Dream Lake : ทดลองเอาชนะธรรมชาติในการเดินป่าที่หนาวที่สุดในชีวิต

เคยเดินป่าในอากาศหนาวที่สุดติดลบกี่องศากัน…? ไม่นับการต้องเจอสภาพอากาศหนาวแล้วได้หลบอยู่ในห้องที่มีฮีตเตอร์นะ เราก็ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะเริ่มต้นจากการฝันลมๆ แล้งๆ อะไรไว้ ต้นปีที่ผ่านมา เราหวังลึกๆ ในใจว่าอยากมีภาพถ่ายทะเลสาบน้ำแข็งกับภูเขาสวยๆ สักภาพ สถานที่แรกๆ ที่เรานึกออกมีอยู่ที่เดียวเลยคือ Rocky Mountain National Park เป็นที่ที่เราคิดว่าน่าจะมีทะเลสาบกับภูเขาวางตัวกันให้เราเลือกถ่ายภาพเยอะที่สุด เราเริ่มชวนเพื่อนๆ กับเริ่มหาภาพสวยๆ ในอินเทอร์เน็ตมาหลอกล่อ เชื่อไหมว่ามีคนอยากมาตกระกำลำบากกับเราด้วย และทริปก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นv

เราขับรถไปถึง Trail Head กันประมานตี 5 เพื่อมาถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้น เกจวัดอุณหภูมิบนรถเราเริ่มลดลงเรื่อยๆ ตั้งแต่เริ่มขับขึ้นเขาจนมาหยุดที่ 12 องศาฟาเรนไฮต์ (-11.11 องศาเซลเซียส) ตอนเราออกจากรถ เราใส่รองเท้าสำหรับเดินบนหิมะและออกเดินทาง เดินมาสัก 30 นาที เพื่อนเราเริ่มหายใจเร็วแล้วบอกเราว่าหน้ามืด เราก็หยุดกันกลางทางเพราะรู้ว่าเพื่อนเราเริ่มมีอาการ AMS (Acute Mountain Sickness) เรามองไปรอบๆ เริ่มหยิบกล้องออกมาถ่ายรูปและให้เพื่อนเรายืนพัก จังหวะที่เราหยิบกล้องออกมารู้สึกเลยว่านิ้วมือเราเริ่มติดกับกล้อง คิดว่าเป็นเพราะอากาศยิ่งหนาวลงกว่าเดิม เราหันไปมองเพื่อนเราที่พยายามดื่มน้ำที่เป็นน้ำแข็งอีกครึ่งขวดและบอกให้เพื่อนเราเดินกันต่ออีกประมาน 45 นาที

เราเดินถึง Dream Lake สถานที่ที่เราคิดจะถ่ายรูปกัน เราปัดหิมะที่กองอยู่บนพื้นที่เรายืนอยู่ออก พบว่าที่เรายืนอยู่นั้นเป็นพื้นน้ำแข็งกว้างมากแต่หิมะคลุมไว้ทั้งหมด มีรอยแตกฟองน้ำมากมายเราไม่ทราบสาเหตุหรอก แต่คิดว่ามันคงเป็นการค่อยๆ แข็งตัวในอุณหภูมิที่ต่างกันเรื่อยๆ จึงเกิดเป็นรอยแบบนี้ขึ้นมา

เรารอแสงแดดกันอีกพักหนึ่งและในที่สุด รูปที่เราหวังไว้ก็เป็นจริง ดีใจนะแต่อากาศมันก็แย่มาก ยอดเขาเผยมาให้เราเห็นไม่ถึง 5 นาทีเลย สุดท้ายก็ต้องจากที่นี่ไปเพราะทนความหนาวกันไม่ไหว เราหยิบน้ำที่พกไว้ซึ่งยังมีสถานะเป็นของเหลวอยู่น้อยนิดมาดื่มก่อนกลับ แต่ดันทำน้ำหกใส่กางเกงเพราะมือสั่น และน้ำที่หกนั้นกลายเป็นของแข็งภายในเวลา 1 นาที มันเร็วมาก…คิดอยู่นะว่าถ้ามีใครสักคนเดินกลับไม่ได้ขึ้นมา เราจะทำยังไงดี ฝรั่งที่มาเดินก็น้อยมากๆ เพราะอากาศค่อนข้างแย่ แต่สุดท้ายเราก็เดินมาถึงรถกัน สงสารเพื่อนเหมือนกันแต่ทุกคนก็บอกว่าสนุก ไม่รู้ว่าครั้งหน้าถ้าเราชวนแล้วมันจะยอมมากับเราหรือเปล่า

ท้ายนี้ เราขอขอบคุณเพื่อนๆ เราที่ยอมใจง่ายมาด้วยกันและอยากให้คนอื่นๆ ลองท้าทายขีดจำกัดของตัวเองดูสักครั้ง มันอธิบายยากนะ คุณอาจจะพบความจริงบางอย่างว่ามนุษย์เราไม่เคยเอาชนะธรรมชาติได้เลยก็เป็นได้