We’re all pilgrims on the same journey – but some pilgrims have better road maps. – Nelson DeMille
สถานที่หลายแห่งบนโลกใบนี้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์โดยไม่ต้องพยายามค้นหา ความสวยงามของภูมิทัศน์ชวนหลงใหลได้ทันทีที่ไปถึง หนึ่งในนั้นคือทะเลสาบอะติทลัน (Lake Atitlan) นักท่องเที่ยวแทบทั้งร้อยมักไม่พลาดไปเที่ยวกันเมื่อไปเยือน Guatemala นับเป็นที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอันดับต้นๆ ของประเทศนี้ก็ว่าได้ บ้างถึงกับยกให้เป็นทะเลสาบที่สวยที่สุดในโลก
ทะเลสาบนี้อยู่สูงพันห้าร้อยเมตรจากระดับน้ำทะเล กว้างประมาณสิบแปดกิโลเมตร และลึกถึงสามร้อยสี่สิบเมตร ถือว่าเป็นทะเลสาบที่ลึกที่สุดในอเมริกากลาง โอบล้อมด้วยป่าเขา เมืองเล็กนับสิบล้อมอยู่โดยรอบ ผู้คนสัญจรถึงกันด้วยรถยนต์หรือทางเรือ ยักษ์ใหญ่ทั้งสาม ซึ่งได้แก่ภูเขาไฟอะติทลัน ภูเขาไฟโตลิมาน และภูเขาไฟซานเปโดร (Volcan Atitlan, Volcan Toliman, Volcan San Pedro) ตระหง่าน เสริมความสวยสง่าอลังการมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว
เมืองหลักซึ่งเจริญมากที่สุด คือพานาฮาเชล (Panajachel) นักท่องเที่ยวมักจะตั้งต้นกันที่นี่ ที่พักทุกระดับกระจายตัวอยู่ทั่วเมือง ในขณะที่ร้านอาหารท้องถิ่นกระจุกอยู่บริเวณริมหาด เดินผ่านแถวนี้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกชวนน้ำลายสอ ส่วนถนนซานตานเดอร์ (Calle Santander) นั้นเต็มไปด้วยร้านขายของที่ระลึกซึ่งจำหน่ายงานศิลปะ ผ้าปักและทอมือ เสื้อผ้า ของกระจุกกระจิก เซรามิก เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมาย
บริษัททัวร์พร้อมบริการ ร้านเช่ามอเตอร์ไซค์มีอยู่สามสี่เจ้า แต่ค่าเช่าค่อนข้างแพง ร้านอาหารหลากสัญชาติพร้อมสรรพให้เลือกไปนั่งทาน มีร้านกาแฟฮิพซึ่งเจ้าของกิจการเป็นคนหนุ่มสาวเกาหลีมาตั้งรกรากที่นี่แล้วเปิดร้านกับโรงคั่วน่ารักชื่อ Café Loco ด้วย พวกผู้หญิงและเด็กชนพื้นเมืองเดินเร่ขายสินค้าให้แก่นักท่องเที่ยวเป็นภาพชินตา เป็นเรื่องปกติที่ย่านขายของแทบจะทุกเมืองท่องเที่ยวมักมีบรรยากาศคล้ายกัน ประหนึ่ง copy และ paste กันมา เหมือนจะต่าง แต่ก็คล้ายกันมาก ซึ่งก็ไม่เป็นไร นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ชื่นชอบ และคนท้องถิ่นก็ได้ทำมาค้าขาย ถือว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย
คนท้องถิ่นซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวมายาก็นิยมมาเที่ยวทะเลสาบด้วยเช่นกัน แต่พวกเขามีโซนเที่ยวแยกต่างหากออกจากนักท่องเที่ยวต่างชาติ โดยชอบพากันไปที่หาดอยู่อีกด้านของเมือง ไม่ใช่เพราะรังเกียจเดียดฉันกันแต่อย่างใด แต่เพราะสไตล์ในการท่องเที่ยวและความชอบแตกต่างกันนั่นเอง ส่วนใหญ่มักหอบลูกจูงหลาน มากันทั้งครอบครัว เห็นเหมารถบัสทั้งคันกันมาก็มี พากันนั่งปิกนิกปิ้งย่าง ถ่ายรูปกับป้ายเมืองโดยมีวิวภูเขาไฟเป็นฉากหลัง เด็กๆ ชอบลงไปเล่นน้ำกัน จริตใครจริตมัน ไม่มีถูกหรือผิด
ถ้าอยู่ยาวนานมากพอ ก็จัดทริปด้วยตัวเองเพื่อไปสำรวจเมืองอื่นๆ ในบริเวณโดยรอบ แต่ละที่มีบรรยากาศแตกต่าง อย่างเช่น ซานฮวน (San Juan) นั้นเหมาะสำหรับคนที่สนใจเรื่องกาแฟและผ้าทอพื้นบ้าน เพราะมีสหกรณ์กาแฟที่เกษตรกรรวมตัวกันเพื่อดำเนินกิจการ กับมีการรวมตัวกันของกลุ่มแม่บ้านเพื่อผลิตและจำหน่ายผลิตภัณฑ์ ในขณะที่ปาโลโป (Palopo) นั้นก็ไม่ด้อยเรื่องผ้าทอ และยังขึ้นชื่อเรื่องการทำเครื่องปั้นดินเผาอีกด้วย หรือโตลิมาน (Toliman) นั้นจัดว่าเป็นเมืองเล็กตามแบบฉบับกัวเตมาลาซึ่งนักท่องเที่ยวไม่ไปกัน ดังนั้น หากอยากเห็นวิถีชีวิตจริงๆ ก็ไปเมืองนี้ก็ได้ แต่ถ้าต้องการเที่ยวแบบเจาะลึก ก็สามารถติดต่อบริษัททัวร์ท้องถิ่น ให้เขาจัดทริปเพื่อเรียนรู้วิถี ภูมิปัญญา ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ปัญหาและความท้าทายที่คนในพื้นที่กำลังประสบอยู่ก็ได้ด้วยเช่นกัน
อีกเมืองที่นักท่องเที่ยววัยรุ่น ไม่ก็ฮิปปี้มักไปกระจุกตัวกันอยู่ คือซานเปโดร ลา ลากูนา (San Pedro La Laguna) ฝรั่งแบ็คแพ็คเกอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวยุโรปสร้างวัฒนธรรมการเดินทางในวัยหนุ่มสาว ส่งต่อแนวคิดนี้จากรุ่นสู่รุ่นกันมานาน พ่อแม่สนับสนุนลูกให้ออกไปท่องโลก โดยส่วนใหญ่ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายขณะเดินทางเอง วัยรุ่นเหล่านี้จึงต้องทำงานเก็บเงิน คล้ายเป็นกุศโลบายในการสอนพวกเขาให้รู้จักดูแลตัวเองตั้งแต่ยังอายุน้อย การออกเดินทางเสมือนเป็นขั้นตอนสำคัญของการค้นหาตัวเองให้เจอ ทางฝั่งเอเชียก็เห็นจะเป็นคนญี่ปุ่นที่ออกเดินทางแบบนี้กันเยอะมาแต่ไหนแต่ไรแล้วเช่นกัน
เนื่องจากยังอายุน้อย ก็เลยมักไหลไปตามๆ กัน จากที่หนึ่งไปสู่อีกเมืองหนึ่ง อาศัยบอกต่อๆ กัน หรือใช้คู่มือเดินทางเป็นตัวช่วย ว่าถ้าไปทวีปใดประเทศไหนจะต้องไม่พลาดตรงไหนบ้าง จนในที่สุดกลายเป็นเส้นทางคลาสสิก หรือที่คนมักเรียกกันว่า gringo trail สิ่งอำนวยความสะดวกจึงรังสรรค์ขึ้นเพื่อรองรับคนเหล่านี้ โฮสเทลที่จับกลุ่มลูกค้าประเภทนี้ให้บริการห้องพักราคาย่อมเยา มีห้องครัวสำหรับทำสำรับกับข้าว บางแห่งดึงดูดด้วยการจัดปาร์ตี้ จ้างวงดนตรีมาเล่นยามค่ำคืน สถานบันเทิงอย่างผับบาร์พากันเปิดดึกคึกคัก แบ็คแพ็กเกอร์ทั้งหลายจึงสนุกกันได้สุดเหวี่ยง
คนที่อายุเยอะหน่อยและเลยวัยสำมะเลสังสรรค์ดึกดื่น ก็สามารถหามุมสงบได้ไม่ยาก ทะเลสาบกว้างใหญ่มีพื้นที่มากพอให้ทุกคนรื่นรมย์ตามความนิยมชมชอบส่วนตัวได้เสมอ ใครที่ไม่ต้องระวังเรื่องสะตุ้งสะตัง ก็จ่ายค่าโรงแรมแพงหน่อย แลกกับได้วิวงามเงียบ หรือหากเป็นนักเดินทางทุนต่ำ และต้องการบรรยากาศแบบเดียวกัน ก็สามารถเลือกสถานที่กางเต็นท์ที่สนามหญ้าของโรงแรมหรูบางแห่งก็ได้ บางที แค่ได้นั่งโง่ๆ มองภาพที่อยู่ต่อหน้า จมลงไปในสถานที่ ยอมถูกดูดกลืนลงไปในสรรพสิ่งรอบข้างโดยไม่ต้องขวนขวายหากิจกรรมใดๆ ทำ ก็นับเป็นความพิเศษอย่างหนึ่งอันพึงกระทำขณะท่องเที่ยวแล้วล่ะ เพราะบางครั้ง การไม่ต้องทำอะไรเลยก็นับเป็นสิ่งวิเศษสุดได้ด้วยเช่นกัน
เนื่องจากรายล้อมไปด้วยภูเขาไฟ จึงมีบ่อน้ำร้อนหลบซ่อนตามจุดต่างๆ ไม่ยากเกินจะตามหาจนพบ รื่นรมย์แช่น้ำร้อนออนเซนท่ามกลางบรรยากาศห้าดาวและวิวหลักล้าน จะมีอะไรดีไปกว่านี้ อากาศยามเช้าตรู่หนาวเหน็บ ลงไปแช่น้ำแร่อุ่นจัด มองดูแสงแห่งวันใหม่ค่อยๆ เปลี่ยนสี เงาตกกระทบบนผิวน้ำกระเพื่อมไหว ในขณะด้านหลังเป็นภูเขาเต็มไปด้วยสายหมอกล้อเล่นกับต้นไม้ สายน้ำตกลงมาจากร่องผาเป็นองค์ประกอบลงตัว
เมื่อไหร่ก็ตามที่มีโอกาสออกเดินทาง ไม่ว่าจะแค่เพื่อพักผ่อนในวันหยุด เก็บเรี่ยวแรงในการกลับไปลุยทำงานกับใช้ชีวิตปกติ หรือออกท่องโลกเพื่อค้นหาความหมายที่มากกว่าแค่ไหลไปตามกระแสสังคม
เราต่างต้องการพื้นที่หายใจหายคอ เพื่อจะทบทวน ให้ถนนทางกายภาพนำไป
ในขณะเดียวกัน ถนนภายในซึ่งนำไปสู่การค้นพบบทเรียนสำหรับจิตใจก็ขนานควบคู่กันไปด้วย
