จากซิงเกิลล่าสุดเมื่อกว่า 7 ปีก่อน เจ-เจตมนต์ มละโยธา หรือ Penguin Villa หายหน้าหายตาไปจากวงการเพลงนานอยู่หลายปีจนหลายคนสงสัยว่าเขาหายไปไหน
สำหรับคนที่ติดตามเจมาตลอด จะรู้ว่าจริงๆ แล้วเจยังคงปรากฏตัวอยู่ในวงการเพลงเสมอ แต่เป็นในฐานะเบื้องหลังมากกว่า ทั้งการแต่งเพลง การเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับศิลปินอื่น รวมถึงหน้าที่รับผิดชอบการทำเพลงโฆษณาของค่าย Smallroom เจเดินมาตามทางนี้หลายปีจนถึงปัจจุบันที่เขาเลือกกลับมาในที่ที่เขาคุ้นเคยอีกครั้ง
และนี่ไม่ใช่การกลับมาธรรมดา แต่เป็นการกลับมาแบบ ‘ร้อยล้านวิว’
Penguin Villa เพิ่งจะปล่อยซิงเกิลใหม่ที่ชื่อว่า ‘ร้อยล้านวิว’ เมื่อเดือนก่อน วาระนี้เองคือเหตุผลหลักที่ทำให้ผมนัดคุยกับเจในช่วงเย็นวันนี้ วัยและประสบการณ์ตลอดหลายปีในวงการเพลงคืออีกหนึ่งเรื่องที่ผมอยากรู้เกี่ยวกับตัวเขา ช่วงวัยรุ่น ชายที่อยู่ตรงหน้าผมคือมือกีตาร์ของวงอินดี้ในตำนานอย่างวงพราว หลังจากนั้นบทบาทของเขามีหลากหลาย ทั้งการเป็นนักดนตรี โปรดิวเซอร์ นักแต่งเพลง ผู้ดูแลในส่วนเพลงโฆษณาของค่ายสมอลล์รูม และคุณพ่อลูกสาม ประสบการณ์ตลอดหลายปีนี้ทำให้ปัจจุบันเขาเป็นเหมือนผู้ใหญ่ในวงการเพลงที่มีเรื่องเล่าบ่มเพาะกว่ายี่สิบปีรอถ่ายทอดให้รุ่นน้องฟัง
“แฟนเพลงคิดถึงเจเยอะนะครับ” หลังจากทักทายกัน ผมเอ่ยประโยคสนทนาแรกกับเขาไปแบบนั้น เจตอบรับผมด้วยรอยยิ้มปลื้มใจ ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นสร้างบรรยากาศเป็นมิตรเหมือนกับดนตรีของเขา ดนตรีที่เริ่มบรรเลงจากเพลงแรกจนถึงวันนี้ที่กินเวลาในวงการเพลงมากว่ายี่สิบปีแล้ว
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา–ล้อมวงฟังเพนกวินจักรพรรดิแห่งหมู่บ้านเพนกวินเล่าถึงเรื่องราวในอดีตและปัจจุบันของเขากันดีกว่า
การปล่อยเพลงใหม่ในตอนนี้ถ้าเทียบกับเพลงแรกๆ มีความต่างไหม
ผ่อนคลายขึ้นครับ ถ้านึกภาพตั้งแต่วงพราวเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ผมยังจำบรรยากาศตอนเอาเพลงไปส่งได้อยู่เลย ตอนนั้นเราเป็นวัยรุ่น มันมีความคลั่ง เพื่อนฝูงหรือคู่แข่งเราก็ค่อนข้างเยอะ มันจะมีความมุ่งมั่น กดดันอยู่สูง กับ Penguin Villa ตอนที่พีคมากคงเป็นเพลง Acrophobia ที่ติดชาร์ตในคลื่นใหญ่ๆ เยอะ เราตะลุยโปรโมตไปเรื่อยๆ เหมือนช่วงปล่อยของ โดยรวมมันสนุกสนานแต่ก็มีความเครียดอยู่
แต่จากวันนั้นจนถึงตอนนี้ ตำแหน่งของ Penguin Villa เปลี่ยนไปแล้ว เราไม่เหมือนวงน้องๆ ที่ต้องลุย ต้องฝ่าฟัน ต้องพิสูจน์อะไรมาก การทำดนตรีเลยผ่อนคลายขึ้น พี่รุ่ง (รุ่งโรจน์ อุปถัมภ์โพธิวัฒน์-ผู้บริหารค่ายสมอลล์รูม) เองก็อยู่ในจุดที่ให้เราทำมาเถอะ เอาเลย ผมเองก็คิดว่าควรจะมีเพลงใหม่บ้างหลังจากไม่ได้ออกมา 7 ปี มันเลยเกิดเป็นเพลง ‘ร้อยล้านวิว’ ขึ้นมา อีกอย่างคือพอถึงวัยนี้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่าการทำเพลงในชื่อ Penguin Villa มันเป็นงานอดิเรกจริงๆ
อะไรที่ทำให้เราแน่ใจแบบนั้น
ในช่วงที่ Penguin Villa ออกมาใหม่ๆ ผมมีงานหลักที่ต้องทำคือเป็นคนทำเพลงโฆษณาให้กับค่ายสมอลล์รูม ซึ่งงานค่อนข้างหนัก ถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ รายได้ของค่ายในการทำตรงนี้พอๆ กับการทำอัลบั้มด้วยซ้ำ มันเลยกลายเป็นงานหลักที่ต้องโฟกัส ใช้พลังค่อนข้างเยอะ และด้วยผมคิดว่าตัวเองถ้าจะทำเพลง แต่งเพลง หรือไปเล่นอย่างเดียวไม่น่าจะเลี้ยงชีพได้ ผมเลยคิดว่าต้องเอาดีทางนี้ ประคับประคองเป็นงานหลักไปดีกว่า เหมือนเป็นการบาลานซ์ชีวิต
ดังนั้นการทำ Penguin Villa เลยคล้ายกับการปลดปล่อย เหมือนสถาปนิกที่รับออกแบบบ้านให้คนอื่น แต่ก็อยากออกแบบบ้านของตัวเองน่ะครับ ในช่วงนี้การปลดปล่อยมันเพลิดเพลินแต่ก็ไม่ถึงขั้นปล่อยวาง มันยังมีความรู้สึกว่าเฮ้ย กูยังไม่ยอมเว้ย มันยังมีมุมนี้อยู่ หลังจากที่ไม่แน่ใจมาสักพัก ตอนนี้โอเคแล้ว เราชัดเจนว่างานหลักคืออะไร และเราก็ชัดเจนว่าอยากอยู่ในซีนของเพลงไทยช่วงนี้ เราอยากรู้ว่าเราจะมาปรากฏในซีนนี้ได้แค่ไหน มันยังมีความไม่ยอมอยู่ในความชิลล์ก็เลยอยากทำตลอด
ซีนของเพลงไทยช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง
ตื่นตาตื่นใจมาก พวกมึงเก่งกันจังวะ (หัวเราะ) ผมไม่เคยรู้สึกว่าคนในวงการเพลงไทยเก่งขนาดนี้เลย ไม่รู้ว่าด้วยอีโก้หรืออะไรนะ แต่ตอนเริ่มทำพราวและสมอลล์รูม ฟังเพลงไทยในตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้สึกว่ามันเจ๋ง แต่คนในซีนดนตรีตอนนี้หลายๆ วงทำดนตรีได้ดีมากเลยครับ เขียนเพลงก็ดี ในความเท่ของเพลงก็ยังมีความป๊อปที่เขย่าสิ่งที่อยู่ข้างในคนฟังได้ ไม่ใช่เพลงที่ยากจนเกินไป นอกจากนั้นเขายังรู้จักการโปรโมตตัวเอง ศิลปินเดี๋ยวนี้ใกล้ชิดแฟนๆ ได้จากโซเชียลมีเดีย ถึงแม้จะเป็นเพลงแนวไหนแต่เขาก็รักษาฐานคนฟังเหนียวแน่น ทำให้วงเล็กๆ มาอยู่ในวงกว้างได้
ถ้ามีอะไรแนะนำเด็กเหล่านี้ได้จะแนะนำว่าอะไร
ทำดีแล้วครับ ทำต่อไป ผมติดตาม (ยิ้ม)
จากเป็นวัยรุ่น แต่ตอนนี้เป็นเหมือนผู้ใหญ่ในวงการที่เฝ้ามองเด็กๆ คิดว่าตัวเราเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดไหน
ด้วยวัยมันเปลี่ยนอยู่แล้วครับ ผมไม่แน่ใจว่าครอบครัวมีผลหรือเปล่า แต่อะไรเหล่านี้ก็หล่อหลอมวิธีคิดของเรา ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราชอบบรรยากาศแบบไหน เราชอบเห็นคนฟังที่เพลิดเพลินกับเพลง มันก็ทำให้ที่ที่เราไปชัดเจน งานผับก็ไม่มีมาแล้ว สมมติถ้ามีก็จะไม่รับ วิธีทำเพลงก็จะเข้าทางมากขึ้น เป็นตัวเราที่ชัดเจนขึ้น ผมอยากจะแค่รักษาซีนนี้ แต่บางอย่างก็ยังเหมือนเดิม ตอนขึ้นไปเล่นต่อหน้าคนดูเยอะๆ ก็ยังตื่นเต้นเหมือนเดิม อย่างงาน Smallroom Holiday Party ล่าสุดก็ตื่นเต้นมาก คนเป็นหมื่น แต่ก็ต้องลุยครับ ไปแสดงพลังของผู้สูงวัยให้น้องๆ ดู (หัวเราะ)
การที่เจค่อยๆ กลับมาเล่นสดต่อหน้าคนดูมีผลไหม
ถึงเราจะคิดว่า Penguin Villa เป็นที่ปลดปล่อย แต่พอไปเล่นต่อหน้าคนดู แม้ไม่กี่คน มันก็ยังทำให้เรามีความสุขได้เสมอครับ ตรงนี้แหละมั้งที่เราอยากรักษาไว้ ไม่อยากให้มันหายไป อยากทำไปเรื่อยๆ ในอนาคตก็พยายามจะมีอัลบั้ม แต่อนาคตที่ว่าก็แล้วแต่หน้างานด้วยนะ
ความที่มีหลายบทบาท มันเลยมีเวลาทำงานตัวเองน้อยลงด้วยไหม
ใช่ครับ เราเองไม่มีความแน่นอนเรื่องเวลา ผมเองก็ถืออยู่หลายโปรเจกต์ บ้างก็แต่งเพลงให้น้องๆ เพราะอย่างน้อยหลายวงในค่ายเขายังต้องพิสูจน์เพื่อไต่ไปสู่ยอดเขา เราเองอาจจะช่วยน้องได้ก็คงทำเพลงให้น้องๆ ไปด้วย แต่อัลบั้มตัวเองก็อยากทำ เถียงกันในตัวเองนี่แหละครับ ไม่แน่อายุ 50 อาจจะเสร็จก็ได้นะ (หัวเราะ)
แต่เจก็เห็นภาพตัวเองทำดนตรีไปจนแก่
แน่นอนครับ หลังๆ เห็นวงแก่ๆ ก็ยังกลับมาร้องกันแล้วเท่มาก ผมมีโมเดลนั้นอยู่ (ยิ้ม)
อะไรในวงการเพลงที่ทำให้เราอยู่กับมันมาได้ค่อนชีวิตแล้วและจะอยู่ไปอีกนาน
(นิ่งคิด) คนฟังครับ พอเพลงเราปล่อยออกไปแล้ว ยกตัวอย่างเพลง ‘ร้อยล้านวิว’ ก็ได้ พอเราได้รับฟีดแบ็กจากคนฟัง มันทำให้เรามองเพลงเราในหลายมุมมากขึ้น อีกอย่างที่มีผลมากๆ คือเราอยากแต่งเพลงที่ดีขึ้นกว่าเดิม ผมคิดว่าตัวเองยังมีของอยู่ในอากาศที่รอให้เราไขว่คว้า เดโม่เก่าๆ ที่ตอนนี้เอากลับมาฟังแล้วตื่นเต้นก็ยังมี เรายังมีตรงนั้นอยู่และยังไม่อยากที่จะหยุด
ภาพ ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ
