“สวัสดีค่ะ”
หลังคำทักทาย เราแอบโล่งใจเล็กๆ ที่หญิงสาวชุดแจ็กเก็ตฟ้า-ชมพูตรงหน้าพูดคะ-ค่ะได้ถูกต้อง ไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นในเอ็มวีเพลง สวัสดีค่ะ ที่เธอทำเองทุกขั้นตอน ตั้งแต่แต่งเนื้อร้องด้วยการใช้คะ-ค่ะอย่างผิดที่ ผิดทาง ผิดคำ สลับกันทั้งเพลง ทำดนตรี จนถึงออกแบบปกซิงเกิลเอง สร้างความปั่นป่วนและปวดหัวให้กับโลกโซเชียลอย่างรุนแรงเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน ไม่อย่างนั้นเราคงกุมขมับระหว่างที่คุยไปด้วยแน่ๆ
ยังไม่นับว่าก่อนที่เธอจะมาเป็นศิลปินสาวสุดปั่นหน้าตายในชื่อ PANPAN YEEYEE (อ่านและเขียนว่า ปันปันยีย์ยีย์) สังกัด LABo ในเครือ LOVEiS นั้น เธอเคยทำวงดนตรีร็อกเมทัลชื่อ The Ambulance กับเพื่อนสมัยมัธยม ซึ่งบางคนอาจจะเคยได้ยินชื่อวงหรือเคยเห็นคลิปการแสดงสดมาบ้าง เพราะวงของเธอเข้ารอบท้ายๆ ของเวที Hotwave Music Awards 2017 เวทีประกวดวงดนตรีที่ใหญ่ที่สุดของนักดนตรีวัยมัธยม
ซึ่งภาพของเธอบนเวทีฮอตเวฟในฐานะมือเบสนั้นไม่เหมือนกับเธอที่อยู่ในเอ็มวีสีสันสดใส เต็มไปด้วยเพื่อนพ้องสิงสาราสัตว์เลยสักนิด เอาจริงก็ไม่เหมือนกับเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วย นั่นจึงยิ่งทำให้เราสงสัยและอยากรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มของ ปันปัน–รสิกา สายแสง หญิงสาววัย 19 ปีคนนี้มีอะไรซ่อนอยู่
ก่อนจะคุยเรื่องเพลง สวัสดีค่ะ ช่วยเล่าที่มาของวง The Ambulance ให้ฟังหน่อย
The Ambulance เป็นวงที่เล่นด้วยกันตั้งแต่ ม.1 แต่ตอนช่วง ม.5 ขึ้น ม.6 เราคุยกันว่าพอแค่นี้ไหม ไปตั้งใจเรียนกันไหมทุกคน เพราะพวกเราไม่ตั้งใจเรียนกันเลย แอบไปซ้อมที่ห้องดนตรีตลอด สรุปก็เลยแยกย้ายกันไป
แต่ไม่นานก็มีประกาศรับสมัครของฮอตเวฟ ทุกคนก็เฮ้ย พวกเรากลับมารวมกันเถอะ สรุปคือ 6 ปีไม่เคยตั้งใจเรียนเลย (หัวเราะ) แต่พวกเราก็ไม่เคยคิดว่าจะไปถึงรอบลึกๆ ขนาดนั้น ทุกคนก็แค่สนุกไปกับมัน
ทำไมถึงเล่นเบส
เพื่อนๆ เลือกตำแหน่งอื่นกันไปหมดแล้ว แต่ปันก็อยากเล่นเบสด้วยแหละ เลยไปขอให้รุ่นพี่ในชมรมดนตรีช่วยสอน ปัจจุบันคนที่สอนหนูก็คือมือเบสของวง YENTED
เพลงที่ประกวดในฐานะ The Ambulance ต่างจากเพลงที่ทำตอนนี้มากๆ เลยนะ
ทุกคนชอบร็อกเมทัลเป็นพื้นฐาน ปันเริ่มฟังเพลงตามพ่อ แรกๆ ก็เริ่มจากเพลงร็อกก่อน พวก Red Hot Chili Peppers, Linkin Park แล้วก็ค่อยๆ พัฒนาไปเรื่อยๆ จนไปถึงเพลงเมทัลอย่าง Bring Me the Horizon ปันชอบดูคลิปเวลาพวกเขาเล่นสดมากๆ
ตอนเล่นดนตรีกับเพื่อนก็เป็นแบบหนึ่ง ตอนทำเพลงคนเดียวมันก็เป็นแบบหนึ่ง แต่ก็ยังเป็นตัวเองอยู่นะ สนุกทั้งสองด้านเลย
แล้วเพื่อนในวงไม่งงกับการที่ปันเปลี่ยนมาทำเพลงสไตล์นี้เหรอ
ไม่เลย เพราะตอนที่ทำวงด้วยกัน ปันก็ทำเพลงของตัวเองเล่นๆ ไปด้วยอยู่แล้ว ตอนนั้นทำไว้ฟังเอง กับแต่งเพลงแกล้งเพื่อนในห้องเฉยๆ ทำเพลงตอนเรียนในห้องนั่นแหละ อย่างชามเขียวคว่ำเช้า ที่อยู่ในแชนเนลยูทูบของปันก็อัดในห้องเรียนเลย ตอนเข้าแถวหน้าเสาธงก็ทำไปด้วย
แอบไปดูในแชนเนลมาแล้ว เห็นว่าคลิปแรกที่ลงคือคลิปสต็อปโมชั่นเมื่อ 5 ปีก่อน จุดเริ่มต้นคืออะไร
ตอนนั้นน่าจะ ม.2 ปันชอบดูสต็อปโมชั่นมาก พวก Chicken Run กับ Shaun the Sheep แล้วปันก็สะสมกาชาปองอยู่แล้ว บวกกับช่วงนั้นว่างๆ พอดี ก็เลยอยากทำเองบ้าง ใช้แอพฯ ในไอแพดที่ทำสต็อปโมชั่นได้ สนุกมาก อยู่กับมันได้ทั้งวัน ทำเสร็จก็อัพขึ้นแชนเนลเก็บไว้ดูเฉยๆ หลังจากนั้นก็ทำคลิปนั่นนี่ไปเรื่อย ปันไม่ชอบอยู่เฉยๆ จะหาอะไรทำตลอด
แสดงว่าชื่อ PANPAN YEEYEE ก็คิดมาตั้งแต่ตอนทำแชนเนลแล้ว มันมาจากอะไร
ใช่ๆ ก็มาจากชื่อปันปัน ส่วนยีย์ยีย์มาจากยีราฟ ปันชอบยีราฟมากๆ มันเป็นสัตว์ที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าร้องยังไง อย่างนกเรารู้ว่าร้องจิ๊บๆ แต่ยีราฟร้องยังไง ปันสงสัยก็เลยไปเสิร์ชหาในยูทูบ แล้วพบว่าเสียงมันเหมือนคนกรีดร้อง ซึ่งมันแปลกมากก็เลยชอบ ปันเอาเสียงยีมาเบิลสองครั้งให้เหมือนปันปัน แล้วก็เพิ่ม ‘ย์’ เข้าไปมันจะได้ไม่มีความหมาย
เท่าที่เห็นคอนเทนต์ในแชนเนล ดูเหมือนว่าปันจะมีความสนใจหลายอย่าง ปกติเวลาว่างทำอะไรหรือดูอะไรบ้าง
ถ้าตอนว่างๆ ก็จะทำตัวว่างๆ (หัวเราะ) หาเพลงวงใหม่ๆ ฟัง หรือไม่ก็ออกไปเที่ยว จริงๆ ปันไปไหนก็ได้ แต่ที่ชอบมากคือพิพิธภัณฑ์ อยากให้ประเทศไทยมีพิพิธภัณฑ์เยอะๆ
อีกเรื่องที่สนใจตอนนี้คือการถ่ายภาพสตรีท ชอบมองหาซับเจกต์แปลกๆ เงาสะท้อน หรือของที่ไม่เกี่ยวกันแต่มาอยู่รวมกันแล้วกลายเป็นภาพแปลกๆ ปันมีอินสตาแกรมไว้ลงภาพพวกนี้ด้วยชื่อ @findingmonster ขอขายของหน่อย
อ้อ ตอนว่างๆ ก็อ่านการ์ตูนด้วย ตอนนี้ติดการ์ตูนของอิโต้ จุนจิ ชอบลายเส้นเขามาก แล้วก็อ่าน เซเลอร์มูน ด้วย อีกอย่างที่ชอบทำก็คือตัดหน้าม้า เวลาเครียดๆ จะตัดหน้าม้า เนี่ย ปันชอบเป็นแบบนี้ มันผสมกันงงๆ ไปหมด
กลับมาที่เรื่องดนตรี เล่าให้ฟังหน่อยว่าเข้ามาอยู่ในค่าย LABo ได้ยังไง
พี่อ๊อฟ (อนุชา โอเจริญ) พี่บิว (รังสรรค์ ปัญญาใจ) พี่รัฐ (รัฐ พิฆาตไพรี) จาก Welfare 6 มาชวนปันเมื่อประมาณต้นปีที่ผ่านมา ปันถามพี่อ๊อฟว่ารู้จักปันได้ยังไง พี่อ๊อฟก็บอกว่าเห็นในยูทูบ แค่นั้นเลย น่าจะเห็นจากเพลง มงลู่ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเห็นอะไรจากเพลงนั้น (หัวเราะ)
แล้วเพลง สวัสดีค่ะ เกิดขึ้นตอนไหน
ปันนั่งรถไปประกวดรายการดนตรีอะไรสักอย่าง ขึ้นทางด่วนแล้วก็ผ่านป้ายที่เขียนว่า ‘แจ้งวัฒนะ’ แล้วปันก็คิดต่อว่า ถ้าเราจะบอกพี่แท็กซี่ต้องพูดว่าอะไร ‘ไปแจ้งวัฒนะคะ’ หรือ ‘ไปแจ้งวัฒนะค่ะ’ ปันเอาไปคุยกับเพื่อน แล้วก็ขำกันทั้งวันเลย กลับบ้านก็ยังขำ เพื่อนเลยบอกว่าทำเพลงเกี่ยวกับเรื่องนี้ดิ น่าสนุกดี
ปันเลยกลับมาลิสต์คำ มีคำว่า คะน้า แจ้งวัฒนะ สวัสดี แล้วเราพบว่ามันยากมากๆ เลยที่จะออกเสียงให้ผิด คืออย่างการพิมพ์ผิดมันก็แค่พิมพ์ผิด แต่การออกเสียงให้ผิดมันฝืนธรรมชาติขั้นสุดยอดเลย พอทำเสร็จก็อัดเดโมเก็บไว้ตั้งแต่ตอนนั้น น่าจะ ม.5-6 นี่แหละ แล้วพอดีว่าช่วงหลังๆ มานี้ก็เป็นเหมือน…เรียกว่าอะไรดี ‘นะค่ะฟีเวอร์’ เหรอ (หัวเราะ) แต่เราก็ไม่ได้ทำเพลงออกมาเพื่อจะล้อเลียนหรือแซะเขานะ ที่ทำไปเพราะมันตลกจริงๆ
อยากรู้ว่าตอนเอาเพลงมาเสนอพี่ๆ ในค่าย ทุกคนฟีดแบ็กยังไง
เขาก็โอเคเลย บอกว่าดูเป็นเราดี พี่บิวเลยเอาเดโมที่เราทำไว้แล้วไปเติมนั่นนี่ให้ครบเครื่องมากขึ้น ตอนทำเดโมก็คือปันเล่นเองหมด แต่เล่นได้แค่อย่างละนิด เบสเล่นได้ คีย์บอร์ดได้นิดหน่อย กลองก็ได้นิดหนึ่ง เอาจริงเวลาปันอ่านบทสัมภาษณ์ของศิลปินคนอื่นๆ ปันจะรู้สึกว่าแต่ละอย่างในเพลงของเขาดูมีที่มาที่ไปกันทั้งนั้นเลยนะ (หัวเราะ) ตัดภาพมาที่ปัน จิ้มนั่นจิ้มนี่ไปเรื่อย คือปันชอบมีเสียง มีเมโลดี้ในหัว พอมีเสียงในหัวปันก็จะรีบอัดตอนนั้นเลย
ตอนอัดเสียงร้องยากไหม เพราะเท่าที่เห็นจากคลิปที่คนอื่นคัฟเวอร์ทุกคนดูลำบากมากๆ ที่จะออกเสียงให้ผิด
ยากมากๆ ปันต้องถือกระดาษที่เขียนเนื้อไว้ แล้วต้องฝึกอ่านทีละคำเลย หัดพูดอยู่นานเหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็คล่องแล้ว
ชอบท่อนไหนในเพลงมากที่สุด
โห ชอบท่อนที่ไม่มีเนื้อร้องได้ไหมอะ
อะไรดี… ‘ไปแจ้งวัฒนะคะ’ แล้วกัน เพราะมันเป็นคำที่ฟังแล้วต้องคิดอีกทีว่า เอ๊ะ มันถูกหรือยังนะ นะคะ มันก็ถูกแล้วหรือเปล่า (หัวเราะ)
เห็นคนพิมพ์ผิดแล้วรู้สึกยังไง ถ้าเป็นเพื่อนจะเข้าไปเตือนไหม
ไม่รู้ต้องทำยังไงเหมือนกัน ไม่เคยคิดเลย เพราะเพื่อนๆ ก็พิมพ์ถูกกันหมด ส่วนมากจะเห็นจากผู้ใหญ่มากกว่า พูดแบบนี้ได้ไหมอะ (หัวเราะ) ที่ตลกคือเข้าไปอ่านในพันทิป เวลาใครกำลังพูดเรื่องเครียดๆ อยู่ก็จะมีคอมเมนต์แทรกเข้ามาว่า ขอโทษนะคะ แล้วก็แก้คำผิดให้
จากสิ่งที่สนใจและความสามารถทั้งหมด คิดว่าอะไรคือจุดแข็งของตัวเอง
โห รู้สึกว่าที่ทำออกมาทุกอย่างนั่นแหละ ปันชอบคิดอะไรไปเรื่อย มีไอเดียก็ทำเลย อาจจะมาเลือกอีกทีว่าจะทำออกมาเป็นภาพวาด เพลง คอนเทนต์ ปันไม่ชอบการที่คิดแล้วไม่ได้ทำ เราชอบการที่ได้ทำออกมาจริงๆ ไม่สนว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง มีคนมาชอบงานของเราก็ดี ขอบคุณค่ะ (หัวเราะ) อย่างน้อยเราก็ได้ทำแล้ว ปันเป็นคนไม่ซีเรียส เราทำไปโดยที่ไม่หวังอะไร อันนี้น่าจะเป็นจุดแข็งได้มั้ง
เห็นว่าตอนนี้เรียนสาขาภาพยนตร์ ทำไมไม่เรียนดนตรีล่ะ
ปันลังเลระหว่างเรียนดนตรีกับภาพยนตร์ แต่ที่ผ่านมาปันเล่นดนตรีแบบไม่มีทฤษฎีในหัว เลยกลัวว่าถ้าเข้าไปเรียนแล้วจะกลายเป็นไม่ชอบ ปันไม่อยากรู้สึกกลัวดนตรี เลยเลือกในสิ่งที่สนใจพอๆ กันคือภาพยนตร์ ก็กะว่าจะเข้าไปหาตัวเองตอนเรียนอีกที
ปรากฏว่าพอได้ทำหนังกับเพื่อน เพื่อนก็ให้ไปทำซาวนด์เพราะเพื่อนเห็นว่าเราเป็นนักดนตรี ทำไปทำมาก็รู้สึกชอบ เพราะมันมีความคล้ายกับเบสที่เราเล่น เป็นสิ่งที่เติมเต็มอยู่เบื้องหลัง ถ้าทุกอย่างดีแล้ว ภาพดี นักแสดงดี แต่เสียงไม่ดี หนังก็จะไม่ดีขนาดนั้น ก็เลยคิดว่ามันน่าจะเป็นทางของเรา
แล้วในอนาคตอยากทำอะไร
อยู่ที่ว่า ณ ตอนนั้นจะได้ทำอะไร อย่างที่ปันได้มาเป็นศิลปินทำเพลงอยู่กับค่าย ปันก็ไม่ได้แพลนมาก่อน มันเป็นโอกาสที่เข้ามา พ่อกับแม่จะบอกให้ปันทำในสิ่งที่อยากทำก็พอ อนาคต อดีต ไม่ต้องคิด เอาแค่ปัจจุบันเท่านั้น ผลลัพธ์ค่อยว่ากัน ซึ่งปันก็คิดว่าดีนะที่โฟกัสแค่ตอนนี้
เอาจริงๆ ปันไม่ชอบมองไกลๆ คิดแค่ว่าสเต็ปต่อไปต้องทำอะไร คิดแค่ใกล้ๆ ทำสิ่งที่ต้องทำตอนนี้กับสิ่งที่ต้องทำเร็วๆ นี้ มันมีคำที่เขาบอกกันว่าคนเราอยู่กับอนาคตและอดีตมากที่สุด แต่ปันจะอยู่ ณ จุดนี้แล้วทำให้ดีที่สุด
สุดท้ายแล้ว ฝากอะไรถึงคนฟังหน่อย
งาน Cat Festival ที่จะถึงนี้ ปันจะมีอีพีไปขายด้วย มีเพลงทั้งหมด 100,000 เพลง
ล้อเล่นค่ะ มี 5 เพลง ซิงเกิลต่อไปที่จะปล่อยก็คงเป็น 1 ใน 5 เพลงนั้น ทุกเพลงที่แต่งมันเป็นตัวปันมากๆ เป็นเหมือนคอนเซปชวลอาร์ต ไม่ได้ขายความเพราะ ดังนั้นทุกเพลงก็คงจะแนวๆ เดียวกับเพลง สวัสดีค่ะ ที่ทุกคนฟังกันไป ก็ขอบคุณที่เข้ามาฟัง ขอบคุณที่ชอบด้วย
อะไรอีกดี ว่างๆ ก็ฟังกันอีกได้ค่ะ
