“ทุกสิ่งสดชื่นคืนความกระจ่าง
ทุกอย่างผ่านข้ามเป็นความสุกใส
น้ำพุนั้นพุ่ง, ทุ่งระบัดใบ
โค้งไม้นี้เพื่อเสื้อสะบัดชาย!
พบผลฟักทองแอบกองอิฐเก่า
รอยเขลา รอยฝัน คอยฉัน คอยหาย
ใจเต้นตึกตักรอยรักทักทาย
ยิ้มฉายใครนะผละหน้าต่างนั้น—
ชายคาแสนใกล้
ทรงจำแสนไกล…”
ชายคาแสนใกล้ ทรงจำแสนไกล : กวี 4 บท
ประกาย ปรัชญา
บนเกาะเฮย์เบเลียดามีเฟื่องฟ้าชูช่อชมพูสดอยู่หน้าตึกสองชั้นสีเหลืองมัสตาร์ด ประตูเหล็กดัดประดับลวดลายดอกไม้กระจุ๋มกระจิ๋ม ผนังไม้ตีเกล็ดที่สีขาวหลุดล่อนไปเพราะเวลาและลมทะเล จดหมายเสียบคาอยู่หน้าบ้าน ม่านโปร่งและไม้หนีบผ้าสีแดงสด ไม้กวาดและที่โกยผงพลาสติก เขียว เหลือง น้ำเงิน วาววับอยู่หน้าร้านขายของชำ เก้าอี้เก่าทรงสวยวางระเกะระกะบนทางลาด นกหน้าเด๋อโต๋เต๋หาของกินอยู่หน้าคาเฟ่ คุณยายไซส์มินิในชุดลายดอกสะพรั่งไปทั้งตัว ร้านหนังสือมือสองซ่อนตัวอยู่ในตึกประดับไม้ฉลุและโค้งกระจกสีพร้อมคนขายอัธยาศัยดี ทั้งหมดนี้คือความทรงจำที่น่ารัก นี่คือสถานที่ที่น่าประทับใจ และใช่–เราจะไม่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้ในซีนที่ชื่อ It’s far from Heybeliada.
ถ้าอย่างนั้นเฮย์เบเลียดาก็ปรากฏอยู่เพียงแค่ชื่อ…แต่จริงหรือเปล่านะ Simit ขนมปังงาชิ้นนั้นที่เธอวาด เป็นชิ้นที่เธอซื้อไว้ก่อนนั่งเรือข้ามฟากไปเฮย์เบเลียดายังไงล่ะ อย่างนี้นับด้วยไหม รูปเก่าใบละหนึ่งลีราที่เธอซื้อไว้ตั้งยี่สิบกว่าใบจากร้านบนเกาะนั่นอีก ฉันเห็นเธอหยิบมาดูอยู่บ่อยๆ ก่อนวาดภาพ อย่างนี้นับด้วยไหม ฉันว่าเธอนี่ช่างเป็นคนปากอย่างใจอย่างเสียจริง คิดถึงก็ไม่บอกออกมาตรงๆ อุตส่าห์วาดภาพสถานที่หนึ่งเพื่อที่จะบอกว่าคิดถึงอีกสถานที่หนึ่ง พิลึกคน
เธอเลือกภาพเปิดเล่มให้เป็นภาพระเบียงหน้าที่พักในคัปปาโดเกีย แหม แค่ภาพแรกก็ไกลเฮย์เบเลียดาไปโข แต่เธอรู้หรือเปล่าว่ามันก็แดดเดียวกัน ฟ้าเดียวกัน ที่หนึ่งมองออกไปเห็นน้ำทะเล อีกที่หนึ่งมองออกไปเห็นแต่ภูเขา อากาศต่างกันเพราะความสูงต่างกัน แค่นั้นเอง ถัดมาไม่กี่ภาพเป็นเบียร์โบมอนติ เธอดื่มตอนกลางคืน เงยหน้ามองขึ้นไปเป็นหมู่ดาว ไม่ต้องมองลงมาหรอกนะ อุดจมูกไว้ด้วยล่ะ แถวนั้นกลิ่นขี้ม้าหึ่ง ว่าแต่เธอเลือกเบียร์ยังไงนะตอนนั้น อ๋อใช่ เธอสุ่มหยิบมาเพราะกระป๋องดูสวยดี ฉันรู้ เธอไม่ใช่คอเบียร์–ก็ตอนที่แวะเฮย์เบเลียดาเห็นดื่มแต่น้ำส้ม ว่าแต่ทำไมเธอวาดฉากกระป๋องเบียร์เหมือนเป็นตอนกลางวันแดดแจ๋อย่างนั้น อย่างนี้ก็ไม่ตรงกับเหตุการณ์จริงน่ะสิ อย่างว่า พวกวาดรูปนี่ไว้ใจไม่ค่อยได้ ฟ้ากลายเป็นแดง เหลืองกลายเป็นเขียว ฉันเห็นเธอใช้สีอลหม่านไปหมด จะว่าไป หนังสือเล่มเล็กนี้ก็จ้าไปทั้งเล่มเหมือนไม่มีกลางคืนอยู่ในนั้นเลย
ฉันนับคนได้ห้าคนกับแมวอีกหนึ่งตัว ผู้หญิงหันหลัง ผู้ชายหันหลัง ที่นั่งหันหน้ามาก็ไม่เห็นหน้า อ้าว แล้วแมวนั่นก็ไม่ได้วาดมาจากแมวจริงๆ หรอกหรือ เป็นแมวเซรามิกงั้นหรือ โธ่…ทำไมมันเหงาอย่างนี้ ร้านอาหารไม่มีใครนั่ง สวนสาธารณะที่เธอวาดนั้นดูเงียบมาก อ้อ ในรูปสุดท้ายยังมีคนนั่งอยู่ตั้งหนึ่งคน ดูเผินๆ นึกว่าเป็นเมืองร้าง เธอพรางมันไว้ด้วยสีสดใสพวกนั้น แน่ะ ฉันรู้ทันหรอกนะ ทุกอย่างดูหยุดนิ่งไปหมด ฉันรู้เลยล่ะว่าถ้าเธอเลือกใช้สีแบบอื่น ฝีแปรงแบบอื่น ผลออกมาจะดูเหงากว่านี้อีก เอ…หรืออีกเหตุผลที่ง่ายกว่านั้นมาก เธอไม่ถนัดวาดคนใช่ไหม เลยทำเก๋ไก๋ด้วยการตัดโน่นตัดนี่ทิ้ง แหม สารภาพมาเถอะไม่มีใครว่าหรอก พวกนักวาดน่ะฟอร์มจัด เอ้า ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ฉันจะถือว่าเป็นความตั้งใจของเธอ
ฉันชอบความพยายามจะเลอะเทอะของเธอด้วยนะ ทำใจลำบากไหมกว่าจะกล้าป้ายฝีแปรงลงไปแบบนั้น ก็เธอเนี้ยบมาแต่ไหนแต่ไร ฉันรู้เธอวาดภาพดอกไม้เป็นภาพแรก ก็ภาพที่ใช้เป็นหน้าปกนั่นไง สีชมพูแปร๋นแบบนี้เธอไม่ค่อยใช้ ดีแล้วที่ลองดู รู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ หายใจขัดนิดๆ ใช่ไหม เธอทำได้ดีเลยนะ สีชมพูแปร๋นในหน้าอื่นๆ ก็ดูสนุกและผ่อนคลายดี แต่ก็ยังอดไม่ได้สินะ ขอใส่ความละเอียดเข้าไปนิดๆ หน่อยๆ ตรงลายอิฐยิบๆ นั่น ตรงเพดานยิบๆ นั่น แล้วก็ตรงกิ่งก้านของต้นไม้ เฮ้อ เธอต้องหัดผ่อนคลายให้มากกว่านี้ เบียร์ที่วาดไว้หน้าก่อนๆ ไม่ช่วยอะไรเลยหรือ หยิบมาดื่มเสียบ้าง
ฉันอยากให้เธอจดจำเวลาที่สีชอล์กได้เลอะมือเอาไว้ ชมพู เหลือง แดง น้ำเงิน เขียว สนุกเนอะ ภาพที่ไม่มีโจทย์ สีกวอชหรือสีน้ำมัน ง่ายหรือยาก แห้งเร็วหรือแห้งช้า จะเพนต์หรือจะพิมพ์ การตัดสินใจเล็กๆ พวกนี้มีอยู่ตลอดระหว่างทาง ทางสั้นๆ ด้วยสิ แค่ 24 หน้าเท่านั้นล่ะ น้อยไปสำหรับความทรงจำของเธอ ฉันรู้
อ้าว…มาถึงตรงนี้ เฮย์เบเลียดาของฉันก็หายไปไหนเสียแล้ว ฉันว่ามันก็ยังหลบๆ อยู่ในภาพ…หรือเธอว่าไง
Heybeliada is a small lovely island in Turkey, a place where I’m impressed. However, it’s strange when I have to transform my memory to illustration, I have only Istanbul’s and Cappadocia’s fractures. Heybeliada’s doesn’t appear. That’s why I’d like to call my zine It’s far from Heybeliada.
Zine : It’s far from Heybeliada. บันทึกความทรงจำจากทริปตุรกี
Maker : Yodchat*Tinyline
zine พิมพ์ 4 สี ขนาด 14 x 20 cm จำนวน 21 หน้า ราคาเล่มละ 380 บาท
พิมพ์ครั้งแรก : ตุลาคม 2562 จำนวน 100 เล่ม
สำนักพิมพ์ : Volcano Cries
วางจำหน่ายที่ร้านหนังสือก็องดิด, ร้านหนังสือ Fathom Bookspace และ เพจ Volcano Cries
