ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน แมวขนปุยสีขาวตัวอ้วน คือแขกที่ไม่ได้รับเชิญของที่บ้าน เรามักจะเห็นเธอนอนผึ่งพุงอยู่บนแนวรั้วใต้ต้นไม้ บางวันอากาศดีเธอจะปีนขึ้นไปรับลมบนหลังคาห้องครัว บางคืนอากาศหนาวเธอจะซุกตัวอยู่ที่พรมเช็ดเท้าหน้าบ้าน แต่บางวันเธอก็หายไปโดยไร้การบอกกล่าว
พวกเราไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน แต่ในใจก็ภาวนาให้เธออยู่กับเรานานหลายวันหน่อย คงเพราะความน่ารักแบบอ้วนๆ ของเธอ เราได้แต่เฝ้าดูเธออยู่ห่างๆ เพราะกลัวเธอตกใจแล้วเตลิดไปไกล เราไม่รู้จักชื่อของเธอหรอก ตอนแรกเราเรียกเธอว่าเจ้าแมวขาว ก่อนที่ไม่กี่เดือนให้หลัง เธอจะเป็นที่รู้จักในชื่อ ‘พะโล้’
“พะโล้ไปไหน ทำไมไม่มากินข้าว” นั่นคือที่มาของชื่อเธอ ย่าได้ยินประโยคนี้จากลุงข้างบ้าน แกเลยคิดว่าแมวขาวตัวนี้ชื่อพะโล้ แต่ความจริงที่พวกเราทราบภายหลังคือ เธอมีชื่อว่า ‘เหมียว’ เป็นแมวเลี้ยงของคุณอาที่อยู่ซอยถัดไปต่างหาก สงสัยย่าหูแว่ว แต่อย่างไรก็ตาม เราก็เออออพร้อมใจกันเรียกเธอว่าพะโล้ จากนั้นไม่กี่วันเธอก็ตัดสินใจย้ายสำมะโนครัวมาอยู่ที่บ้านเราเป็นการถาวร โดยไม่ได้แจ้งเจ้าของบ้านแต่อย่างใด
เกือบทุกวันตอนเช้าตรู่ ทันทีที่ใครสักคนเปิดประตูบ้านออกไปสู่ครัวด้านนอก เจ้าแมวพะโล้ก็จะเดินตุ๊ต๊ะต้วมเตี้ยม นวยนาดผ่านหน้าเราไปอย่างช้าๆ แล้วก็วิ่งหายลับไปอีกมุมของบ้าน เราคิดว่ามันทำเพื่อแสดงตัว เหมือนให้คนรู้ว่า “ฉันอยู่นี่ ฉันตื่นแล้วนะ อย่าลืมให้อาหารเช้าฉันตรงเวลาด้วยล่ะ” เรียกได้ว่าเป็นการทักทายอรุณสวัสดิ์ที่แมวมักทำกัน
พะโล้เป็นแมวอินดี้ หน้านิ่ง มันชอบนอนอยู่เงียบๆ ในมุมส่วนตัว ไม่มาคลอเคลียกวนใจเราเลยยกเว้นเวลาหิว มันจะโผล่มายืนใกล้ๆ สองขาหน้าชิดตรง คอยส่งสายตาวิงวอนว่าตอนนี้หนูหิวมาก กรุณาหน่อยเถอะ เราเห็นทีไรก็อดเอ็นดูไม่ได้ มือก็พลอยเอื้อมไปเปิดกระปุกอาหาร เทลงถาดอย่างรวดเร็ว แถมไม่ลืมชำเลืองระดับน้ำในอ่างเล็กๆ ที่วางอยู่ด้านข้างว่าพร่องไปหรือเปล่า เพราะกลัวพะโล้กินข้าวแล้วติดคอ
ตั้งแต่รู้จักกันเราไม่เคยได้ยินเสียงพะโล้เลยจนคิดว่ามันเป็นแมวใบ้ แต่ความสงสัยก็กระจ่างในคืนหนึ่ง คืนนั้นพ่อได้ยินเสียงแมวร้องดังจากโรงรถซึ่งเป็นที่นอนประจำของพะโล้ เสียงนั้นจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจากพะโล้ตัวอ้วน เลยรู้ว่ามันไม่ใช่แมวใบ้ มันร้องได้นะ แต่มันไม่ค่อยส่งเสียงให้พวกเราได้ยินเท่านั้นเอง เช้าวันรุ่งขึ้น ความสงสัยเรื่องแมวใบ้หายไป แต่เราได้รับข่าวใหญ่แทน เมื่อพบว่า พะโล้ได้เปลี่ยนสถานภาพจากสาวน้อยวัยใสเป็นคุณแม่มือใหม่ เมื่อได้ให้กำเนิดลูกครอกแรกที่บ้านของเราจำนวน 3 ตัว โดยที่เราไม่รู้มาก่อนเลยว่าพะโล้ท้อง เพราะเราคิดอยู่เสมอว่า พะโล้อ้วน
เราไม่รู้หรอกว่าพ่อของแมวเด็กคือใคร แต่พวกเราก็ดีใจที่มีชีวิตน้อยๆ เกิดขึ้นที่นี่ ไม่กี่วันให้หลังลูกแมวสีเทาตัวน้อยที่ไม่ค่อยแข็งแรงได้จากไป เหลือเพียงสองพี่น้องตัวสีเหลือง ‘พะแนง กับตัวสีดำ ‘แกงบอน’ และแปดเดือนหลังจากนั้น ลูกแมวครอกใหม่ก็ตามมาอีก 3 ตัว เราตั้งชื่อว่า ‘ฮังเล’ ‘แกงโฮะ’ ‘แกงแค’
พะโล้ทำหน้าที่แม่เลี้ยงเดี่ยวได้ดีตามวิถีแมวฮิปสเตอร์ มันสอนลูกให้รู้จักปีนป่าย ขึ้นหลังคา วิ่งไล่ และทำตาละห้อยอ้อนวอนเวลาหิวเหมือนแม่ได้ดีไม่มีผิดเพื้ยน ทุกวันนี้พะโล้และลูกยังคงวนเวียนอยู่ที่บ้าน แม้จะไม่อยู่ประจำเหมือนเมื่อก่อน บางครั้งอาจหายไปหลายวันจนที่บ้านบ่นคิดถึงความตะมุตะมิของมัน แต่วันดีคืนดีพะโล้ที่เราคุ้นเคยก็จะโผล่มาทักทาย เราก็ได้แต่ภาวนาให้คราวนี้มันอยู่กับเรานานๆ หน่อย เพราะคงถึงเวลาแล้วล่ะ ที่จะต้องจับยัยพะโล้แมวอ้วนทำหมันปิดอู่เสียที
Owner’s name: พีรวัส ใจวังโลก
Occupation: พนักงานบริษัท
Cat’s name: พะโล้
Breed: เปอร์เซียพันธุ์ทาง
ใครอยากอวดแมวในเว็บไซต์ a day online คลิกที่นี่นะ
