ผมอุ้มเด็กไม่เป็น เมื่อถึงคราวมีลูกเลยต้องศึกษาวิธีและเทคนิคการอุ้มมากกว่าคนอื่น
แน่นอน อ่านให้ตายยังไงก็ไม่ทำให้อุ้มเก่งคล่องปร๋อในวันเดียว 3 เดือนผ่านไปผมถึงรู้ว่าการอุ้มที่เหมาะกับผมมากที่สุด คือการอุ้มพาดบ่า
ก่อนอื่นเราต้องช้อนมือไปที่หลังคอและก้น หรือจะเอามือสอดที่ใต้รักแร้ทั้งสองข้างก็ได้ถ้าเด็กเริ่มคอแข็งแล้ว จากนั้นอุ้มเขาขึ้นมาบริเวณไหล่ โดยที่เราต้องโน้มตัวลงไปช่วยรับและผ่อนแรงมือ น้ำหนักของเด็กจะเอนมาทางด้านหลังตามแรงโน้มถ่วง อารมณ์เหมือนเขากำลังทิ้งตัวโผเข้ากอดเราพอดี
อุ้มลูกแบบนี้ทีไร ผมจะชอบคิดถึงความรู้สึกตัวเองเวลาไปทิ้งตัวในสถานที่ที่คุ้นเคย อาจจะเป็นร้านอาหาร ร้านหนังสือ บ้านเพื่อน ที่ไหนก็ได้ที่เรารู้สึกสบายใจ เหมือนได้ทิ้งตัวบนโซฟาที่บ้านหลังเหน็ดเหนื่อยมาตลอดวัน
ผมเรียนที่มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ (เอแบค) ยุคนั้นวิทยาเขตบางนาเพิ่งสร้างเสร็จ ด้วยระยะทางไกลโพ้นจากเมือง อยู่ในซอยลึก ร้านอาหารจึงยังไม่หลากหลายมากนัก วันหนึ่งเพื่อนผมแนะนำร้านข้าวร้านใหม่อยู่ใต้สะพานข้ามคลองที่นักศึกษาใช้ประจำ เดินลัดเลาะไป ด้านล่างเป็นบ้านไม้ริมคลองที่ดัดแปลงเป็นร้านอาหารตามสั่งง่ายๆ เมนูประจำของกลุ่มคือ ข้าวผัดผงกะหรี่ที่เลือกได้ว่าจะใส่อะไรลงไปผัด เป็นเมนูที่เราสั่งกันบ่อยที่สุดพอๆ กับน้ำเปล่า
อาหารอร่อยคือความสุขพื้นฐานของมนุษย์ทุกคนบนโลก เวลาเราพูดถึงอาหาร มันจึงมีประเด็นแวดล้อมเกี่ยวข้องมากมาย เวลาผมเหนื่อยล้าก็มักชอบคิดถึงชีวิตช่วงเรียนมหาวิทยาลัย มันเป็นวันเวลาที่มีความสุขเป็นส่วนประกอบสูง แน่นอนว่าอาหารก็เป็นอีกเรื่องที่เราคิดถึงและโหยหา
สมัยทำงานเป็นกองบรรณาธิการ เวลาปิดเล่มที่ต้องโหมงานหนักๆ ตกเย็นเรามักแห่กันไปกินอาหารบุฟเฟต์เจ้าประจำ บางมื้อแพงหน่อย แต่เราก็ยินดีจ่าย มันเป็นเหมือนการเติมพลังที่ดีมากก่อนจะกลับไปสู้งานต่อ
ในเอแบคบางนา (สมัยนั้น) จุดที่นักศึกษาไปรวมตัวมากที่สุดคือที่นั่งหินอ่อนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทางเดินและอาคารตามจุดต่างๆ ที่นั่งเหล่านี้ไม่ได้กว้างมาก แต่ก็กว้างพอที่กลุ่มเพื่อนจะยัดตัวเองนั่งเล่นระหว่างรอเข้าเรียนหรือกินข้าว ในบางมุมก็เงียบพอจะถูกใช้เป็นที่งีบช่วงบ่าย
พอได้นั่งพักผ่อนคลายในพื้นที่ขนาดเล็ก มันทำให้ผมพบว่าความรู้สึกสบายใจไม่ได้สร้างยากจนเกินไปนัก เราแค่อยากหามุมเล็กๆ ที่พอดีกับตัวเราไว้พักใจในวันที่หลายอย่างไม่เป็นใจ
ในวันที่รู้สึกว่าความสุขช่างหาได้ยาก สิ่งที่เราควรทำคือ เปิดแอพฯ สั่งอาหารด่วน เลือกเมนูที่ชอบโดยที่ไม่ต้องแคร์ค่าส่งมาก หรือจะแห่ไปกินข้าวร้านเจ้าประจำหลังเลิกงานก็ไม่เลว
การกินอาหารอร่อยในที่ที่คุ้นเคย สั่งอะไรก็มั่นใจว่าไม่ผิดหวัง คือความสุขระดับพรีเมียมในบางวัน
บางวัน ปริมาณความสุขจะเปี่ยมล้นพอๆ กับการได้กอดใครสักคน
