เมื่อช่วงปลายปี 2015
เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปเที่ยวเมืองใหญ่ๆ ของญี่ปุ่นอย่างโอซาก้า
จริงๆ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้ออกไปเที่ยวจังหวัดอื่นในญี่ปุ่น
หลังจากอยู่ที่นี่มาได้ครึ่งปีกว่าๆ (นานไปไหม)
ความรู้สึกแรกที่ได้เหยียบโอซาก้าคือความสงบและทันสมัย ผมคิดว่าคงเป็นเพราะไปถึงเช้า แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างที่คิดก็พังทลาย
เมื่อเวลามาถึง 社会人 (ชะไกจิน) หรือมนุษย์ทำงานของชาวญี่ปุ่นเริ่มออกมาทำงาน ความวุ่นวายในเมืองก็เริ่มขึ้น ทำให้ผมได้เข้าใจความหมายจริงๆ ของคำว่า ‘ชั่วโมงเร่งด่วน’ สิ่งที่ผมคิดคือ ไม่ชอบเมืองนี้เลย ผู้คนต่างเร่งรีบไปทำงาน ลืมสนใจในสิ่งรอบข้าง
แต่เมื่อผมลองหยุดพัก มองสิ่งต่างๆ รอบๆ เมืองในมุมมองจากด้านล่างมองไปข้างบน ก็พบว่าบางทีการแหงนหน้าขึ้นฟ้า ก็เป็นการมองหาแรงบันดาลใจที่ดี ผมว่าบางครั้งชีวิตเราก็ไม่ต้องเร่งรีบเสียทุกอย่าง
ลองหยุดพักและมองสิ่งรอบๆ ตัวคุณดู อาจจะเจอสิ่งที่น่าสนใจก็เป็นได้ อย่างผมเอง สุดท้ายก็หลงรักเมืองนี้
แค่เปลี่ยนมุมคิด ชีวิตก็เปลี่ยนได้
ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย
