วันที่ฉันปิดเฟซบุ๊ก (ชั่วคราว)

เขาบอกกันว่าเดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนแห่งความรัก
แต่ฉันกำลังมีปัญหาเรื่องความรู้สึกต่อความรัก คิดว่าถ้าหากการไม่รับรู้อะไรคงดีกว่า
ทางที่เลือกคือปิดเฟซบุ๊ก คิดว่ามันจะช่วยบรรเทาอาการ ทั้งที่เคยสงสัยว่า ‘เขาจะปิดเฟซบุ๊กกันไปทำไม ไม่มีใครออกตามหาและสุดท้ายก็คงต้องกลับมาอยู่ดี’

วันแรกของการปิดเฟซบุ๊ก พู่กันและสีที่แห้งกรังถูกมือของฉันพามาจุ่มน้ำรับความชุ่มฉ่ำอีกครั้ง
แต่เมื่อเห็นภาพถ่ายที่ยังคงเก็บไว้ สมองก็พาความรู้สึกที่กำลังหลีกหนีกลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง

วันที่ 2 ของการปิดเฟซบุ๊ก หนังสือที่เคยนอนจมอยู่ในตู้ถูกมือของฉันฉุดมาเจอโลกภายนอก และเรื่องราวในนั้นก็ถูกอ่านทวนอีกครั้ง

วันที่ 3 ของการปิดเฟซบุ๊ก หอศิลป์และโรงภาพยนตร์ถูกดวงตาของฉันจับจ้องเรื่องราวและร้องไห้ให้อีกครั้ง

วันที่ 4 ของการปิดเฟซบุ๊ก เพื่อนมัธยมปลายแวะมาที่บ้านเพราะร้านตัดผมปิด การมาของมันช่วยฉุดฉันให้กลับมายังโลกแห่งความจริง

วันที่ 5 ของการปิดเฟซบุ๊ก แผ่นเพลงที่วางให้ฝุ่นเกาะถูกมือของฉันปัดฝุ่นและปลดปล่อยให้ได้บรรเลงเพลงไพเราะอีกครั้ง

วันสุดท้ายของการปิดเฟซบุ๊ก
ความคิดและความรู้สึกของฉันถูกวันเวลาที่ผ่านมาเรียกกลับมาทบทวนอีกครั้ง

และเมื่อเวลาพามาสู่วันแรกของเดือนใหม่ เฟซบุ๊กที่ถูกปิดไว้ชั่วคราวก็ถูกมือของฉันเปิดให้กลับมาใช้งาน
แล้วฉันก็กลับเข้าสู่สิ่งที่จากมา บทเรียนแรกที่ได้รับสำหรับคนติดเฟซบุ๊กอย่างฉันคือ
ไม่มีเฟซบุ๊กก็ไม่มีใครเหงาตาย สิ่งรอบกายมีอย่างอื่นให้ทำอีกเยอะแยะ

บทเรียนที่สองคือ หลังจากที่หนีความรู้สึกก่อนจะเผชิญหน้ากับมันด้วยการกลับมาเปิดใช้งานเฟซบุ๊กในวันนี้
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเปลี่ยนแปลงฉัน ทำให้ฉันปล่อยวางความรู้สึก ทำความเข้าใจ ไตร่ตรองกับสิ่งที่ต้องรับรู้
เราแค่เลือกที่จะรับรู้และเลือกที่จะรู้สึกอย่างไรกับมัน
แล้วเราจะไม่ต้องหนีความรู้สึกเหล่านั้นอีก

ส่วนบทเรียนสุดท้ายที่ได้รับ ฉันพบคำตอบของคำถามที่เคยสงสัย ว่าการปิดเฟซบุ๊กชั่วคราวก็เหมือนกับการที่เราไปเที่ยวทะเล
ภูเขา ไปพักผ่อน อยู่กับตัวเอง ทบทวนความรู้สึก ห่างจากผู้คนและสังคมที่วุ่นวาย
ในเวลาและระยะทางที่เราเดินทางออกจากเฟซบุ๊ก มีบางเวลา บางคนที่ออกตามหาและรอเวลาให้เรากลับไปเพื่อถามไถ่เรื่องราว
เมื่อการเดินทางสิ้นสุดลง เราก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงที่ต้องพบปะผู้คนอีกครั้ง

การเดินทางนี้ นอกจากไม่ได้เป็นการเรียกร้องความสนใจและไม่ได้อยากให้ใครต้องออกตามหาแล้ว
ก็คือการ ‘ขอเวลาไปพักผ่อน’
นั่นเอง

ใครอยากเล่าเรื่องวันเปลี่ยนชีวิตของตัวเองบ้าง คลิกที่นี่เลย

AUTHOR