ในโมงยามแห่งการเปลี่ยนผ่านนี้ ‘ความหวัง’ น่าจะเป็นแสงสว่างและพลังที่ผลักดันให้ผู้คนลุกขึ้นมาใช้ชีวิตอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นความปรารถนาธรรมดาแสนเรียบง่าย หรือกระทั่งความหวังอันยิ่งใหญ่ที่สะท้อนสภาพสังคมที่แวดล้อมเราในปัจจุบัน
เพราะมีหวัง ชีวิตถึงยังดำเนินต่อไปได้ เราชวนคนมีความหวังมาแบ่งปัน wish ของตัวเองแล้วติดแฮชแท็ก #adayiwish เราจึงได้เห็นทั้งความหวังที่แสนเรียบง่ายและยิ่งใหญ่ระดับที่อาจต้องใช้เวลาไม่น้อยเพื่อจะได้เห็นภาพแบบนั้น ที่สำคัญการแบ่งปันแสงสว่างครั้งนี้ยังเพิ่มพลังและรอยยิ้มให้ชาว a team ที่เสิร์ชดูแฮชแท็กทุกวัน และด้านล่างนี้คือ wish ที่ชาว a team ประทับใจเป็นพิเศษ
คุณ fridayokaeri
wish ที่เป็นเหมือนทั้งความหวังและความตั้งใจของเราคือ ก่อนที่ชีวิตของเราจะสิ้นสุดลงอยากจะส่งต่อสังคมที่ดีขึ้นกว่ายุคสมัยของเราให้เด็กๆ หลังจากนี้ค่ะ
อาจจะเป็นคำที่อุดมคติไปสักหน่อย แต่หลายๆ ครั้งที่มีคนมาพูดกับเราว่าเขาเปลี่ยนความคิดหรือความเข้าใจต่ออะไรบางอย่างไปในทางที่ดีขึ้น มี compassion กับอะไรสักอย่างมากขึ้น ตระหนักถึงปัญหาอะไรสักอย่างมากขึ้นหลังจากได้คุยกับเราหรือฟังสิ่งที่เราพูด สิ่งที่เราเขียนมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากและทำให้เรายังคงมีความหวังและพากเพียรที่จะทำอะไรแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ
คุณ Sahathorn Linbang
ฉันเคยมีความฝันใฝ่ว่าอยากใช้เวลาในวันว่างตระเวนถ่ายภาพ และเพียรหาโอกาสต่างๆ ในการเข้าอบรมพัฒนางานเขียนสารคดี เพื่อถ่ายทอดความคิด ความจริง และสิ่งดีงาม เพื่อเก็บภาพความทรงจำและร้อยเรียงเรื่องราวประดับไว้ในแผ่นดินที่รัก
ช่วงวิกฤตเกิดการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (โควิด-19) เป็นช่วงที่ชีวิตเงียบ บ้านเหงา รู้สึกวังเวง มีเวลาว่าง ห่างจากภารกิจที่รับผิดชอบประจำ ลูกชายปิดเทอมหนีไปอยู่บ้านอาม่า วันหนึ่งเกิดความคิดปิ๊งขึ้นมาว่า ฉันน่าจะลาพักร้อนเพื่อไปฝึกประสบการณ์ในการผลิตนิตยสารกับ a day
เพื่อฝึกหัดเรียนรู้กระบวนการผลิตหนังสือว่ากว่าจะได้หนังสือออกมาสักเล่มให้เราได้ยลโฉม มีขั้นตอนการทำงานอย่างไรบ้าง เพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ เปิดโอกาส เปิดทางสว่างไสวให้ได้ทำสิ่งที่รักในอนาคต และตอบแทนคุณแผ่นดินที่อุ้มชูชุบชีวิตเราตลอดมา
นี่คือความหวังสูงสุดของฉันในเวลานี้
คุณ Gam Nattakan
หวังไว้ว่าสักวัน เราอาจจะมีหนังสือเล่มเล็กๆ เป็นของตัวเอง การมีเวลาให้ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองหวัง ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งนะ
คุณ Atiwat Uton
ตั้งแต่เริ่มมีโควิด-19 น่าจะนับตั้งแต่ช่วงสิ้นเดือนมกราคมจนถึงตอนนี้ รู้สึกว่าช่วงเวลาน่าอึดอัด หดหู่ หวาดกลัว ไม่ปกติแบบนี้ มันก็ยังไม่ใจร้ายไปเสียทั้งหมด และยังได้มอบความสุขใจกลับมาให้ชีวิตด้วยเหมือนกัน
คือเหมือนมันเร่งให้เวลาบางอย่างเร็วกว่าอีกเท่า แล้วมันก็เร่งให้มองเห็นภาพบางภาพ ตัวเลือกบางตัวเลือก ได้ชัดเจนขึ้น หลายๆ ทางโผล่มาให้รู้สึกมั่นใจว่ามันมีทางไปต่อได้แน่นอน และมันเป็นทางที่รู้สึกว่าน่าพอใจอย่างยิ่ง ขนาดที่ทำให้รู้สึกได้ว่ามันดีจนน่ากลัวเกินไปแล้ว
ความสุขใจที่ว่าคือการได้ทำตามกฎเกณฑ์ที่ชีวิตตั้งไว้ ว่าอยากทำงานที่ได้เงิน งานที่ทำอยู่นั้นต้องรู้สึกสนุก มีความสุขและพัฒนาตัวเองได้ เมื่องานสร้างทั้งกำลังใจ สร้างทั้งเงิน ได้อย่างสัมพันธ์กันแล้ว ก็น่าจะเห็นคุณค่าในตัวเองพร้อมมีแรงทำงานที่จะเกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น และในตอนนี้ผมคิดว่าผมบรรลุวัตถุประสงค์ทั้งหมด
ทั้งงานที่ทำเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตในแง่ความเป็นอยู่และหัวใจ จังหวะมันประจวบเหมาะ พลังงานที่ดีที่มีอยู่จึงถูกแบ่งปัน ถ่ายเทใช้ทั้งใจทุ่มไปให้กับการสร้างงานที่ไม่กลัวแม้แต่น้อยหากมันจะพังทลาย แม้รู้ดีแก่ใจว่า ถ้ามันพังจะต้องสิ้นหวังและอาจจมปลักอีกนานเท่านาน แต่ก็ยังยืนยันว่าจะทำ
เพราะเกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งเคยได้รู้สึกว่ายังไม่อยากตายหรือเป็นอะไรไปก่อนงานที่ทำอยู่จะถูกนำเสนอ มันเป็นความรู้สึกเวอร์วัง เกินจริง ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกขนาดนั้น แต่มันรู้สึกมากๆ อย่างบอกไม่ถูก เหมือนเห็นผีบอกใครก็ไม่เชื่อเพราะไม่เห็นภาพเหมือนกัน
มันเกิดขึ้นรวดเร็วเพียงแค่ 2-3 เดือน มันเป็นผลงานที่ดี ทำไมมันถึงดีแบบนี้ได้ มันจึงน่ากลัวมากๆ แอบคิดบ่อยครั้งว่ามีอะไรมาเข้าสิงหรือเปล่า ถ้าวันหนึ่งมันออกไปจากร่างแล้วเราจะไม่สามารถทำแบบนี้ได้อีก กลัวไปต่างๆ นานา กลัวว่าจะต้องโอดโอยโหยหามันอย่างทุกข์ทรมาน และมันยังทำให้มีความมั่นหน้าแบบว่า ใครจะว่าไม่ดีก็ช่างเขา แต่ว่ามันดีมากเลยสำหรับตัวเราเอง
ไม่พอแค่นั้น มันยิ่งการันตีความน่าพอใจเข้าไปอีก ตรงที่กลุ่มเพื่อนที่ทำงานนี้ด้วยกันย้ำและคิดตรงกันว่า ‘ดีจริงๆ’ อยู่หลายเสียง รวมถึงยังมีแววจากคนอื่นๆ ที่ดูเหมือนเข้าใจเรื่องเล่าที่เรากำลังสื่อสาร เห็นภาพสิ่งที่เรากำลังจะบอก
เป็นความสุขใจที่ได้รับในช่วงโควิดระบาด เป็นแสงของความหวังที่สว่างจ้าให้อบอุ่นและเร่งเร้าลุกโชนพร้อมมุ่งชนเป้าหมายในทุกขณะ
ถ้าจะถามว่าความหวังในช่วงสภาวะไม่ปกติเช่นนี้คืออะไร ก็ต้องบอกว่า ‘คณะประทวยฝืน’ เป็นความหวังใหม่ที่เข้ามาเติมเต็มช่วงชีวิตเวลานี้ มันสำคัญและยิ่งใหญ่มาก เพราะนี่คือความหวังร่วมกันของกลุ่มเพื่อนที่เราจะผูกมัดกันด้วยการงาน เราจะชะลอเวลาที่ต้องจากกัน เราจะยืดระยะเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน เราจะสร้างความทรงจำให้มากพอเพื่อเอาไว้คิดถึงและไม่ลืมกัน ถ้าวันที่ต้องจากกันแล้วจริงๆ เดินทางมาถึง…
31 05 2020 สิ้นสุด เริ่มใหม่
คุณ buildbuilt
เมื่อไม่กี่วันมานี้มีคนไข้เด็กคลอดก่อนกำหนด น้ำหนักตัวน้อย มีภาวะไส้แตก เพิ่งทำการผ่าตัดไป หวังว่าเขาจะสู้และเติบโตเป็นเด็กที่แข็งแรง กลับบ้านได้ หมอสู้ลูกก็ต้องสู้นะ
คุณ จัน-ทรา
ความหวัง-ผิดหวัง
ว่าด้วยเรื่องความหวังในชีวิต ผมมีมันมากมายเหลือเกิน มากจนไม่รู้จะหยิบยกเรื่องใดมาเป็นตัวอย่างในการถ่ายทอดเรื่องราว
แต่ผมมีแนวคิดที่เกี่ยวกับการใช้ความผิดหวังเป็นประสบการณ์ ซึ่งผมก็ยังใช้กับตัวเองเสมอมา…
นั่นคือแนวคิดที่ว่าเปรียบปุ๋ยให้เป็นความผิดหวัง…
เราก็คือต้นไม้ยืนต้นธรรมดาที่จะประสบความสำเร็จก็ต่อเมื่อมันออกผล รากก็คือประสบการณ์ที่จะทำให้เรามั่นคงและยึดเราไม่ให้ไขว้เขว หากปุ๋ยเปรียบดั่งความผิดหวัง ยิ่งผิดหวังหนักเท่าใดปุ๋ยยิ่งชั้นเลิศเท่านั้น…
ทุกครั้งที่เราผิดหวังจึงเป็นการหล่อเลี้ยงประสบการณ์ที่จะทำให้เรามั่นคงและมั่งคั่งได้…
“คุณจะร้องเพลงเพราะได้อย่างไร หากคุณยังไม่รู้ว่าการร้องเพลงเพี้ยนเป็นแบบไหน
ฉันใดก็ฉันนั้น…
คุณจะสมหวังได้อย่างไรหากคุณยังไม่รู้ว่าความผิดหวังเป็นแบบใด”
แม่ผมบอกกับผมว่า…
“คนเราดำรงชีพด้วยการมีหวัง หากไร้ซึ่งความหวังก็ไม่ต่างอะไรกับคนตายที่หายใจ”
คนเราจึงต้องอาศัยความหวัง…เพราะความหวังนำมาซึ่งแรงปรารถนา…และแน่นอนว่าหากการปรารถนาของคุณนั้นล้มเหลวก็ใช่ว่ามันจะสิ้นสุดลง…แต่หากมันคือประสบการณ์ที่จะทำให้เราประสบผลสำเร็จในท้ายที่สุด…
ในช่วงวิกฤตโควิด-19 แบบนี้ ทุกคนจึงต้องอาศัยความหวังเพื่อเป็นแรงปรารถนาและแรงขับเคลื่อนให้เราสู้ต่อไป…
“หากตัวเรานั้นเปรียบได้ดั่งต้นไม้
ความสำเร็จนั้นไซร้ก็เปรียบได้ดั่งดอกผล
ความหวังที่อยู่ควบคู่ตัวคน
สิ้นหวังกี่หนนั่นแหละคือค่าความสำเร็จที่แท้จริง”
คุณ Siraprapa Pare
หวังว่าสักวันเราจะได้เปิดร้านขนมเค้กเล็กๆ ได้ทำขนมเอง ชิมรสเอง ขายด้วยตัวเอง
อยากเปิด-ปิดกี่โมงก็แล้วแต่ใจเจ้าของร้าน นั่นก็หวังให้เป็นเรา
คุณ Siam Wiri
ดีใจที่เพื่อนชวนไปเดินสวนลุมเมื่อวันอาทิตย์ เคยไปมาหลายหนก็ยังไม่เบื่อ ชีวิตยังคงต้องก้าวต่อไปอย่างมีความหวังเสมอ ถ้าเรารู้จักมองหามองดูให้รอบตัว ให้กว้างขึ้นกว่าเดิม หรือดูตรงจุดเล็กและละเอียดขึ้นกว่าเคย ก็จะเห็นความงามซ่อนอยู่ เหมือนความหวังที่เรารอคอยให้เป็นจริง บ้างก็เป็นจริงได้ บ้างก็ไม่ หวังให้ร่างกายแข็งแรง ก็ต้องหมั่นดูแล ออกกำลังกาย หวังให้ใจเป็นสุข ก็ต้องหมั่นฝึกสติ หวังอยากให้ทุกคนดูแลตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจให้ดี จะได้มีกำลังพร้อมฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ที่เข้ามาทดสอบเราทุกคนในยุควิกฤตโควิด-19 แล้วเราจะร่วมมือกันผ่านมันไปได้ในที่สุด เชื่อและหวังเช่นนั้นจริงๆ
อ่านเรื่องราวความหวังของผู้คนอันหลากหลายได้ใน a day 238 ฉบับ Wish สั่งซื้อออนไลน์ได้ที่นี่
