หลายวันก่อน ผมเพิ่งทำโทรศัพท์จอแตก ต้องเอาเครื่องไปซ่อมที่ศูนย์
เครื่องนี้ตกรุ่นมาหลายปี ก่อนไปก็ทำใจไว้ว่ามีแววได้ซื้อใหม่ เจ้าหน้าที่ศูนย์เช็กเครื่องแล้วบอกว่า ถ้าเอาเครื่องเก่าส่งซ่อมจออย่างเดียวต้องรอถึง 5 วัน แต่ถ้าซื้อเครื่องใหม่ก็รับเครื่องไปได้เลย
เจ้าหน้าที่ยังบอกว่า โทรศัพท์รุ่นผมเพิ่งกลับมาผลิตใหม่เมื่อต้นปี มีของพอดี ถ้าซื้อเครื่องรุ่นเดิมราคาจะอยู่ที่หลักพัน แต่ถ้าขยับรุ่นสูงขึ้นมาหน่อย ราคาจะกระเด้งอีกเท่าตัว แลกกับการได้ของใหม่
ผมลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ซื้อโทรศัพท์รุ่นเดิมในราคาหลักพัน เพราะคิดดีๆ แล้วผมไม่ได้มีปัญหากับความเก่าของมัน ไม่ได้เชื่อเรื่องการตามรุ่นโทรศัพท์ให้ทันแล้วจะเป็นคนทันโลก หลาย feature ในเครื่องยังใช้ไม่หมดด้วยซ้ำ การซื้อรุ่นเดิมราคาย่อมเยาจึงเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด
ระหว่างรอจ่ายเงิน ใจฉุกคิดนิดหน่อยว่าหรือเราจะตัดสินใจผิด เพิ่มเงินอีกนิดก็ได้รุ่นสูงกว่านี้แล้ว แต่สุดท้ายผมก็ไม่เปลี่ยนใจ ได้โทรศัพท์รุ่นเดิมสีเดิมจอใหม่เอี่ยมกลับบ้าน
ผมคิดถึงเหตุการณ์นี้เมื่อฟังเพลงจากอัลบั้ม Midlife ของวง ภูมิจิต จบ คิดว่าการซื้อโทรศัพท์ของผม แบบที่คนอาจจะมองว่าไม่คุ้ม ก็คงจะคล้ายกับการทำงานของวงในอัลบั้มล่าสุด
พวกเขาทำเพลงด้วยแนวทางที่เหมาะกับตัวเอง ไม่ไขว้เขว แม้คนจะมองว่ามันไม่คุ้ม คร่ำครึ หรือล้าสมัยแล้วก็ตาม
ภูมิจิตยังเป็นวงที่ทำเพลงเกี่ยวกับชีวิตและงานของคนเมือง ตั้งแต่ซิงเกิลแรกจนถึงอัลบั้มล่าสุด ใน Midlife ภูมิจิตยังตั้งคำถามกับการใช้ชีวิตผ่านบทเพลงร็อก แต่ครั้งนี้ดูจะกลมกล่อมมากขึ้น เพลงที่เคยถูกตัดเป็นซิงเกิลอย่าง ชีพจร, Drama Addict, Active Income เมื่อนำมาเรียงใหม่เป็นอัลบั้ม เนื้อหาก็ดูมีพลังขึ้นมาก ภาคดนตรีมีหลายเพลงที่น่าสนใจ โดยเฉพาะ จริงๆ ที่เราชอบเป็นพิเศษ นี่คือเพลงที่แสดงเอกลักษณ์ของวงภูมิจิตในวันนี้ได้ดี
วิธีเขียนเพลงของ พุฒิ–พุฒิยศ ผลชีวิน ยังคงมีเอกลักษณ์เหมือนเดิม เนื้อหาที่พูดถึงชีวิตอย่างซื่อสัตย์ จริงใจ และกล้าหาญในการใช้คำง่ายๆ แต่มีความหมาย ทั้งหมดนี้ยังมีอยู่ครบถ้วนในอัลบั้มนี้
ภูมิจิตถือเป็นวงที่มีเอกลักษณ์ในวงการเพลงไทย แต่ความมีเอกลักษณ์นี้ก็เป็นดาบสองคม คนฟังเพลงภูมิจิตถ้าชอบก็ชอบมาก ถ้าไม่ชอบก็อาจจะไม่ฟังอีกเลย ความจริงใจในเนื้อหาอาจไม่ใช่สิ่งที่คนฟังทุกคนชอบ วันไหนที่เราอยากหาเพลงฟังสบายหลังจากใช้ชีวิตมาหนักๆ เพลงภูมิจิตที่เนื้อหาข้นคลั่กคงเป็นตัวเลือกท้ายๆ ที่ถูกเลือกเปิด
เมื่อเราใช้ชีวิตมาถึงวัยประมาณเลข 3 แม้แรงกายจะไม่ได้แย่ แต่ใจจะเริ่มถามแล้วว่าเราจะใช้ชีวิตแบบเดิมไปอีกนานแค่ไหน มันเป็นวัยที่คำว่า อนาคต ฟังดูน่ากลัวเสียเหลือเกิน เราจะเริ่มคัดทิ้งสิ่งที่อาจไม่ได้จำเป็นกับชีวิตออก เหลือเพียงสิ่งที่เราอยากต่อสู้เพื่อมัน
ความเชื่อที่เคยหนักแน่นสมัยหนุ่มสาว จะทยอยถูกตั้งคำถามทีละข้อ ชีวิตเราจะเริ่มค่อยๆ เปลี่ยนแปลง ตัวเลือกต่อจากนี้ไม่มีใครมาบอกว่าถูกหรือผิด มีแต่เราที่จะรู้ว่าควรเลือกแบบไหน
ภูมิจิตเลือกที่จะเป็นวงที่ยังมีเอกลักษณ์เหมือนเดิม ซึ่งไม่ใช่การทำงานแบบซ้ำซาก พวกเขาแสวงหาวิธีการใหม่ๆ แต่ความเชื่อข้างในยังแข็งแรง แต่ก็นั่นแหละ สมาชิกของวงดนตรีก็คือมนุษย์เดินดินเช่นเดียวกับคนฟัง ความหวั่นไหวและเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเป็นธรรมดา และพวกเขาก็น่าจะรู้ตัว บางทีการที่วงตั้งชื่ออัลบั้มว่า Midlife ก็เป็นเหมือนการย้ำกับตัวเองว่าเราไม่ใช่หนุ่มสาวเหมือนก่อน เวลาที่เคยมีให้ใช้สอยฟุ่มเฟือยต้องถูกคัดสรรกับสิ่งที่เราอยากทำจริงๆ มันถูกสะท้อนมากับเนื้อหาและดนตรีของทุกเพลงในอัลบั้มนี้
โชคดีที่วงยังทำงาน ฐานแฟนเพลงไม่ได้มหาศาลแต่มั่นคงกับวงเหลือเกิน นี่คือจุดเด่นที่หาไม่ได้ง่ายๆ ในอุตสาหกรรมดนตรี เหตุผลที่คนยังฟังภูมิจิต เพราะทุกครั้งที่เราฟังเพลง หรือไปดูคอนเสิร์ตจากวงที่ชอบพูดก่อนเล่นว่า “ต่อหน้าท่านขณะนี้คือวงดนตรีที่ชื่อ ภูมิจิต” มันยังส่งพลังมาหาคนฟังทุกคนเสมอมา
