ชุมชนศิลปะในซอยนราธิวาส 22 เข้มแข็งขึ้นอีกขั้น เมื่อ อั๋น-อังกฤษ อัจฉริยโสภณ ศิลปินหนุ่มเจ้าของ Angkrit Gallery จากเชียงรายก้าวมาเปิดแกลเลอรี่ใหม่ที่กรุงเทพฯ นอกจากผลงานที่คุ้นตาแฟน a day อย่าง พระบรมสาทิสลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชบนปก a day ฉบับในหลวงรัชกาลที่ 9 อั๋นยังสวมหมวกคิวเรเตอร์อยู่บ่อยครั้ง (ในรอบ 3 เดือนนี้เขาทำงานคิวเรเตอร์ให้ศิลปินถึง 9 งาน!) ตอนนี้เขากำลังรับบทบาทเจ้าของแกลเลอรี่แห่งใหม่ Artist+Run Gallery เปิดตัวด้วย นิทรรศการ Rebirth of the COOL by Thaiwijit Puengkasemsomboon ของศิลปินรุ่นใหญ่อย่าง มอ-ไทวิจิต พึ่งเกษมสมบูรณ์ ซึ่งเป็นงานแสดงเดี่ยวที่กรุงเทพฯ ครั้งแรกในรอบ 12 ปี เราเลยใช้โอกาสนี้พูดคุยกับอั๋นเรื่องความตั้งใจเบื้องหลังพื้นที่ศิลปะใหม่เอี่ยม
นักสะสมพลังชีวิต
“เราอยากเปิดแกลเลอรี่มานานแล้ว เพราะเราชอบดูงานศิลปะมาก เราเคยไปแบ็กแพ็กที่ยุโรปคนเดียว เราไม่เที่ยวที่อื่นเลยนอกจากพิพิธภัณฑ์ เราชอบศิลปะ ชอบคุยกับศิลปิน ชอบไปสตูดิโอ เรามีข้อมูลศิลปินมากมายในหัว เราเป็นอาร์ตติสนะ งานศิลปะเราก็สร้าง แต่งานคนอื่นก็ชอบ งานหลายคน inspire เรา ทั้งศิลปินเก่าและเด็กรุ่นใหม่ เราดูงานศิลปะแล้วได้พลังงานชีวิต เพราะมันเป็นสิ่งที่เราชอบจริงๆ ข้อมูลศิลปินที่เรามีทำให้เราตกกระไดพลอยโจนได้รับเชิญให้เป็นคิวเรเตอร์หลายครั้ง”
ก้าวแรกที่เชียงราย “จุดเริ่มต้นที่ทำอังกฤษแกลเลอรี่ที่เชียงรายคือเราชอบงาน อุเทน มหามิตร มากทั้งงานเขียนและงานวาดรูป แต่เขาเป็นมนุษย์เก็บตัวเงียบ เรามีร้านขายเกาเหลา (ร้านเกาเหลา เจ๊สหรส) อยู่แล้ว เลยทำชั้นบนของร้านเป็นแกลเลอรี่แสดงงานให้เขา นอกจากอุเทนก็มีคนอีกเยอะที่งานดีแต่คนยังไม่เห็น เราก็อยากโปรโมต เปิดพื้นที่ให้ศิลปินเอางานมาแสดง เขาจะได้มีแรงใจทำงานต่อ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินเลยนะ เราไม่ได้คิดจะทำเป็นอาชีพเลย เพราะเรามีอาชีพขายเกาเหลา และมีความสุขกับการทำงานของตัวเอง ศิลปินช่วงแรกๆ โนเนมหมดเลย ตอนนี้ดังไปหลายคน เช่น มิตร ใจอินทร์ แสดงงานครั้งแรกกับเรา ตอนนี้มีชื่อเสียงระดับนานาชาติไปแล้ว แกลเลอรี่เราเป็น non-profit โดยธรรมชาติ คือไม่ได้ตั้งใจจะไม่แสวงหากำไรนะ แต่ว่าขายไม่ได้ (หัวเราะ) โปรโมตไม่เป็น ไม่มีคนซื้องานเลย แต่เราชอบ ก็เลยทำมาเรื่อยๆ”
ก้าวใหม่ที่บางกอก
“กลางปีที่ผ่านมาเราได้รับเชิญไปร่วมแสดงงานกับโฮเทลอาร์ตแฟร์ ปรากฏว่าขายงานได้ มีคนถามเยอะมากว่าจะไปดูงานเราได้ที่ไหน เชียงรายมันไกลไป เลยอยากทำโชวร์รูมโชว์งานของเราที่กรุงเทพฯ ในช่วงเวลาเดียวกัน เต้ที่เป็นผู้จัดการ Gallery Ver ก็ถามว่าอยากมาใช้พื้นที่ตรงนี้ไหม ตรงนี้มีแกเลอรี่อยู่แล้ว คือ Gallery Ver, Tentacles และ Cartel มีที่จอดรถและไม่ไกลมาก ประจวบเหมาะกับเรามีศิลปินที่เราอยากพรีเซนต์อีกเยอะ เราก็เลยตอบตกลงเช่าพื้นที่ ตกแต่งใหม่เป็นแกลเลอรี่ ทำเหมือนที่เชียงราย แต่คราวนี้ตั้งใจทำจริงจัง เอาให้อยู่รอดทางธุรกิจ ตอนแรกจะตั้งชื่อว่า Angkrit Gallery Bangkok เพื่อรักษายี่ห้อเดิมของเราไว้ แต่มีหลายคนสงสัยว่าเราทำอะไรกันแน่ จะเป็นอาร์ตติสหรือทำแกเลอรี่ เราก็ตอบไปว่า เป็นอาร์ตติสนี่แหละ แต่ว่าเป็นอาร์ตติสที่รันแกเลอรี่ บังเอิญช่วงปีที่ผ่านมาเราก็ชอบ run (วิ่ง) ด้วย เลยตั้งชื่อแกลเลอรี่ว่า Artist+Run”
พิสูจน์สายตาอาร์ตติส
“ชื่อ Artist+Run ก็บอกแล้วว่าเราไม่ใช่อาร์ตดีลเลอร์ หรือคนขายงานศิลปะ เราเป็นอาร์ตติส ที่ผ่านมาเราว่าเราเลือกงานได้ดีนะ แต่ขายไม่ได้ พองานนี้ไปอยู่กับคนอื่นกลับขายได้ เราก็คาใจว่า เราอธิบายงานได้ดีนะเว้ย ทำไมไม่ประสบความสำเร็จเรื่องขายงานให้ศิลปินวะ ช่วงนี้พอมาทำงานคิวเรเตอร์ที่กรุงเทพฯ แล้วเริ่มมีงานที่ขายได้ เราก็คิดว่า น่าจะถึงคราวของเราบ้าง อยากลองพรีเซนต์งานในแบบที่เราชอบ แล้วดูซิว่าจะขายได้มั้ย งานที่เราชอบจริงๆ อาจจะไม่ใช่งานที่ตลาดชอบก็ได้ เราตั้งใจว่าจะไม่ประนีประนอมในการเลือกงาน เพราะเราไม่ค่อยมีอะไรจะเสีย กะว่าทุบหม้อข้าว สัญญาเช่า 3 ปี ก็วัดกัน ถ้าขายได้ก็รอด ขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถือว่าได้พิสูจน์แล้ว”
ไวยากรณ์ใหม่ในวงการ
“เราว่าเราเหมือนพจน์ อานนท์ ตรงที่เห็นอะไรที่คนอื่นเขาไม่ค่อยดูกัน พจน์ อานนท์ดันใครแล้วคนนั้นดัง เราว่าเขาก็ฟินนะ ไม่เกี่ยวกับเงิน เวลาเราหางานดีๆ มาโชว์แล้วคนชอบ มันเป็นความฟินส่วนตัว เราก็อยากฟินบ่อยๆ ชอบหาศิลปินใหม่ๆ มาแสดงงาน เราเจองานดีๆ ตลอด ไม่รู้ทำไม เป็นชื่อเสียงของเราเลยนะ ว่ามึงไปเจอมาได้ยังไง คือเราชอบดู ชอบอ่าน ถ้าชอบงานใครแล้วเราก็มักจะดั้นด้นไปเจอตัว ไปคุยกับเขา
“เราชอบงานหลากหลายแนว จุดร่วมกันคือ เราชอบงานที่เราไม่เข้าใจ งานไหนที่เราดูปุ๊บแล้วเข้าใจเลย เราจะไม่ชอบ เพราะแสดงว่ามันใช้ไวยากรณ์เก่าๆ ส่วนงานที่แวบแรกดูแล้วไม่ชอบ กลับบ้านมาแล้วยังค้างคาต้องไปหาข้อมูลเพิ่มเพื่อจะเข้าใจมัน จะมี 2 แบบ แบบแรกไม่ชอบแล้วทิ้งไปเลย อีกแบบคือมันจะดีในตอนท้ายทุกที เราอยากให้คนอื่นได้เห็นงานเจ๋งๆ พวกนี้ มันเป็นแพสชันล้วนๆ เหมือนเราไปดูหนังดีแล้วมาชวนเพื่อน หนังสือเล่มนี้ดีอยากบอกต่อ ความรู้สึกเดียวกัน แต่งานอาร์ตมันอาจจะฟังดูเข้าใจยากเพราะมันอยู่ในวงการแคบๆ”
เปิดพื้นที่สร้างสรรค์
“งานที่เชียงรายเป็นการทดลองซะเยอะ แต่ที่นี่เรารักษาความปลอดภัยของเราด้วยการเปิดตัวด้วยศิลปินที่มีชื่อเสียง เช่น พี่มอ แต่ก็ไม่ใช่งานทั่วไปของเขา เราชอบงานเก่าๆ ของพี่มอมาก สีสวยมาก แต่งานยุคใหม่ๆ (ที่เอามาแสดง) ตอนแรกเราไม่ชอบเลยนะ อะไรวะเนี่ย ยากไปรึเปล่า กระสอบ ผ้าขี้ริ้ว แต่พอผ่านมาแล้วเราเริ่มเข้าใจว่าศิลปินทำอะไร เรารู้สึกว่าเจ๋งมาก อยากให้คนอื่นได้เห็น สำหรับคนมีอายุที่มีชื่อเสียงแล้วอย่างพี่มอ เขาจะทำแบบนี้ทำไม แต่มันแสดงพลังงานที่แท้จริงภายในของเขา มันยิ่งใหญ่แล้วก็สนุกมาก เราชอบมาก หลังจากนี้จะเป็นกรุ๊ปโชว์งาน abstract ราวเดือนกุมภาฯ ประมาณ 10 คน บางคนเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว หลายคนอาจจะไม่มีใครรู้จักมาก่อน เราอยากจะแนะนำว่า Artist+Run จะทำงานกับศิลปินเหล่านี้”
งานที่เราชอบจริงๆ อาจจะไม่ใช่งานที่ตลาดชอบก็ได้
แต่เราตั้งใจนะว่าจะไม่ประนีประนอม เพราะเราไม่ค่อยมีอะไรจะเสีย กะว่าทุบหม้อข้าว
ไม่รู้จะประนีประนอมทำไม เพราะยังไงถ้าไม่ทำแกลเลอรี่ที่กรุงเทพ
เราก็กลับไปขายเกาเหลาอยู่ดี เพราะฉะนั้นอยากทำงานที่ท้าทายตัวเองเช่นงานนี้
Artist+Run Gallery
ประเภทธุรกิจ: แกลเลอรี่
คอนเซปต์: แกลเลอรี่ที่เลือกงานด้วยสายตาศิลปิน
เจ้าของ: อั๋น-อังกฤษ อัจฉริยโสภณ (40 ปี)
Facebook: Artist+Run Gallery
ภาพ: ช่อไพลิน ไพรบึง
