เมื่อมองดูผลงานต่อไปนี้ ในแวบแรกคุณอาจนึกถึงการ์ตูนอเมริกันโอลด์สกูล แต่นี่ไม่ใช่ฝีมือของศิลปินชาวต่างประเทศที่ไหน เพราะทุกภาพคือผลงานของ A KID FROM YESTERDAY นามปากกาของ เปาโล–สมพล รัตนวรี นักวาดภาพประกอบชาวไทยผู้เพิ่งเริ่มจับปากกาวาดรูปอย่างจริงๆ จังๆ ได้เพียงปีกว่าๆ เท่านั้น
เราไม่แปลกใจเมื่อเปาโลเล่าว่า แรงบันดาลใจในการวาดรูปของเขาคือแอนิเมชั่นตะวันตกอย่าง Looney Tunes และการ์ตูนในช่อง Nickelodeon แตกต่างจากนักวาดไทยส่วนใหญ่ที่มักเริ่มต้นจากความหลงใหลในอนิเมะญี่ปุ่น
“เราชอบลายเส้นการ์ตูนสมัยก่อนมากๆ ดูเยอะมากจนมันค่อยๆ ฝังซึมลงไปในสมองของเรา นอกจากนี้เรายังชอบลายกราฟิกบนเสื้อยืดเก่าๆ ด้วย ชอบคาแร็กเตอร์ที่ปรากฏอยู่บนเสื้อยืดเหล่านั้น เวลาเราคิดงานเลยชอบจินตนาการถึงการออกแบบคาแร็กเตอร์บนเสื้อยืดเก่าๆ”
ส่วนนามปากกา A KID FROM YESTERDAY นั้น เปาโลอธิบายว่ามาจากชื่อเพลง The Kids From Yesterday ของ My Chemical Romance วงดนตรีในดวงใจของเขา เพียงแต่แทนที่จะใช้ ‘the’ เหมือนกับต้นฉบับ เขากลับเปลี่ยนไปใช้ ‘a’ เพราะมองว่าการใช้ the จะทำให้ตัวตนของเขาดูมีความสำคัญจนเกินไป
“เราไม่ได้อยากเป็นคนสำคัญขนาดนั้น ก็เลยเรียกตัวเองว่าเป็น a kid แทนที่จะเป็น the kid อีกอย่างคือเราชอบความหมายของชื่อนี้มากๆ เพราะมันหมายถึง ‘เด็กเมื่อวานซืน’ เรามองตัวเองว่าเป็นแค่เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งที่ชอบวาดรูป กำลังเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้เก่งกาจอะไร”
แม้ว่าเปาโลจะไม่ได้มองว่างานของเขามีจุดเด่นอะไรที่แตกต่างไปจากศิลปินคนอื่นๆ นัก แต่เขาก็พยายามที่จะให้ผลงานทุกๆ ชิ้นของเขาสื่อสารความรู้สึกบางอย่างออกไป นั่นทำให้เขาต้องใช้เวลาเพื่อตกผลึกความคิด ความรู้สึก และประสบการณ์ชีวิต ณ ช่วงเวลานั้นว่าเป็นยังไง และเขาอยากสื่อสารประเด็นอะไรออกไปในภาพที่เขากำลังจะวาดขึ้นมา
“แต่มันก็เป็นดาบสองคมเหมือนกันนะ เพราะบางครั้งเราก็ต้องคอยมานั่งเค้นว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่กันแน่ ไม่ใช่ทุกครั้งที่เราจะคิดออกได้ทันทีว่าเราอยากสื่อสารอะไรออกไป”
สำหรับเปาโล การวาดรูปคือสื่อกลางชนิดหนึ่ง ซึ่งช่วยให้เขาระบายความรู้สึกภายในออกมา เขาเปรียบมันเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยปลดปล่อยความเครียดและความกดดันต่างๆ ผ่านการสนทนากับตัวเองเพื่อเยียวยาจิตใจ
“เราสนุกกับการวาดรูปนะ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็น illustrator หรอก เพราะเรายังต้องพัฒนาฝีมืออีกมาก แต่ถึงอย่างนั้นการวาดรูปมันก็เป็นเหมือนคอมฟอร์ตโซนสำหรับเราไปแล้ว เป็นพื้นที่ปลอดภัยที่เราจะสามารถสนทนากับตัวเองได้ อย่างทุกวันนี้ถ้าเราอยากระบายอะไรออกมาก็คงเลือกที่จะวาดรูปมากกว่าโพสต์ลงเฟซบุ๊ก”
ปัจจุบันเปาโลยังคงถ่ายทอดความรู้สึกของเขาผ่านภาพวาดและแสดงผลงานอยู่เรื่อยๆ ในอินสตาแกรมของเขา โดยที่ชื่อของ A KID FROM YESTERDAY ก็เริ่มจะเป็นที่รู้จักมากขึ้นหลังจากเข้าร่วมงาน Bangkok Illustration Fair 2021 เพื่อทำความรู้จักกับตัวตนและผลงานของเขามากขึ้น เราเลยถือโอกาสชวนเด็กเมื่อวานซืนผู้ชื่นชอบการวาดรูปคนนี้มาบอกเล่า 5 ผลงานที่ชื่นชอบว่าอะไรคือวิธีคิดที่อยู่เบื้องหลังภาพวาดเหล่านี้
Each, Other
“นี่เป็นงานที่เราชอบที่สุด เพราะมันเกิดจากอารมณ์ของเราล้วนๆ เราวาดภาพนี้ในเดือนที่สูญเสียหมากับแม่ไป มันเป็นความรู้สึกที่ว่าเขาจะไม่มีวันกลับมาที่บ้านอีก เราเลยหยิบความรู้สึกนี้มาถ่ายทอดเป็นภาพของหมาที่กำลังรอแม่กลับมาบ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้วแม่ไม่เคยกลับมาเลย
“ประโยคในรูปที่เขียนว่า ‘waiting for you to come back home is like forever, or never…’ มันเลยสะท้อนว่า ไม่ใช่ทุกการรอคอยจะหมายความว่าเราจะได้เจอกันอีก เราวาดรูปนี้แค่ชั่วโมงเดียว เป็นงานที่เร็วที่สุดที่เราเคยวาดเพราะทุกอย่างมันพรั่งพรูออกมา เมสเซจมันชัดเจนสุดๆ”
Birth
“ตอนที่วาดงานนี้เราคิดว่า ‘กูแม่ง เหมือนทะลุถุงยางมาเกิดเลยว่ะ’ มันเป็นความรู้สึกว่าบนโลกนี้ไม่มีใครอยากให้เราเกิดมาเลย
“งานนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เราได้วาดภาพที่มีองค์ประกอบเยอะขึ้น เพราะปกติภาพวาดของเราจะไม่ค่อยมี object เท่าไหร่ แต่งานนี้เราลองท้าทายตัวเองโดยการลองอะไรที่มันแตกต่างไปบ้าง
“อีกอย่างคืองานนี้เราลอง explore พวกเทกซ์เจอร์ของกระดาษใหม่ๆ ดูบ้าง ด้วยความที่เรามักจะเก็บกระดาษเก่าๆ สีเหลืองๆ พอมีโอกาสในงานนี้เราเลยลองหยิบกระดาษมาสแกนแล้ววาดรูปลงไป เพราะเราไม่ค่อยชอบแคนวาสสีขาวๆ เรียบๆ เท่าไหร่ ส่วนรอยพับที่เราใส่ไปเพราะเราชอบกระดาษที่มีรอยพับ สำหรับเราการมีรอยพับมันช่วยให้ผลงานศิลปะดูจับต้องได้มากขึ้น”
Death
“งานนี้เป็นอีกงานหนึ่งที่เราวาดค่อนข้างเร็ว เริ่มจากที่ตอนนั้นกำลังรู้สึกดาวน์ๆ ก็เลยวาดรูปนี้ออกมา ควันในรูปสะท้อนถึงตัวเราที่เป็นคนคิดเยอะ คิดอยู่ตลอดเวลา ส่วนต้นไม้ใบหญ้าต่างๆ ก็แสดงให้เห็นว่า แม้ในบางครั้งเราจะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ แต่มันก็มีความร้อนรนอยู่ข้างในตัวเราเอง
“กระจกใสในภาพที่ครอบอยู่ก็เหมือนการที่เราอยู่ตัวคนเดียว อยู่กับความคิดของตัวเอง จริงๆ ตอนที่วาดรูปนี้ก็เป็นช่วงที่เพิ่งจะมีโควิดด้วย ในอีกมุมหนึ่งมันจึงสะท้อนถึงการที่เราต้องกักตัวอย่างโดดเดี่ยวด้วยเช่นกัน”
Nerds nowaday
“เราชอบดูหนังอเมริกันไฮสกูล ซึ่งมันก็จะมีพวกอเมริกันกล้ามโตที่ชอบบูลลี่คนอื่น แต่เรารู้สึกว่าพอมาดูหนังสมัยนี้ วัฒนธรรมพวกนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นว่าพวกคนที่บูลลี่ส่วนมากกลับกลายเป็นเด็กเนิร์ดที่เรียนเก่งกว่าหรือคนที่หาเงินได้มากกว่า ซึ่งกลายเป็นฝ่ายที่มาข่มคนอื่นแทน เราชอบอะไรที่มันกลับขั้วกันแบบนี้ อย่างในรูปก็จะเห็นว่าแกะซึ่งครั้งหนึ่งเคยโดนทารุณจากหมาป่ากลายเป็นฝ่ายที่ดุร้ายกว่าแทน ในขณะที่หมาป่ากลับเป็นเด็กเสิร์ฟที่ดูเรียบร้อย”
BEST BUDS with GREAT CRIME
“โปรเจกต์นี้เป็นรูปที่เราวาดกับเพื่อน เราชอบเพราะเป็นงานหนึ่งที่ได้มีโอกาสร่วมงานกับคนอื่นและได้เรียนรู้วิธีการทำงานของเขา อย่างภาพนี้จะเห็นว่าเรากับเพื่อนต่างก็มีลายเส้นที่แตกต่างกันไป แต่พอมารวมกันในรูปนี้ก็มีความเป็นเอกภาพบางอย่างที่สามารถอยู่ร่วมกันได้
“ความจริงแล้วรูปนี้ก็ไม่ได้มีคอนเซปต์อะไรมากมายนะ กระบวนการทำงานก็แปลกๆ อยู่สักหน่อย คือมันเริ่มจากเพื่อนเราวาดรูปก่อน แล้วส่งต่อมาให้เราวาดต่อ แล้วก็ส่งกลับไปให้เพื่อนอีกที ต่างคนต่างแนะนำกันไปมาจนเกิดเป็น coordination บางอย่างจนออกมาเป็นรูปนี้”
