ISTANBUL

ภาพความประทับใจที่กลายมาเป็นอีกส่วนของความทรงจำเหล่านี้คงไม่เกิดขึ้น
ถ้าวินาทีที่กำลังเป็นอาสาสมัครอยู่ในฟาร์มออร์แกนิกตรงชานเมืองเล็กๆ ของฝรั่งเศสตอนนั้น
เราไม่ตัดสินใจเพิ่มแผนกระทันหันในการไปเจอเพื่อนที่เรียนอยู่ที่นี่

ภาพ ‘อิสตันบูล’ ในหัวที่ชัดเจนที่สุดตอนนั้น
คงเป็นฉากที่เจมส์ บอนด์ วิ่งหนีผู้ร้ายบนหลังคาบ้าน ฉากหลังของความเป็นเมืองแห่งสีสันที่ลดหลั่นไปตามไหล่เขา
ซึ่งในความเป็นจริง การเดินเล่นในเมืองนี้ก็เป็นเหมือนการเดินขึ้น-ลงเขาย่อมๆ มีหอบบ้าง แต่ก็คุ้มเหลือเกินกับเรื่องราวและอะไรรอบตัวใหม่ๆ ที่ได้พบเห็น

การเดินทางมันมีเสน่ห์ก็ตรงนี้ ไม่ว่าจะดูภาพถ่ายสักกี่ภาพ
ฟังเรื่องเล่ามากี่สิบเรื่องราว ก็ไม่เท่ากับการที่ ‘เรา’ ได้พา ‘ตัวเรา’ ออกไปยืนอยู่ตรงจุดนั้น
ออกไปสัมผัสเรื่องราวและประสบการณ์เหล่านั้นด้วยตัวของเราเอง อย่าพูดว่าเรามีโอกาสน้อยกว่าใคร
เพราะถ้าหากเราคลั่งไคล้อะไรมากจริงๆ มันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ฝันนั้นจะไม่เกิดขึ้น
เช่น ช่วงเวลานี้ของเรา ณ เมืองแห่งมนต์สะกดเมืองนี้…อิสตันบูล

ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย

AUTHOR