ลองแกล้งๆ เป็นคนชนบทอังกฤษไปสูดกลิ่นทะเลแบบไม่เหนอะที่อุทยาน Seven Sisters Cliffs

ก่อนที่แดดช่วงซัมเมอร์จะหายไปแล้วแทนที่ด้วยความอึมครึมตามเอกลักษณ์ของลอนดอน แต่ชนบทของอังกฤษยังคงอบอวลไปด้วยความสดชื่นของธรรมชาติและผู้คน 

ก่อนเปิดเทอมเราตั้งใจพาตัวเองไปในที่ที่มีธรรมชาติสวยๆ สักแห่งในอังกฤษ เพื่อปลดปล่อยความคิด ทำให้สมองโล่งที่สุด พร้อมรับสิ่งต่างๆ ที่กำลังจะเข้ามาใน 1 ปีเต็มต่อจากนี้

โจทย์ของเราคือ อยากหลบความวุ่นวายของเมืองหลวงอย่างลอนดอน เมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนจากทั่วทุกมุมโลก ไม่ว่าจะนักท่องเที่ยว นักเรียน ชาวต่างชาติ ที่เข้ามาทำงานหรืออาศัยอยู่ที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างดูหลากหลายไปหมด เราไม่สามารถจับอัตลักษณ์ของความเป็นอังกฤษได้ชัดเจนจากการใช้ชีวิตในลอนดอน ถึงแม้จะอยู่มา 3 เดือนแล้วก็ตาม

สุดท้ายเราตัดสินใจไป Seven Sisters Cliffs 1 ใน 15 อุทยานแห่งชาติของสหราชอาณาจักร ที่ว่ากันว่าเป็น ‘one of the most breathtaking view in the UK’ ด้วยระยะทางที่ไม่ไกลจากลอนดอนมาก จะทำให้เป็น one-day trip ก็ได้ หรือจะหาที่พักน่ารักๆ สัก 2 คืนแล้วทำตัวเหมือนเป็นคนเมืองนั้นจริงๆ ก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน

สำหรับเรา เราเลือกอย่างหลัง

เราออกเดินทางจากลอนดอนด้วย National Rail ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งก็มาถึงเมืองไบรท์ตันที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชายหาดที่สวยติดอันดับต้นๆ ของอังกฤษ มาถึงทั้งทีคงจะเสียดายถ้าไม่แวะสักหน่อย ที่นี่มีสวนสนุกย่อมๆ ที่ยื่นออกไปกลางทะเลด้วย ให้ความรู้สึกตื่นเต้นแบบน่ารักๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นจากที่ไหน ถ้าเป็นช่วงซัมเมอร์คิดว่าคนคงจะเยอะมาก เพราะบรรยากาศดีอย่างที่คนร่ำลือกันจริงๆ

หลังจากเดินเล่นชายหาดต่อนิดหน่อย ก็นั่งรถบัสมุ่งหน้าเข้าที่พักซึ่งเลยไบรท์ตันออกไป อยู่ใกล้ๆ กับ Seven Sisters Cliffs ใช้เวลาประมาณ 50 นาที ที่พักตั้งอยู่แถว Seaford บริเวณ East Sussex เราออกมาเดินเล่นช่วงพระอาทิตย์ตกดิน รู้สึกว่าได้ดื่มด่ำความเป็นอังกฤษจริงๆ ข้างทางของฟรีเวย์ที่ไม่ค่อยมีรถวิ่ง เดินผ่านหมู่บ้านเล็กๆ น่ารักๆ ซึมซับความเป็นชนบท

เช้าวันรุ่งขึ้นเรานั่งรถบัสหมายเลข 12 จากที่พักใช้เวลา 15 นาที มาจอดที่ป้าย Seven Sisters Country Park ตรงหน้าทางเดินเข้า Seven Sisters Cliffs พอดี จากถนนหลักต้องเดินเท้าเข้าไป ระยะทางค่อนข้างไกล ซึ่งใช้เวลาพอสมควรกว่าจะถึง แต่ธรรมชาติระหว่างทางทำให้ลืมนึกไปเลยว่าเดินมาไกลแค่ไหนแล้ว ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ ในหัวเราก็นึกอยู่ตลอดว่าไปคุ้นภาพและบรรยากาศแบบนี้จากที่ไหนนะทั้งที่ไม่เคยมาเลย แล้วความคิดก็ผุดขึ้นมาว่าธรรมชาติแบบนี้มันเหมือนภาพแบ็กกราวนด์ Windows 7 ของคอมพิวเตอร์ที่เราใช้ตอนเด็กๆ นี่นา

เดินมาเรื่อยๆ จนถึงชายหาดหินสีเทาที่มองเห็น Seven Sisters Cliffs ไกลสุดตา พื้นที่บริเวณนี้กว้างใหญ่มากและค่อนข้างสงบ จนเรานึกสงสัยว่าคนประเทศนี้ทำยังไงกันนะถึงบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติให้คงความสวยงามและสงบแบบนี้ได้ ไม่ถูกรบกวนด้วยสิ่งปลูกสร้างหรือความพยายามพัฒนาไปเป็นสถานที่ท่องเที่ยวจนธรรมชาติหมดความสวยงามของตัวเองไป

เรานั่งกินของว่าง รับลมทะเล และชมวิวจากด้านล่างสักพัก ก่อนปีนขึ้นไปชมวิวจากมุมสูง พอขึ้นไปแล้วบอกได้เลยว่าที่คนเคลมกันว่าเป็น one of the most breathtaking view มันจริงมาก เราสูดหายใจเข้าแบบเต็มปอดที่สุด กลิ่นทะเลปะทะมาเต็มๆ แต่เนื้อตัวไม่มีความเหนียวเลย คงเพราะว่าเป็นหาดหินไม่ใช่หาดทราย เย็นวันนั้นเรากลับที่พักด้วยความสดชื่น สมองปลอดโปร่งโล่งสบาย เป็นไปตามโจทย์ที่ตั้งไว้

ไม่นานก็ได้เวลากลับลอนดอนแล้ว วันเดินทางกลับฝนตกลงมาค่อนข้างหนัก ระหว่างทางเดินไปขึ้นรถบัส มีคนที่ขับรถอยู่บนถนนกดกระจกตะโกนถามเรากับเพื่อนว่า “พวกคุณจะไปไหนกัน มาเที่ยว Seven Sisters หรือเปล่า ให้ขับไปส่งไหม” เรายิ้มกลับไปแล้วบอกว่า “ขอบคุณมากค่ะ พวกเราเพิ่งไปมาเมื่อวาน มันสวยสุดๆ และน่าประทับใจมากจริงๆ”

นอกจากธรรมชาติที่ทำให้หัวใจพองโตแล้ว คนที่นี่ก็สร้างความทรงจำก่อนกลับให้เราได้อย่างอบอุ่นที่สุดเลย 🙂

AUTHOR