนอื่นจะขำกว่า
ลูกเพจคาราโอเกะชั้นใต้ดินนี่เป็นคนแนวไหน
ถ้าดูตาม insight ของเพจก็เป็นชายวัยฉกรรจ์ครับ ถ้าเอาแต่ลูกเพจที่มาคอมเมนต์ก็เป็นคนตลก ตลกมากด้วยบางคน
ทำเพจแบบนี้นี่แต่ละวันต้องวางแผนมั้ย
ก็วางแผนว่าพรุ่งนี้เช้าจะเล่นอะไร พรุ่งนี้กลางคืนจะเล่นอะไร แต่ก็เปลี่ยนแปลงได้ ถ้ามีเรื่องใหญ่ๆ ให้เล่น
ปกติก็จะโพสต์ 2 – 3 มุก คือทำเก็บไว้เรื่อยๆ แต่ถ้าใช้เยอะเดี๋ยวมันหมดไว คิดไม่ทัน มุกส่วนใหญ่ก็คิดเองเลย ประมาณ 90 เปอร์เซนต์ บางอันมีลูกเพจส่งอินบ็อกซ์มาให้ ถ้าน่าสนใจเราก็เก็บเอาไว้หรือไม่ก็เอาไปใช้เลยบ้าง
เพจตลกๆ ในเฟซบุ๊กก็มีเยอะแยะ คิดว่าเพจของแอดต่างจากชาวบ้านเขายังไง
อย่างแรกคือต่างด้วยรูปแบบ การทำมุกเป็นคาราโอเกะแบบนี้ยังไม่มีใครทำ เราก็ทำซะ คือถ้ามันมีเพจที่ใช้คาราโอเกะเป็นหลักอยู่แล้ว เราคงไม่ทำครับ เหมือนที่เราคงไม่ทำ คนอะไรเป็นแฟนหมา ขึ้นมาอีกเพจ เพราะมันมีอยู่แล้ว (หัวเราะ) อีกอย่างคือ เราเอาพวกมุกถ่อยๆ เลวๆ มาเล่นด้วย บางเพจเขาก็ไม่ค่อยเล่นกัน
แล้วคิดว่าทำไมเพจนี้ถึงฮิตขนาดนี้
ผมว่าน่าจะเป็นเพราะด้วยรูป ด้วยข่าว ที่คนมีประสบการณ์ร่วมกันกับเพลงฮิตที่ใครๆ ก็รู้จัก เอามารวมกันมันก็เป็นคอนเทนต์ที่น่าแชร์นะ
กลัวมั้ยว่าอีกแป๊บนึง คนก็จะเบื่อมุกสไตล์คาราโอเกะ
ไม่กลัวครับ เดี๋ยวคนก็เบื่ออยู่แล้วแหละ หมายถึงเบื่อรูปแบบนะ แต่ว่าเนื้อหามันก็มีใหม่เรื่อยๆ อยู่แล้วตามข่าว เราก็คิดว่าจะไม่เปลี่ยนสไตล์นะ เพราะตั้งชื่อไปแล้วว่าคาราโอเกะชั้นใต้ดิน ก็จะทำต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะเบื่อเอง
เพจรุ่งเรืองแบบนี้มีสปอนเซอร์ติดต่อมามั้ย
ก็มีเรื่อยๆ ครับ ซึ่งเราก็รับนะ อะเดย์เอาหน่อยมั้ยล่ะ (หัวเราะ) คนที่เข้ามามีทุกแบบ ทั้งให้แชร์คลิป แชร์รูป tie-in ในแบบของเพจเอง เราก็เน้นรับ tie-in ในแบบของเพจ คือเราเกรงใจคนที่ติดตามด้วย เพราะเวลาเห็นเพจที่โพสต์โฆษณาแบบฮาร์ดเซล์มากๆ เราก็รำคาญ ซึ่ง tie-in บางอันเวิร์กมากนะ คนรู้แต่ก็แชร์ เช่น โฆษณาของก็อตซิลล่า เราก็พยายามคิดรูปแบบที่ทำให้คนไม่อี๋เรา ไม่อี๋โฆษณา อย่างการไม่ฮาร์ดเซลล์มาก ซึ่งมันก็จะทำให้เพจไม่เน่าไว ที่จริงเวลาลูกค้าบรีฟฮาร์ดเซลมากมา บางทีเราก็ทำนะ แต่ผลก็จะเห็นๆ กันอยู่ว่ายอดไลก์ ยอดแชร์มันน้อย
แอดมินเรียนรู้อะไรจากการทำเพจคาราโอเกะชั้นใต้ดินบ้าง
ได้รู้ว่าคนไทยตลกมาก เวลาเราลงรูปอะไรไป เขาจะชอบมาเล่นต่อเพลงกัน มันกลายเป็นสิ่งที่คนมารอเลยนะบางที บางคอมเมนต์นี่มีไลก์ 5 – 6 พัน เพจนี้เลยกลายเป็นพื้นที่ที่ให้คนมาดวลเพลงกัน สนุกดีนะ ผมชอบ
นอกจากนั้นก็เป็นเรื่องของ insight ต่างๆ ที่เราอาจจะเอาไปต่อยอดในการทำอย่างอื่นได้ เรารู้ว่าช่วงเวลาไหนคนเห็นโพสต์เยอะ รู้ว่าคนชอบแชร์อะไร ซึ่งบางอย่างคนก็ไลก์เยอะแต่ไม่กล้าแชร์ บางอย่างก็แชร์เยอะแต่ไลก์น้อย เช่น เรื่องการเมืองคนก็ไลก์เยอะแต่แชร์น้อย แต่เรื่องเงินเดือนหมดนี่ ไลก์ 30k แชร์ 10k เลยนะ คือถ้าเป็นเรื่องที่มีประสบการณ์ร่วมกันนี่ก็จะแชร์เยอะครับ
แล้วแอดอยากให้เหล่าลูกเพจได้อะไรจากเพจนี้บ้าง
ได้ความบันเทิงมั้ง เพจนี้จริงๆ แล้วไม่มีสาระ ไม่มีประโยชน์เลย (หัวเราะ) แต่ก็น่าจะได้เข้ามาหัวเราะ มาคอมเมนต์ต่อเพลงกัน มันก็เป็นความบันเทิงอีกรูปแบบหนึ่งนะ
