LOOK AT THE SKY

เราเป็นคนผูกพันกับท้องฟ้า

เพราะตอนเด็กๆ เป็นคนที่ไปโน้นมานี่บ่อย เวลานั่งรถไปกับแม่แล้วรู้สึกเบื่อ
เราจะชอบนั่งมองดูก้อนเมฆ แล้วจินตนาการว่ามันเป็นสัตว์ตัวนั้นบ้าง ตัวนี้บ้าง
โตขึ้นมาหน่อย เราก็นั่งมองท้องฟ้าในตอนกลางคืน
เพราะนิทานและตำนานปรัมปราเกี่ยวกับดวงดาว มันชวนให้ใจเต้นได้ไม่น้อยเลย เคยคิดจริงจังขนาดมีความฝันอยากเป็นนักดาราศาสตร์

จนกระทั่งตอนนี้
ที่ชีวิตพลิกผันมาไกลจนเรียนฟิสิกส์ไม่รู้เรื่อง
เราก็ยังรักที่จะนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกในทุกๆ วัน
เพราะท้องฟ้าในทุกเฉดสีมันละเมียดละไมไปหมด มองทีไรก็อดรู้สึกเบาสบายไม่ได้ทุกที
ยิ่งเวลามีปัญหาชีวิตหนักๆ แค่แหงนหน้ามองท้องฟ้า แค่นี้ก็มีกำลังฮึดสู้ต่อแล้ว

เพราะแบบนี้
เวลาไปเที่ยวที่ไหน
เราเลยพยายามสรรหาที่ที่ท้องฟ้าสวยมาใส่ไว้ในโปรแกรมเที่ยวของตัวเองทุกที

ในบ่ายวันศุกร์ของทริปโซลช่วงย่างเข้าฤดูหนาว
เราเลยดั้นด้นพาตัวเองไปดูท้องฟ้าในสวนฮานึล (ตรงตัวเลย เพราะ ‘ฮานึล’ (하늘)
ในภาษาเกาหลีแปลว่า ท้องฟ้า) เราอยู่เกาหลีมาเป็นปีแต่ยังไม่เคยไป
ถึงจะหลงทางบ้าง เดินขากะเผลกเพราะรองเท้ากัดบ้าง แต่พอไปถึง
ท้องฟ้าก็ช่วยเยียวยาทุกอย่างได้เหมือนเคย

และสุดท้าย
เราก็ได้รู้ด้วยว่า ทำไมเขาถึงตั้งชื่อสวนนี้ว่าท้องฟ้า ไม่ใช่เพราะว่าสวนนี้ตั้งอยู่บนภูเขาสูง
แต่เพราะจากสวนนี้ ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหน เราก็จะเห็นแต่ท้องฟ้า

ใช่
ท้องฟ้าอุ่นๆ ผืนนั้นนั่นแหละ 🙂

ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย

AUTHOR