สิ่งหนึ่งที่ปาราวตีสัมผัสได้ตั้งแต่วันแรกในอินเดีย และเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ตลอดการเดินทางเข้า-ออกประเทศนี้เป็นว่าเล่นตลอดสองปีที่ผ่านมา คือความรักกล้องของคนที่นี่
ตอนแรกหญิงสาวงงมากว่ากวักมือเรียกทำไม
เริ่มต้นจากพ่อค้าแม่ขายก่อน ผ่านร้านนี้ก็เรียก ร้านนั้นก็เรียก แต่หลังๆ คนทั่วไปก็มีพฤติกรรมไม่ต่างกัน พอยอมเดินเข้าไปหาถึงได้รู้ว่า การกวักมือเรียกนั้น ไม่ได้จะขายของ ไม่ได้จะไถเงิน แต่หมายความว่า ‘ถ่ายรูปให้หน่อย’ ต่างหาก
กดชัตเตอร์เสร็จ ยื่นกล้องให้นางแบบนายแบบจำเป็นเช็กรูปตัวเองจนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วก็แล้วกันไป ไม่มีตามตื๊อให้ซื้อของแต่อย่างใด
เจนไน รัฐทมิฬนาฑู
(Chennai, Tamil Nadu)
แก๊งคริกเก็ต―กีฬาสายตบคล้ายเบสบอล อิทธิพลจากอังกฤษสมัยอาณานิคม ที่ชายหาดมาริน่า (Marina Beach) ชวนปาราวตีเข้าไปร่วมแจม รับบทนางหวดไม้ แต่หลังจากลูกแรกเฉี่ยวหัวหญิงสาวหวุดหวิดก็คิดได้ว่า… กลับมาจับกล้องเหมือนเดิมจะปลอดภัยกว่า
หนุ่มๆ เห็นภายนอกว่าปาราวตีเป็นเด็กชาย จ่อไมค์สัมภาษณ์กันยกใหญ่ “ทำไมมาเที่ยวคนเดียว ไม่เหงาบ้างหรอ มีแฟนสาว (girlfriend) สักคนสิ…” ปาราวตีได้แต่ตอบปัดพลางยิ้มแห้ง ก่อนหนุ่มจะเปลี่ยนคำถามเป็น “แล้วแฟนหนุ่ม (boyfriend) ล่ะ”
แหม แฟนหนุ่มก็รับสมัครอยู่นะค้า
เบงกาลูรู รัฐกรณาฏกะ
(Bengaluru, Karnataka)
ระหว่างเดินจับจ่ายที่ตลาดเคอาร์ ชายหนุ่มร้านรองเท้าผ้าใบหลากสีหลายยี่ห้อส่งยิ้มให้ปาราวตี เช่นเคย เขาต้องการถ่ายรูป แถมดูท่าทางชอบรูปตัวเองมาก ก่อนปาราวตีจากไปจึงรีบมารั้งตัวไว้ พร้อมพ่นภาษาอังกฤษสำเนียงอินเดียใส่ จับใจความได้แค่ “My love”
อุ๊ย แค่ถ่ายรูปให้ก็ได้เลื่อนสถานะเลยเหรอ
ยอมเดินตามไปสักพักถึงเข้าใจว่า อ๋อ เขาจะพาไปเจอ ‘my love’ ของเขา ซึ่งก็คือภรรยาที่กำลังเล่นกับลูกสาวอยู่ร้านถัดไปไม่กี่เมตรต่างหาก
ปาราวตีเซ็ง!
เบงกาลูรู รัฐกรณาฏกะ
(Bengaluru, Karnataka)
ตอนแรกปาราวตีกะว่าจะถ่ายภาพรวมของร้านที่มีผลไม้ห้อยระโยงระยางอยู่ด้านหน้า บริเวณสถานีขนส่งเก็มเปคาวดะ (Kempegowda Bus Station) หรือที่คนท้องถิ่นเรียกสั้นๆ ว่ามาเจสติก (Majestic) แต่พี่คนขายดันรู้ตัวเลยกวักมือเรียกให้เข้าไปถ่ายรูปเขาแทน
หลังชื่นชมภาพตัวเองแล้วถูกอกถูกใจเกินเบอร์ ชายหนุ่มจึงลากหญิงสาวออนทัวร์ ตระเวนถ่ายรูปเขาคู่เพื่อนสนิทมิตรสหายในร้านรวงละแวกเดียวกัน วิ่งเข้าร้านนี้ ทะลุออกร้านนู้น ลูกค้ายืนรอซื้อน้ำผลไม้ก็ไม่สนใจ
“ก็พี่จะถ่ายรูป” พี่เขาไม่ได้กล่าวไว้
มังกาลูรู รัฐกรณาฏกะ
(Mangaluru, Karnataka)
ชายหนุ่มชาวประมงที่ชายหาดอูลลัล (Ullal Beach) ดูชื่นชอบการถ่ายรูปมากกว่าใครๆ ที่ปาราวตีเคยเจอ ทั้งช่วยคิดมุมคิดองศากล้องดิบดี และต่างจากคนอื่น นายแบบร้อยโพสคนนี้ไม่ยอมปล่อยให้รูปตัวเองหลุดมือ
“Give me your WhatsApp” ปาราวตีแสร้งขวยเขิน แต่นิ้วจิ้มเบอร์มือถือรัวๆ บอกชายหนุ่มไว้ก่อนว่า “เดี๋ยวส่งให้ตอนว่างนะคะ” ทว่าผ่านพ้นไปไม่ถึงวัน พี่แกก็วอตส์แอพใส่ปาราวตีเป็นชุด โทรบ้าง พิมพ์ข้อความบ้าง
“Send pic bro”
“Please bro”
ปาราวตีทนไม่ไหว ต้องปิด 4G หนีชั่วคราว จริงๆ คือโกรธที่เรียกว่า bro! แต่กลับไทยมาปาราวตีก็ส่งรูปให้ตามสัญญา แฮปปี้ทั้งสองฝ่าย ล่าสุดตั้งเป็นรูปโปรไฟล์เรียบร้อย
มฑุไร รัฐทมิฬนาฑู
(Madurai, Tamil Nadu)
ปาราวตีสถาปนาตัวเองเป็นเจ้าหญิงวงการขนส่งมวลชน เพราะหญิงสาวต่อราคาออโต้ริกชอว์―รถรับจ้างคล้ายตุ๊กตุ๊ก มีมิเตอร์ไว้ประดับมากกว่าใช้จริงไม่เก่ง ถ้าระยะทางน้อยกว่าสามกิโลเมตร ปาราวตีพร้อมเดิน!
จากป้ายรถเมล์นอกเมืองสู่เขาสัมนาร์ (Samanar Hills) หุบเขาหินแกรนิตขนาดย่อม โดดเด่นเรื่องภาพสลักนูนต่ำศาสนาเชนอายุนับร้อยปี ปาราวตีต้องเดินเกือบเต็มโควตาที่วางไว้ เหนื่อยหอบจนเกือบถอดใจ แต่แล้ว… มอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งขับเลยไปก็ยูเทิร์นกลับมา หญิงสาวข่มความดีใจไว้ไม่อยู่ คุณลุงคงสงสารนักท่องเที่ยวตาดำเหงื่อซ่กคนนี้สินะ คงแวะมาถามว่าไปด้วยกันไหมสินะ
รถจอดเทียบท่า ปาราวตีพร้อม say yes รับข้อเสนอเต็มที่ แต่ลุงชี้มาที่กล้อง “Take pic, take pic”
ได้เลยค่ะ ถ่ายกี่รูปก็ได้ค่ะ
สองหนุ่มน้อยใหญ่พร้อมใจแอกต์ท่านิ่งคูล เสร็จแล้วสตาร์ทรถวิ่งฉิวออกไป ไม่สนใจปาราวตี
เดี๋ยวสิคะ เอาปาราวตีไปด้วยค่า…
มุมไบ รัฐมหาราษฏระ
(Mumbai, Maharashtra)
ปาราวตีเสียเวลาต่อค่าโดยสารกลับที่พักอยู่เนิ่นนาน ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย ทั้งท้อ! แต่เพื่อราคาสมเหตุสมผลแล้ว หญิงสาวทนได้ สุดท้ายพอถึงคราวต้องจากลา ชายหนุ่มคนขับกลับไม่มีเงินทอน
กลยุทธ์นี้ตลอด ไม่มีเงินทอนตลอด ปาราวตีจะไม่ยอมเป็นเหยื่ออีกต่อไป สวมจริตเจ้าหนี้แผงตลาดทวง 20 รูปี (10 บาท) ซึ่งก็ไร้ผลจนต้องถอดใจ
โอเคค่ะ ตามใจคุณพี่เลย ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเงินสิบบาท
หญิงสาวหันหลังกลับสะบัดผม เตรียมก้าวฉับๆ เข้าซอย
“One more, one more” ชายหนุ่มรั้งปาราวตี
“เอ้า ยอมให้คิดเกินแล้วไง มา one more, one more อะไร จะคิดเพิ่มหรอ ไม่ได้ ตกลงกันแล้ว ทำไมทำแบบนี้” ปาราวตีรัวภาษาไทยสู้
“…One picture, sir” พลางชี้กล้อง
เปิดแฟลช แชะ! แล้วเชิดหนี (ต้อง madam ไหมล่ะ)
โชธปุระ รัฐราชสถาน
(Jodhpur, Rajasthan)
ปาราวตีสวมจิตวิญญาณนางเท้าเดินดุ่มๆ มาชุมชนเล็กตกสำรวจริมกำแพงเมืองเก่า ห่างศูนย์กลางเมืองสีฟ้าไม่กี่กิโลเมตร ทันทีที่หญิงสาวเยื้องกรายเดินฉุยฉายเข้าเขตแดน เสียงตะโกนโห่ร้องก็ดังระงมจากตึกรามบ้านช่องขนาบข้าง เซย์ไฮจากหน้าต่างบ้าง ดาดฟ้าบ้าง โบกไม้โบกมือให้ปาราวตีกันสุดฤทธิ์
นี่สินะ สิ่งที่ชมพู่ อารยา รู้สึกตอนเดินพรมแดงเมืองคานส์
“Ek pic” ก๊วนเด็กน้อยทักทายปาราวตีสั้นๆ หญิงสาวเข้าใจทันที เพราะซ้อมภาษาฮินดีมาบ้าง ‘ek / เอก’ แปลว่าหนึ่ง
‘ขอหนูหนึ่งรูปค่ะพี่คนสวย’ เด็กๆ คงบอกแบบนั้น
…ได้เลยจ้ะลูก
โกจิ รัฐเกรละ
(Kochi, Kerala)
ปาราวตีบ้าหอบกล้อง มีกี่ตัวต้องพร้อมหยิบพร้อมใช้ตลอดเวลา เพราะหญิงสาวจะพลาดโมเมนต์ประทับใจไม่ได้เด็ดขาด หลังเดินรอบเมืองจนเหนื่อยหอบ ปาราวตีแวะซื้อ Thums Up เครื่องดื่มโคล่าสัญชาติอินเดียดับกระหาย แต่คุณลุงเจ้าของร้านไม่สนใจปาราวตีสักนิด
“What’s that?” ลุงขมวดคิ้วครุ่นคิด ยื่นมือจับกล้องโกโปรตัวจิ๋วรูปทรงประหลาดตาคล้องไหล่ปาราวตี
“It’s a camera” ยื่นเงินให้ 14 รูปี (7 บาท)
“Really?” ยังจับกล้องอยู่ ไม่สนใจเงิน
ปาราวตีจัดชุดสาธิตวิธีใช้งาน คุณลุงชอบใจมาก หลังเข้าใจระบบกล้องถี่ถ้วน เลยขอถือกดเซลฟี่ตัวเองอย่างชำนาญ
หลังรับมอบกล้องคืน กระดกยกซด Thums Up หมดขวด ปาราวตีก็จากมา พร้อมเงิน 14 รูปีที่ลุงไม่สนใจ
…หลอกกกก
ไฮเดอราบาด รัฐเตลังคานา
(Hyderabad, Telangana)
ปาราวตีตื่นตูมทุกครั้งที่เห็นตำรวจ จากภาพจำตลอดชีวิตผ่านคนรอบข้าง ว่าโดนตำรวจเรียกเมื่อไหร่เสียเงินเมื่อนั้น และในที่สุด วันนั้นก็มาถึงหญิงสาว สองตำรวจกวักมือเรียกปาราวตีหน้าขรึม ขณะเดินเล่นส่งยิ้มอวดโฉมหนุ่มๆ ในเมือง
ปาราวตีแสร้งไม่เห็นและเดินต่อไปเร็วจี๋ ‘หล่อนต้องโดนข้อหาอะไรแน่ๆ หล่อนดูมีพิรุธ’ เสียงในหัวเป่าหูปาราวตี หลังรู้ตัวว่าไม่ได้หยิบพาสปอร์ตติดมา
แต่คุณตำรวจเดินอ้อมหน้ามาทันท่วงที หญิงสาวตั้งสมาธิคุมสติส่งยิ้มหวาน
“Japanese” คุณตำรวจทักทาย
“No, Thailand” ไหว้โชว์หนึ่งยก
“One picture of us” พร้อมยืนแอกต์หลังรถเครนก่อสร้าง
…
(ภายหลังปาราวตีถึงสังเกตเห็นสองหนุ่มในเงามืด)
พาราณสี รัฐอุตตรประเทศ
(Varanasi, Uttar Pradesh)
ถ้าคิดจะคล้องกล้องเดินตลาด ปาราวตีต้องมั่นใจว่าวันนี้หลับเต็มตื่น อารมณ์สดใส ไม่มีหลุดวีนเหวี่ยงยามพ่อค้าแม่ขายชักชวนให้ถ่ายรูป
สองหนุ่มร้านขายของไหว้ในตรอกเล็กแคบทางเข้าวัดฮินดูตะโกนเรียกหญิงสาว แน่นอน ปาราวตีรู้คิว เตรียมพร้อมตั้งท่าถ่ายรูป คุณป้าด้านหลังไม่พอใจหลังโดนขวางทางจราจร สะกิดเรียกพึมพำหน้ามุ่ยใส่ หนุ่มๆ เห็นหญิงสาวโดนโจมตี จึงช่วยออกโรงปกป้องกันโผงผาง
ปาราวตีได้แต่เก็บกล้องเงียบๆ แล้วเดินจากมา หลบสายตาคนรอบข้าง
หนูไม่รู้เรื่องนะค้า…
ใครอยากลองพิสูจน์เรื่องราวของปาราวตี ลองถือกล้องเดินไปเดินมาตามตรอกซอกซอยอินเดียดูสิคะ ช่วงตกทุกข์ได้ยากยังคิดอยู่ว่าถ้าเรียกเก็บเงินค่าถ่ายรูป คงต่อชีวิตหญิงสาวได้อีกหลายวัน
