ท่ามกลางบรรยากาศขมุกขมัวปลายฝนต้นหนาวบนเกาะฮ่องกง
คลื่นชีวิตกำลังดำเนินไปตามท่วงทำนองเพลงเครื่องสายของ Xavier Cugat ผมนึกถึงคำพูดหนึ่งของยกไจ๋
บุรุษผู้เปลี่ยวเหงาและมีแววตาเศร้าสร้อยในภาพยนตร์เรื่อง Days of Being Wild ที่พูดว่า
“โลกนี้มีนกอยู่ชนิดหนึ่งไม่มีขา
มันได้แต่บินและบิน เหนื่อยก็นอนในสายลม ในชีวิตจะลงดินเพียงครั้งเดียว
นั่นคือวันตายของมัน”
ใช่แล้วครับ…หนังเรื่องนี้มีส่วนทำให้ผมเดินทางมาที่เกาะแห่งนี้ และทันทีที่ผมสัมผัสถึงละอองความเหงาของผู้คนในเมืองที่มีตึกคอนกรีตสูงใหญ่มากมาย
แว่วเสียงของยกไจ๋นั้นก็ดังขึ้น
วินาทีต่อมา ผมตัดสินใจหยิบกล้องและบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า
ก่อนที่บทเพลงนั้นจะหายไป และนกไร้ขาตัวนั้นจะร่อนลงสู่พื้นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย
