ตั้งแต่วันที่ครูแจกใบตอบรับภาคสนาม ฉันก็เอาแต่คิดว่าพอไปถึงที่นั่นแล้วจะสบายเหมือนบ้านที่ฉันอยู่ไหม อาหารจะอร่อยเหมือนที่แม่ทำไหม และจะมีความสุขเหมือนตอนอยู่บ้านเราหรือเปล่า
และแล้ววันนั้นก็มาถึง ฉันและเพื่อนๆ รวมตัวกันที่สถานีรถไฟหัวลำโพงเพื่อออกเดินทางไปยังจังหวัดศรีสะเกษ
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการผจญภัยที่แท้จริง
ขณะอยู่บนรถไฟ เสียงของรถไฟดังมากจนฉันนอนไม่หลับ ฉันเอาแต่คิดว่าราตรีที่ยาวไกลนี้จะเป็นยังไงกันนะ…
ในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงบ้านผึ้ง อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ ก้าวแรกที่ฉันเข้ามาในที่แห่งนี้
อากาศร้อนระอุ กองขี้วัวขี้ควายตามท้องถนน บ้านพักที่เป็นไม้เก่าๆ มันทำให้ฉันคิดถึงทุกอย่างที่กรุงเทพฯ
ฉันเกิดอยากจะกลับบ้านทันที อารมณ์ของฉันในตอนนั้นมันแย่จนไม่สามารถจะทำอะไรได้
ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมันแย่ไปหมด แม้แต่น้ำในห้องน้ำ
ฉันลืมตามาเช้าอีกวัน เริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างก็คงต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสีย
พอฉันคิดได้ดังนั้น ฉันเริ่มเปิดใจรับรู้สิ่งใหม่ๆ
ได้ลองไปพูดคุยกับชาวบ้าน ทำตัวประหนึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน
ในวันนั้นทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่า ‘กินง่ายอยู่ง่าย’ เพราะคนที่บ้านผึ้งมีวิถีชีวิตอยู่บนความพอดีที่เรียบง่ายและลงตัว
ฉันจึงพยายามลองกินผักกินปลาที่หามาได้
อยากใช้ชีวิตแบบนั้นบ้าง ในวันนั้นฉันก็มีโอกาสทำอาหารเช้าด้วยวัตถุดิบง่ายๆ แค่ 2 อย่าง และฉันก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่างจากที่นี่ ในวิถีชีวิตของภาคอีสาน
ใครจะไปคิดว่าชีวิตเด็กกรุงเทพฯ อย่างฉันจะได้ไปสัมผัสกับวิถีชีวิตของคนอีสานที่แตกต่างกับฉันอย่างสิ้นเชิง ฉันได้ไปนั่งเรือดูการจับปลาในแม่น้ำมูล ความรู้สึกในตอนนั้นมันตื่นเต้นจนอธิบายไม่ถูก ได้สัมผัสกับธรรมชาติที่งดงาม มีลมพัดเย็นๆ กลิ่นอายของอากาศที่ร่มเย็นในวันนั้นยังไม่เคยออกไปจากความทรงจำของฉันเลย
ฉันมีความสุขมากที่ได้ลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำ แม้ในขณะนั้นฝนจะตกลงมาจนรองเท้าเปียก แต่ฉันก็ไม่สนใจสิ่งของของตัวเอง กลับวิ่งเล่นไปทั่วริมฝั่งแม่น้ำมูล เพราะฉันคิดว่าถ้ากลับมาที่กรุงเทพฯ ฉันก็คงไม่มีโอกาสได้วิ่งเล่นริมแม่น้ำแบบนี้แน่นอน
แต่แล้วเมื่อมีการเริ่มต้นก็ต้องมีการจากลา วันที่ฉันต้องกลับบ้าน ใจหนึ่งของฉันก็รู้สึกดีใจที่จะได้กลับไปหาความสะดวกสบาย
แต่อีกใจฉันกลับคิดว่าเราคงจะไม่มีโอกาสใช้ชีวิตแบบนี้แล้วสินะ
คงต้องกลับไปใช้ชีวิตบนความรีบเร่ง บนวิถีความสะดวกสบาย
ในระหว่างทางกลับ บนขบวนรถไฟ ฉันคิดขึ้นมาได้ว่าวิถีชีวิตแต่ละที่ไม่เหมือนกัน
การที่เราได้ลองไปใช้ชีวิตบนความแตกต่างกลับพาให้เราได้พบความสุขและสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่เคยเจอมาก่อน
ฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่ฉันได้เจอในบ้านผึ้งเลย
ใครอยากเล่าเรื่องวันเปลี่ยนชีวิตของตัวเองบ้าง คลิกที่นี่เลย
