หลังตกหลุมรักแมวที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง เราก็แวะเวียนไปหานางเรื่อยๆ ได้เล่น ได้ลูบหัว ได้ซื้อขนมไปฝาก แต่ดูเหมือนไม่สาแก่ใจ เพราะจริงๆ เราอยากอุ้ม อยากกอด อยากฟัด และหลังจากเฝ้าดูแมวหาบ้านตามเพจเฟซบุ๊กต่างๆ มาระยะหนึ่งก็พบว่ามีแมวจรมากมายต้องการการดูแล และ ‘ชบา’ ก็ปรากฏแก่สายตา ลูกแมวสามสีผอมแห้ง สถานที่รับตัวก็ใกล้บ้านยิ่งนัก
แวะซื้อตะกร้าเพื่อรับลูกแมวน้อยมา แต่ไม่พากลับบ้าน พาไปหาหมอก่อนค่ะ ตรวจสุขภาพ เพศ และประเมินอายุ หมอถามชื่อแมว และ ‘ชบา’ ก็กลายเป็นชื่อของนางตั้งแต่วันนั้น วันที่รับชบามานางอายุได้ 3 เดือน จึงฉีดวัคซีนได้ และแน่นอนว่าเป็นเพศเมีย กลับบ้านแล้วเราไม่ได้เรียกชบา แต่เรียกมิลค์ที่แปลว่านม ออกเสียงมิ้ว เพราะเราไม่เรียกแมวแบบเมี้ยวๆๆๆ แต่เรียกมิ้วๆๆๆ แมวแรกในชีวิตเราจึงมีชื่อเล่นว่ามิลค์ ชื่อจริงชื่อชบา
ประหนึ่งมือใหม่หัดเลี้ยง เรากังวลมากว่าอาหารแมวจะหมด เลยกักตุน เรากังวลมากว่ากระบะทรายจะไม่สะอาด เลยตักบ่อยๆ เราโคตรกังวลว่าแมวสุดรักเราจะป่วย เลยตัดสินใจเลี้ยงระบบปิด ทุกอย่างทำตามตำรา หาข้อมูลจนล้นทะลัก ซึ่งพบว่าคำแนะนำต่างๆ ใช้ได้บ้าง หากบางเรื่องเราก็ต้องเรียนรู้จากชบาเอง
เรารู้อยู่แล้วว่าแมววัยเด็กจะซน แต่สำหรับชบาต้องบอกว่านางซนมากถึงมากที่สุด เวลานางคึกนางจะดีด กระโดดดึ๋ง วิ่งปรู๊ดปร๊าดไปทั่วบ้าน ชวนเล่นก็เล่นสุดตัว เวลาอ้อนก็มาขอนอนตัก น่ารัก ถูกใจ อุ้มได้กอดได้ ไม่เหมือนแมวคาเฟ่ แต่สิ่งที่ทำให้นางได้ฉายา ‘แสบ’ คือ นางชอบหนีออกจากบ้าน!
ระยะแรกเราเข้าใจว่าชบาชอบเที่ยว เราก็เอาใจนางแต่แอบกลัวว่านางจะหายไป จึงซื้อสายจูงใส่ให้และพาชบาออกไปเดินเล่นนอกบ้านเกือบทุกวัน วันละ 1 ชั่วโมง บางครั้งจะผูกคล้องนางไว้กับประตูบ้านหรือเก้าอี้บ้างให้นั่งดูนก แต่…ชบาจอมแสบลอดตัวออกจากสายจูงได้เจ้าข้า หลุดได้นางก็ลอดประตูบ้าน (เป็นประตูเหล็กยืดแบบโปร่ง) ออกไปเที่ยวลั้ลลา
ทุกครั้งที่ชบาหนีเที่ยว เราจะออกตามหาและไล่จับนางกลับบ้านทุกครั้ง ด้วยเหตุที่ว่ารอบบ้านมีหมาถิ่น 1 ครอบครัว 4 ชีวิตพ่อแม่ลูก และมีแมวถิ่นอีก 3-4 ตัว นอกจากกลัวว่าชบาจะไปไม่กลับแล้ว ยังกลัวนางไปฟัดกับหมาแมวนอกบ้านติดเชื้อเป็นโรคไปอีก แต่ก็พบว่ายากเหลือเกินในการควบคุมธรรมชาติอิสระของแมว
ปัจจุบันชบาอายุขวบเศษแล้ว ทำหมันเรียบร้อย ยังคงซนและแสบ ส่วนเรื่องหนีออกจากบ้านไม่มีอีก เพราะเราค่อยๆ ปรับให้นางออกไปเดินเล่นเองโดยอิสระ ระยะแรกให้เวลานิดหน่อยแล้วจับอุ้มกลับบ้าน เพิ่มเวลามากขึ้นในแต่ละวัน ปล่อยอิสระมากขึ้น คอยดูอยู่เรื่อยๆ มีบ้างที่นางวิ่งจู๊ดหน้าเริดหางจุกตูดกลับบ้าน เพราะเดินไปเจอหมาถิ่น และมีบ้างที่ได้ยินเสียงนางขู่ลั่นกับแมวถิ่นตัวโตอย่างห้าวหาญ ตัวก็เล็กกว่าเขานะชบาเอ๋ย แต่นั่นก็เป็นธรรมชาติของเขาที่เราค่อยๆ เรียนรู้และยอมรับมัน
ชบาได้เที่ยวทุกวันยามเช้า วันละ 3-4 ชั่วโมง นางจะกลับบ้านเองเมื่อเที่ยวจนพอใจ มาเรียกขอข้าวเช้ากิน แต่ถ้าเช้าไหนฝนตกชบาก็อดเที่ยวนะ นางก็จะงอแงร้องครวญครางจนกว่าจะเห็นว่าไม่ได้เที่ยวแน่ถึงเดินไปนอน!
ติดตามความแก่นเซี้ยวของชบาต่อได้ที่เพจ Chaba-Milk แมวซน