AV-Diary : เพจที่ชวนวิเคราะห์สังคมและมนุษย์ในเนื้อหาหนังโป๊ที่คนดูมักกดข้าม

ตอนเป็นเด็กเรามักถูกกรอกหูว่าการดูหนังโป๊เป็นเรื่องต้องห้าม แม้อยากรู้อยากเห็นแค่ไหน แต่บ่อยครั้งก็ถูกผู้ปกครองปิดกั้นเอาเสียดื้อๆ

คุณจะเห็นด้วยไหม ถ้าเราพูดว่าหนังโป๊ที่คนชอบดูเพื่อความผ่อนคลาย แท้จริงแล้วก็มีประเด็นทางสังคมและความสัมพันธ์ของมนุษย์ยุคปัจจุบันแฝงอยู่

เมื่อไม่นานนี้ เพจเฟซบุ๊ก AV-Diary ได้ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมสโลแกนของผู้ก่อตั้งว่า ‘ภายใต้แรงปรารถนาอันเร่าร้อน มีเรื่องราวของมนุษย์ซ่อนอยู่’ ชุดข้อมูลของเพจนี้ถูกพูดถึงอย่างรวดเร็ว ด้วยการขับเคลื่อนของแอดมินหนุ่มวัย 30 ที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทด้านสังคมศาสตร์มาหมาดๆ โดยเขาขออนุญาตไม่เปิดเผยตัว ไม่ใช่เพราะเขินอาย แต่ต้องการให้ผู้อ่านโฟกัสข้อมูลในเพจและร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันให้มากที่สุด

การดูหนังโป๊ทั่วไปมีไว้เพื่อความบันเทิงและการประโลมโลก เรามักมองนักแสดงร่วมเพศกันอย่างเร่าร้อนในฐานะวัตถุทางเพศหรือเครื่องจักรเซ็กซ์จนกลายเป็นของธรรมดา แต่ความน่าสนใจของเพจ AV-Diary คือการเล่าความรู้และข้อมูลน่าสนใจที่แฝงอยู่ในหนังโป๊แต่ละเรื่องอย่างละเอียดลออ ทั้งคิด วิเคราะห์ และแยกแยะกันตั้งแต่การกำกับ นักแสดง บท ฉาก ไปจนถึงบริบทอื่นๆ ที่เราอาจละเลยระหว่างชมไปอย่างน่าเสียดาย ความรู้ที่นำเสนอนำไปสู่การตั้งประเด็น ถกเถียง แลกเปลี่ยน และส่งต่อ

นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่ แค่ไม่เคยถูกพูดถึงอย่างจริงจัง แอดมินเพจ AV-Diary กำลังบอกว่าประเด็นนี้ต้องพูดและต้องเข้าใจ บทสนทนาระหว่างเรากับเพจเสียวเปี่ยมสาระใช้เวลาไม่น้อย บทตอนต่อจากนี้จึงเป็นเพียงคำพูดส่วนหนึ่งที่เราได้รับฟังมาและอยากบอกต่อ เมื่ออ่านจนจบและลองเข้าไปอ่านเนื้อหาในเพจด้วยตัวเอง คุณอาจพบว่าอุตสาหกรรมหนังโป๊เป็นอีกโลกที่น่ารู้และน่าบอกต่อ

โปรดดูหนังโป๊ด้วยสายตาสำรวจอย่างถี่ถ้วนอีกสักครั้ง

หนังเอวีไม่ได้มีดีแค่สยิว

“เราเริ่มทำเพจเพราะชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่น รู้สึกว่าคนญี่ปุ่นมีความคิดลึกซึ้ง เรื่องหนังโป๊ก็เหมือนกัน คืนหนึ่งผมนั่งหาหนังโป๊ดู เจอเรื่อง 1 เมีย 10 ผัว ดูสักพักเริ่มเอะใจในเนื้อหา บวกกับเราพอมีความรู้เกี่ยวกับสังคมวัฒนธรรมญี่ปุ่นเลยลองคิดวิเคราะห์ขึ้นมา”

“หนังเอวีมีนัยทางสังคมซ่อนอยู่ พอลองค้นดูพบว่ามีคนเคยเล่าเกี่ยวกับอุตสาหกรรมหนังเอวีญี่ปุ่นว่าความสัมพันธ์ของคนเปลี่ยนตามสังคมและการเมือง แต่ไม่มีใครเจาะลึกสิ่งที่ซ่อนอยู่ในหนัง พอลองค้นในอินเทอร์เน็ต จะมีแต่พื้นที่แนะนำหนังโป๊ทั่วไป ผมจึงอยากนำเสนอวิธีคิดของตัวเอง เพราะสนใจว่าทำไมบ้านเราไม่เปิดพื้นที่พูดเรื่องเพศอย่างเสรี โดยเฉพาะการดูหนังโป๊ควรเป็นสิ่งที่สังคมพูดกันตรงๆ ได้ เลยใช้สโลแกนของเพจว่า ภายใต้แรงปรารถนาอันเร่าร้อน มีเรื่องราวของมนุษย์อยู่”

เซ็กซ์ไม่ใช่เรื่องอันตราย

“การสืบพันธุ์เป็นเรื่องปกติ แต่สังคมเรากลับมองเรื่องเพศด้านลบมากจนกระทั่งลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ ทั้งที่แต่เดิมเป็นเพียงกิจกรรมหนึ่งในธรรมชาติ ผมสงสัยว่าทำไมเซ็กซ์กลายเป็นเรื่องอันตราย

“ในฐานะที่เราดูหนังโป๊ ทุกครั้งที่มีข่าวความรุนแรงทางเพศ การนำเสนอข่าวมักพยายามโยงว่า เหตุเกิดเพราะคนร้ายดูหนังโป๊แล้วเกิดอารมณ์ทางเพศ ตัวเรามักค้านในใจว่าอารมณ์ทางเพศของคนเกิดขึ้นปกติหรือเปล่า แต่อันตรายทางเพศที่เกิดขึ้นน่าจะมาจากระบบสังคมและทัศนคติทางเพศของสังคมที่ปิดกั้นและไม่มีมาตรการมารองรับอย่างเหมาะสม”

ดูหนังโป๊เปิดโลกกว้าง

“ผมคิดว่าจะทำยังไงให้คนพูดเรื่องนี้เยอะๆ เราอยากให้เพจขี้เล่น เป็นตัวของตัวเอง การทำเพจต้องสังเกตพฤติกรรมของคนที่เข้ามาอ่าน ปรับทิศทางหรือหาเรื่องมานำเสนอว่าจะทำประเด็นไหนต่อไป เป้าหมายของเพจเราคือสมาชิกเพจหนังโป๊ แต่การนำเสนอของเราใช้การวิเคราะห์และวิจารณ์หนังโป๊ หาสัญญะทางสังคมจากหนัง แล้วเรื่องเซ็กซ์จะดึงดูดคนมาอ่านตามธรรมชาติอยู่แล้ว”

“เราได้อัพเดตด้วยว่ามีหนังแนวใหม่ๆ เข้ามา เช่น หนังโป๊สำหรับผู้หญิง เพราะเมื่อก่อนหนังโป๊ส่วนใหญ่ออกแบบมาเพื่อผู้ชาย เวลาดูหนังโป๊ไม่ว่าจะแนวครอบครัว แนวผู้หญิง แนวนักเรียน เราต้องคิดตาม กลายเป็นงานไปแล้ว เพราะต้องเข้าห้องสมุดหาหนังสือเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่นมาอ่านทุกวัน ต้องเข้าอินเทอร์เน็ตหาข้อมูล พอมีข้อมูลในหัวเยอะ เวลาดูหนังโป๊จะคิดเชื่อมโยงตลอดว่าการกระทำแบบนี้หมายความว่ายังไง เมื่อก่อนดูหนังโป๊ก็สนใจแค่หน้าตานางเอกสวย การแสดงดี เดี๋ยวนี้ต้องดูฉาก ดูสถานที่ ค้นชื่อนักแสดง หาประวัติ ค้นชื่อผู้กำกับ ค่ายหนัง หาหนังที่มีซับไทย วิเคราะห์องค์ประกอบฉากของหนัง จากเมื่อก่อนดูไม่เคยจบเรื่อง (หัวเราะ) เดี๋ยวนี้ดูจบทุกเรื่อง เราได้ดูและได้คิดเลยสนุกขึ้นเป็นสองเท่า”

“มีคนอ่านคนหนึ่งบอกว่าการดูหนังโป๊ของเขาเปลี่ยนไปเพราะนั่งดูไปหาสัญญะทางสังคมไป ผมว่าเป็นความตั้งใจของผู้กำกับกับค่ายหนัง ถ้าเขาไม่ตั้งใจใส่มาเราก็คงไม่เห็นและวิเคราะห์ไม่ได้ พอคนแชร์เนื้อหาเยอะ เราตามไปอ่านถึงได้รู้ว่ามีคนคิดแบบเราเยอะมาก ทั้งคันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง หรือพี่วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา ดีใจที่สุดคือมีผู้หญิงทักมาบอกว่าอยากดูหนังโป๊เพราะอ่านเพจเรา มีคนทักหลังไมค์มาชมและให้กำลังใจเยอะมาก ทั้งอาจารย์มหาวิทยาลัย นักศึกษา คนทำงาน แอดมินเพจอื่นๆ บอกว่าเพจเราให้ความรู้กับเขามาก”

ดาราหนังโป๊ไม่ได้เป็นแค่สินค้า

“อิโอริ โคกาวะ (Ioli Kogawa) เป็นดาราเอวีที่เราชอบและติดตามผลงาน นักเขียนท่านหนึ่งเรียกเธอเป็น “activist บนพื้นที่ของตัวเอง” ผมว่าเธอรับเล่นหนังที่มีประเด็นทางสังคมแบบนี้หลายเรื่องแล้ว อาจเป็นความโชคดีของผมก็ได้ที่ชอบเธอ เพราะทำให้ผมเห็นมุมมองที่ต่างออกไป ในฐานะคนดูเราเดาว่าเธอรับแสดงงานประเภทนี้เพราะต้องการสื่อสารข้อความกับเรา เพราะตอนที่เธอเข้ามาในวงการเอวีมาจากการที่แฟนของเธอไล่ให้ไปแสดงเอวี เธอเอาตัวเองเข้าไปเป็นตัวแทนของหลายๆ อย่างในสังคมญี่ปุ่น เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องในสังคมญี่ปุ่น”

เรื่องบนเตียงไม่ควรอาย

“สังคมเราเอาระบบศีลธรรมมาห่อหุ้มเพื่อให้สังคมไม่แตกร้าว แต่กลายเป็นว่าระบบศีลธรรมทำงานดีเกินไป เลยก้าวล่วงล้ำการปกปิดแรงปรารถนา ต่อมาก็กลายเป็นการปกปิดความเปราะบางในใจของเรา ผมไม่รู้ว่าเราตัดสินความเป็นมนุษย์จากการโป๊เปลือยหรือเปล่า เมื่อหลายพันปีก่อนมนุษย์ไม่มีเสื้อผ้าใส่ เขาไม่ได้เป็นมนุษย์เท่ากับเราเหรอ เคยตั้งคำถามกันไหมว่าอะไรกันแน่ที่ห่อหุ้มเราเอาไว้ในสังคมนี้”

“สำหรับผม เซ็กซ์ไม่ใช่แค่ความต้องการเบื้องต้น แต่เป็นเสรีภาพขั้นพื้นฐานของมนุษย์ที่ไม่ควรถูกจำกัดและไม่ต้องอาย เราควรเรียนรู้ ไม่ควรด่วนตัดสิน จำกัดความคิดหรือการแสดงออกของคนอื่น เรื่องนี้ควรเปิดกว้างให้ถกเถียงหาข้อตกลงในสังคม เพราะจริงๆ แล้วเป็นเรื่องที่ปกปิดยาก การปิดกั้นเรื่องเพศกลายเป็นว่าเราไปปิดทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี แต่คนเข้าถึงเรื่องที่ไม่ดีมากกว่า น่าเสียดายเรื่องดีๆ อีกหลายเรื่องยังพูดกันไม่ได้เลย”

“อาจารย์สอนวิชาปรัชญาคนหนึ่งทักมาว่าหลายครั้งอยากเอาหนังโป๊ไปสอนนักศึกษาในชั้นเรียน แต่เขาไม่กล้าเพราะกลัวดราม่า กรณีนี้ยิ่งทำให้เห็นว่าแม้แต่พื้นที่การศึกษาในบ้านเราที่ควรจะเปิดให้คนได้ศึกษาทุกอย่าง ทุกวันนี้เรื่องเพศถูกขับให้อยู่ในพื้นที่แคบๆ คือครอบครัว โรงพยาบาล และจอคอมพิวเตอร์เท่านั้น ทั้งที่ควรเป็นส่วนหนึ่งในวัฒนธรรมที่ต้องพูดคุยกันอย่างเปิดเผย”

คนรุ่นใหม่ต้องเข้าใจเรื่องบนเตียง

“เด็กจะบรรลุนิติภาวะเมื่ออายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ เป็นช่วงอายุที่หลายประเทศบังคับใช้เป็นกฎหมายควบคุมการเข้าถึงสิ่งต่างๆ ก่อนวัยอันควร เช่น เหล้า บุหรี่ และสื่อลามก ผมเห็นด้วยที่ทำแบบนี้นะ แต่ถ้ามองความเป็นจริงและตัวอย่างงานวิจัยดีๆ หลายชิ้นจากตะวันตก เด็กสมัยใหม่ในหลายประเทศเริ่มดูหนังโป๊ตั้งแต่อายุ 11 ปี วัยนี้คือช่วงที่คนเรากำลังอยากรู้อยากลอง แสดงว่าเราห้ามเด็กดูหนังโป๊จนถึงอายุ 18 ไม่ได้ ข้อเสนอของผมคือเราต้องค่อยๆ เปิดให้เด็กได้เรียนรู้เรื่องเพศตั้งแต่เด็ก ซึ่งเป็นการย้อนกลับไปแก้ไขถึงรากของสังคม”

“คำถามที่ว่าเด็กไทยควรดูหนังโป๊อายุเท่าไหร่เป็นคำถามที่ก้าวหน้ามาก เอาเข้าจริง แค่เราเถียงกันว่าหนังโป๊สมควรดูได้ไหม เราคงต้องใช้เวลาอีกนานเลย ปัจจุบันนี้ผมมองว่าบ้านเรายังไม่เปิดกว้างทางการศึกษาเรื่องเพศมากพอ เราเห็นกันอยู่ว่าในสังคม วัยรุ่นไทยกำลังมีปัญหาเรื่องเพศสัมพันธ์กันมากแค่ไหน ประเด็นคือเมื่อเกิดปัญหา แทนที่เราจะเรียนรู้ ให้ข้อมูลที่ดีและช่วยกันแก้ไข แต่เรากลับผูกปมเรื่องนี้ไว้กับศีลธรรม ทำให้แก้กันยากมาก”

เซ็กซ์ช่วยยกระดับสังคม

“AV-Diary น่าจะช่วยยกระดับทัศนคติเรื่องเพศของคนไทย ตราบใดที่เรื่องเพศยังปกคลุมด้วยหมอกศีลธรรมหรือมายาคติในสังคม ปัญหาเรื่องเพศอื่นๆ ในสังคมไม่มีทางแก้ไขได้แน่ ในต่างประเทศปัญหาเรื่องเพศถูกแก้ไขด้วยการเปิดพื้นที่ให้ถกเถียง ยกตัวอย่างง่ายๆ เนื้อหาที่ผมเขียนเกี่ยวกับผู้กำกับหนังโป๊หญิงในประเทศอังกฤษ เธอทำหนังโป๊และเป็นนักสิทธิมนุษยชนในช่วงปี 2557 เว็บไซต์ของเธอถูกปิดเพราะกฎหมายสื่อใหม่บอกว่าห้ามมีฉากที่ผู้หญิงสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองเพราะหมิ่นเหม่ต่อศีลธรรม แต่เธอก็ต่อสู้จนชนะคดีและทำเว็บไซต์ต่อได้เพราะสังคมเขาเปิดกว้างให้ถกเถียงกันได้ว่าอะไรผิดหรือถูก อย่างบ้านเราผู้หญิงถูกข่มขืน แทนที่จะเห็นใจยังถูกมองว่าอ่อย แต่งตัวโป๊”

“เรื่องที่สอง หากทัศนคติเรื่องเพศของเราเปิดกว้าง ปัญหาระดับสังคมอย่างผู้หญิงที่ทำงานบริการทางเพศอาจได้รับการแก้ไข พวกเธอจะมีพื้นที่เรียกร้องสิทธิ แต่บ้านเราปากว่าตาขยิบ เขารู้กันทั่วโลกว่ามี แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและไม่ใส่ใจจะพูดถึงมัน ผมมองว่าเสรีภาพด้านเซ็กซ์ เป็นตัวชี้วัดหนึ่งของประชาธิปไตยและความเท่าเทียมในสังคม ถ้ามนุษย์เราไม่กล้าแม้แต่จะพูดเรื่องที่ใกล้ตัวเราที่สุดอย่างเรื่องเซ็กซ์ แล้วเรื่องอื่นในสังคมเราพร้อมจะก้มหน้ายอมรับได้ยังไง”

“เรื่องเซ็กซ์มีกรอบของศีลธรรมระดับโครงสร้างกำกับอยู่ ในสังคมเป็นเรื่องยากนะ แต่ถ้าเราตีความพุทธศาสนาในระดับปัจเจก คำสอนทางศาสนาถูกนำมาบังคับใช้ในระดับปัจเจก ซึ่งเป็นสิทธิส่วนบุคคล แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณเอาศีลธรรมของพระมาบังคับชาวบ้านว่าห้ามเสพสังวาส อย่างนี้ใช้ไม่ได้แล้ว”

“คุณชี้หน้าด่าคนอื่นว่ามีกิเลส ลามก ไม่รักนวลสงวนตัว แต่กลับบ้านไปคุณก็เสพสังวาสกับผัวและเมียคุณ มันต่างกันตรงไหน”

ภาพ AV-Diary

AUTHOR