ย้อนไปเมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ฉันเรียนอยู่ปี 4 เทอมหนึ่งและได้มีโอกาสเข้าไปฝึกงานกับหน่วยงานแห่งหนึ่งในอำเภอแม่สอด
จังหวัดตาก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปที่นี่
ฉันเลือกฝึกงานที่อื่น…แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้สุดท้ายฉันได้ฝึกงานกับองค์กร NGO ที่นี่แทน
การทำงานของฉันต้องเจอกับชาวต่างชาติอยู่เสมอ ชาวต่างชาติที่ว่านี้ก็คือแรงงานข้ามชาติ หรือที่ใครๆ ต่างบอกว่าพวกเขาเป็น ‘แรงงานต่างด้าว’ เนื่องด้วยแม่สอดเป็นอำเภอที่มีอาณาบริเวณติดกับเมืองเมียวดีของเมียนมา ดังนั้น พื้นที่นี้จึงมีการเคลื่อนย้ายแรงงานจำนวนมาก รวมถึงเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมอีกด้วย
ย้อนไปไกลกว่านั้น ตอนที่ฉันเป็นนักศึกษาในห้องเรียน
การรับรู้จากสื่อต่างๆ หรือแม้กระทั่งแบบเรียนทำให้ฉันตอนนั้นมีอคติกับพวกเขา
ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมต้องช่วยเหลือ ในเมื่อพวกเขาไม่ได้จ่ายภาษีให้เรา
ทำไมเรายังต้องคุ้มครองในเมื่อพวกเขาไม่ใช่คนไทย ทำไมเราต้องอยากให้พวกเขาเรียน
ในเมื่องานที่พวกเขาทำไม่เห็นจะต้องใช้ความรู้เลยสักนิด ฉันไม่เคยเข้าใจเลยจริงๆ
ตลอดระยะเวลา 4 เดือนเต็มของการฝึกงาน
ฉันได้มีโอกาสคลุกคลีกับแรงงานข้ามชาติ บางคนก็ไร้สัญชาติ ได้เจอกับเด็กๆ ที่มีโอกาสได้เรียนโรงเรียนไทย ฉันลงพื้นที่แทบทุกวัน
ช่วยพี่เลี้ยงจัดกิจกรรมแทบทุกอาทิตย์ ติดตามผล เยี่ยมบ้านนักเรียน
พบคุณครูที่ศูนย์การเรียนรู้สำหรับเด็กไร้สัญชาติ
และอีกหลายงานที่ได้มีโอกาสสัมผัสพวกเขา โดยที่ส่วนมากเป็นเรื่องของเด็กไร้สัญชาติที่ต้องได้รับการศึกษาในระบบโรงเรียนไทย
ฉันไม่รู้ว่าความคิดต่อเรื่องเหล่านี้ของฉันเปลี่ยนไปตอนไหน
รู้ตัวอีกที ฉันก็มองพวกเขาเปลี่ยนไป เด็กน้อยไม่สามารถเลือกที่เกิดเองได้
เลือกประเทศที่เกิดไม่ได้ เลือกพ่อแม่ไม่ได้ แต่ในเมื่อเขาเกิดมาแล้ว
เติบโตขึ้นมาในรั้วแผ่นดินไทยแล้วนั้น สิทธิและโอกาสที่เขาควรจะได้รับคือการได้เรียนหนังสือ
เพื่อที่จะโตขึ้นไปเป็นมนุษย์ที่มีศักยภาพของโลกใบนี้
พวกเขาไม่ได้สอนให้ฉันสงสาร
แต่พวกเขาสอนให้ฉันเคารพในสิทธิความเป็นมนุษย์ เพราะเรากับเขา ‘เท่ากัน’ ความเป็นรัฐ
สัญชาติ ความรวย ความจน อาชีพ ศาสนา ล้วนแต่ถูกสร้างขึ้นมา ซึ่งเรามักจะหลงลืมและเอาข้ออ้างเหล่านี้ไปแบ่งแยกพวกเขาเสมอ
ฉันขอบคุณการฝึกงานตลอด 4 เดือนครั้งนั้นที่สอนให้ฉันรู้จักโลกใบใหญ่
สอนให้ฉันเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง และเคารพในความเป็นมนุษย์ของคนทุกคนมากยิ่งขึ้น
ใครอยากเล่าเรื่องวันเปลี่ยนชีวิตของตัวเองบ้าง คลิกที่นี่เลย
