วันอาทิตย์
19 มิ.ย. 2559
สัปดาห์ที่แล้วไม่ค่อยได้เขียนไดอารี่ส่งเลย
กลับมาถึงห้องก็เหนื่อยแล้ว
วันนี้ออกไปสัมภาษณ์
เป็นครั้งแรกที่ลุยเดี่ยวโดยไม่มีพี่ๆ อยู่ด้วย
รู้เลยว่าการแบกชื่อเสียงของงานไปด้วยสำคัญขนาดไหน
คนอื่นเค้าให้เกียรติเราอย่างดีก็เพราะชื่อเสียงที่ทำงานเราด้วย สักวันฉันจะสัมภาษณ์ให้เก่งกว่านี้
สู้ๆ นิพ
ป.ล. ฝึกงานที่นี่ดีตรงที่ได้รู้จักคนเก่งๆ ดีๆ เยอะเลย
นุ๊บนิพ
/ กองบรรณาธิการ
ได้รับเสียงเรียกร้องมาเยอะว่าให้เขียนไดอารี่
โธ่ คุณพี่เจ้าขา จะเอาเวลาไหนไปเขียน ยังไงคุณพี่อ่านของปรู๊ฟ ของอาร์ตไดฯ
ไปก่อนนะคะ
ใครว่ามาสัมภาษณ์จะได้เที่ยว
วันหนึ่งสัมภาษณ์ไป 6 ที่ เอาเวลาไหนไปล่ะจ๊ะ
แถมเหมาหมดทั้ง the outsider ทั้ง dream shopในเว็บ มาอีกค่ะ มาอีก! ขนาดอยู่งานบวชที่ต่างจังหวัดก็ยังแกะเทปวนไป
แกะมันแข่งกับเพลงหมอลำนี่แหละ เพื่อนคุยกันเฮฮาก็แกะ เพื่อนชวนไปกินก็แกะ
สุดท้ายเทปชั่วโมงกว่าๆ ก็แกะไปทั้งวัน ขอโล่เด็กฝึกงานดีเด่นได้ไหมคะ
ระหว่างนั่งรถกลับ ก็ลองพิมพ์ในไอแพด เวียนหัวไปอีก เขียนร่างๆ ไว้หลับไปยังละเมอ
สรุปถึงห้องเที่ยงคืน ขนของเกะกะเต็มมือ ตัวเปียก
เหงื่อที่หลังสะสมมาทั้งวันเริ่มส่งกลิ่น คุณจะทำอย่างไรต่อไป
1) วางของ อาบน้ำ
2) วางของ จัดของ
อาบน้ำ ถูขี้ไคล
3) โยนทุกอย่างแล้ววิ่งไปเปิดคอม
ก็ต้องข้อสามสิ! ทรมานวิญญาณมาก ง่วงก็ตบหน้าตัวเอง
งีบไปก็ตั้งนาฬิกาปลุก ดราม่าหนักมาก นี่ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อทำอะไรแบบนี้เหรอ
เรียนเภสัชฯ มา 6 ปี ท่องยามาเยอะ อ่านหนังสือไม่ทันนี่เทไปนอนแล้วนะ
แต่นี่ล่ะเทไปได้ไหม มุดดินหายตัวไปได้ไหม ฮือออออ พี่เอี่ยว / สุดท้ายก็เสร็จตอนตี 4
แพรว
/ กองบรรณาธิการ
วันที่
26
20 มิ.ย.
2559
ทำไมก่อนหน้านี้ได้ยินคนบอกว่าพี่ตอง-ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ ช่างภาพของ a day ดุ จริงๆ แล้วเราว่าพี่ตองตลก
วันนี้มีกลุ่มนักเรียนชายเดินผ่านมา
พี่ตองหันมาบอกว่า “ยังกะหินกลิ้ง” โห…หินกลิ้งเลยเหรอคะ
5555
นุ๊บนิพ
/ กองบรรณาธิการ
อยากย้อนกลับไปเล่าวันก่อนเพื่ออรรถรส
เราถามพี่เอี่ยวว่าเดดไลน์วันจันทร์นี่ตอนกลางคืนใช่ไหมคะ พี่เอี่ยวตอบมาว่า “55555555555555 ตอนเที่ยงครับ” -ช่างเป็นเลข 5 ที่ทำเอาขำไม่ออกเลย
ตัดภาพมาเช้านี้
นี่คือสถาน…แห่งบ้านทรายทอง…ที่ฉันปองมาสู่ หญิงมาหน้าวังพญาไท
สายตาสอดส่ายชายตาหาชายพี่ก้อง และนังช่อ ช่างภาพ
เมื่อวานอยู่อีสานตอนนี้อยู่หน้าวังพญาไท รับงานใหญ่ใจต้องแข็ง ง่วงมาก เบลอมาก
ว่าจะเขียนต่อ แต่พอเถอะอนาถตัวเอง
แพรว
/ กองบรรณาธิการ
วันนี้ลาหยุดครึ่งเช้า
ไปงานประกาศรางวัลโฆษณาน้ำจิ้มสุกี้ยี่ห้อหนึ่งที่ทำส่งประกวดไปในรายวิชาโฆษณาเมื่อเทอมที่แล้ว
ด้วยความรู้และเทคนิคโปรดักชันที่มีไม่อาจเทียบเท่าทีมที่เรียนฟิล์มมาโดยตรง รางวัลชนะเลิศจึงตกเป็นของทีมนั้นไปอย่างสมเกียรติ
พอจะกลับออฟฟิศฝนก็ตก
แต่พอที่จะเดินฝ่าไปได้ด้วยการใช้แผ่นป้ายรางวัลขนาดใหญ่แทนร่ม
เพื่อนร่วมทีมจากนิเทศ มมส ทั้ง 5 คน เดินฝ่าฝนไปด้วยกัน
พร้อมรอยยิ้มเสียงหัวเราะและสีหน้าเบิกบานอิ่มใจในความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ที่ฟันฝ่ามาด้วยกัน
ถึงจะเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้เกี่ยวกับฝึกงานโดยตรง
แต่เกิดขึ้นช่วงที่เรากำลังฝึกงานพอดี เป็นภาพที่สวยงามมากสำหรับเรา
กลับมาถึงออฟฟิศด้วยความชุ่มฉ่ำ
รีบไปเอางานที่ทำค้างไว้มาตัดต่อให้เสร็จส่งให้พี่เอี่ยวช่วยตรวจ เสร็จไปสองงาน แต่ต้องรอพี่ก้องตรวจอีกรอบให้ผ่าน
ปล่อยลงเพจ ออนไลน์บนเว็บได้ ถึงจะเรียกว่าเสร็จสมบูรณ์
เราพยายามทำงานทุกครั้งให้ดีขึ้นจากวันแรกเสมอ แต่มันอาจจะไม่ได้ดีแบบก้าวกระโดด
เพราะข้อเสียบางอย่างเราเองก็มองไม่เห็น ต้องให้คนอื่นช่วยมองหาบ้าง
ตอนเย็นมาเสนอเมนคอร์ส พร้อมกับส่งตัวแต่ละคนไปเข้าห้องเพื่อเลือก
บ.ก. ด้วยการแสดงความคิดเห็นทีละคนๆ คล้ายการสอบสัมภาษณ์
ดูไม่จริงจังมากแต่ก็จริงจังนะ พี่ๆ 3 – 4 คน
นั่งล้อมวงต่อหน้าเรา ยิงคำถาม จ้องหน้ารอคำตอบอย่างตั้งใจ
และอีกหลายคนก็นั่งฟังที่โต๊ะทำงานทั่วห้อง รู้สึกปากสั่นเวลาตอบ บรรยากาศมันชวนตื่นเต้นกดดันเหมือนฉากการสืบสวนสอบสวนในหนัง
เพียงแค่ฉากมันเป็นออฟฟิศของคนทำหนังสือที่มีไฟสว่างๆ เท่านั้นเอง
หรือว่าเราอาจจะกดดันตัวเอง ก็ เ ป็ น ไ ด้ (ลงท้ายด้วยเสียงพิธีกรรายการ คนอวดผี)
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
ไปถ่ายงานและมีสัมภาษณ์ที่วังพญาไทกับพี่ก้องและแพรวครั้งแรก
สวยดี ชอบดูงานสถาปัตย์เก่าๆ ขากลับเจอร้านหมูย่างขวัญใจพี่วินแมงกะไซ คนเยอะเชียว
อร่อยมาก น้ำจิ้มแจ่วก็อร่อย (พูดถึงแล้วก็หิว)
หลังออกไปถ่ายงานข้างนอกกับแพรว
ก็ได้กลับเข้าออฟฟิศ (ในรอบ 1 อาทิตย์)
เขานัดกันใส่เสื้อลายทาง พร้อมเพรียงดีจนต้องเก็บภาพไว้สักกะหน่อย
ช่อ
/ ช่างภาพ
วันนี้มีความพีกอยู่หลายสิ่ง
1) ไปสัมภาษณ์คอลัมน์
q & a day พีกตรงที่คน 3 คนที่ไปสัมภาษณ์
ประกอบด้วยพี่ม๊อบ (จูเนียร์รุ่น 11) บัณฑิตนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ, ปิ่น (จูเนียร์รุ่น 12)
นิสิตศิลปกรรมศาสตร์
จุฬาฯ และเฌอแตม (จูเนียร์รุ่น 12) นิสิตอักษรศาสตร์ จุฬาฯ
ทั้งสามคนใส่แว่นและเสื้อลาย (โอเค
เสื้อลายนี่ก็นัดกันมาแหละ แต่คิดว่าพี่ที่เราไปสัมภาษณ์คงจะงงอยู่ไม่น้อย 555)
2) เข้าห้องปิดเพื่อเลือก
บ.ก. (ฟังดูยิ่งใหญ่มาก) พี่ๆ จะให้จูเนียร์เดินเข้าไปในห้องทีละคน
ในห้องเต็มไปด้วยพี่ๆ หน้าตาอย่างกับเรียกไปปิดห้องว้าก แต่จริงๆ
คือเรียกไปให้เสนอชื่อ บ.ก. ของเล่มจูเนียร์ 2 คน
พร้อมกับอธิบายเหตุผล และคุยเพิ่มเติมอีกนิดหน่อยประกอบการตัดสินใจ
ผลจะออกมาเป็นยังไงเดี๋ยวคอยดู
3) ระหว่างที่แต่ละคนเข้าห้องเชือด
เอ้ย ห้องเลือก บ.ก. อยู่
ที่เหลือก็คุยกันเรื่องเมนคอร์ส
ทั้งเล่มที่กำลังทำอยู่และเล่มที่พวกจูเนียร์จะต้องคิดกันเอง
ซึ่งบอกเลยว่าดุเดือดมากๆ ชอบเวลาทุกคนอยู่พร้อมหน้าและทำงานด้วยกัน
เป็นทีมที่ดีจริงๆ รักนะ
เฌอแตม
/ กองบรรณาธิการ
เรารู้ว่าไดอารี่ของเรามีความยาวสั้นลงและสั้นลงทุกที
เพราะหน้าที่การงานที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ว่างเว้น
รวมไปถึงความวุ่นวายในชีวิตที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ อย่างไรก็ตาม
เรารู้ว่าความวุ่นในชีวิตเราเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยว เมื่อเทียบกับชีวิตของชาวกองฯ
วันนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายของ
a day school ซึ่งจบคอร์สอย่างงดงามด้วยการสอนพิสูจน์อักษรจากพี่ปู
ภายในวันเดียวกันก็มีการเลือกบรรณาธิการของเล่มจูเนียร์ 2 คน โดยให้ไปแสดงความคิดเห็นกับพี่ๆ อะทีมทีละคน
ไม่ว่าสุดท้ายแล้วใครจะได้เป็น
เราก็รู้ดีว่าจู 12 จะต้องผ่านไปด้วยกันได้อย่างดีแน่นอน
เอิง / พิสูจน์อักษร
วันที่ 27
21 มิ.ย.
2559
ไปลงฟิลด์สำหรับเมนคอร์สเล่มถัดไป
ระหว่างนั้นก็ต้องคอยจัดการเรื่องตารางลงฟิลด์ของเพื่อนคนอื่นๆ (สำหรับเมนคอร์สนี่แหละ)
อยู่ตลอด
ทำตั้งแต่ก่อนออกบ้าน ยันระหว่างทาง กลับบ้านมาแล้วก็ยังต้องทำต่อ ตอนนี้ได้แต่หวังให้มันจบสิ้นโดยไว
ขอให้ได้ปิดเล่มตรงเวลาเถอะนะ สาธุ เหนื่อยมาก ไม่มีแรงเขียนไดอารี่แล้ว
เฌอแตม
/ กองบรรณาธิการ
เริ่มงานตอนเช้าด้วยการที่พี่อีฟ
พี่พิสูจน์อักษรคนใหม่อดีตจูเนียร์รุ่น 11
มาสอนการจัดระบบงานและดูดัมมี่
จากนั้นก็ทำงาน งาน งาน ต่อด้วยระบายสีดัมมี่กันอย่างสนุกสนานกับพี่เจน
เอิง / พิสูจน์อักษร
รู้สึกโชคดีมากที่ได้รับผิดชอบเขตเยาวราช
เพราะเราชอบที่นี่และอยากกลับมาอยู่แล้ว
มนุษย์รังสิตอย่างเราหาโอกาสมาที่นี่ยากมากเหลือเกิน
มีอีกหลายร้านที่อยากเข้าไปทำความรู้จัก และพึ่งจะได้เข้าไปก็ตอนมาฝึกงานที่นี่
ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเราจะทำงานได้เร็วขนาดนี้
5 ชั่วโมงไป 7 สถานที่ ถ้าต้องทำมากกว่านี้เราคงตายที่เยาวราชไปแล้ว
นอกจากติดใจเสน่ห์เยาวราชแล้วยังติดใจสำเพ็งและสตรีทฟู้ดที่นี่ด้วย
เดินไปซอยไหนก็มีเรื่องเสียตังค์ตลอด วันนี้พี่บีได้กุนเชียง ที่ปักผ้า
เราได้ผ้าโพกหัว 3 ผืน
ช่อได้กินหมูกรอบ ทุกคนอิ่มท้องกันถ้วนหน้า
เป็นวันที่ดีวันหนึ่ง
ถึงแม้ทริปนี้ปิดท้ายด้วยฝน แต่ก็ไม่สามารถทำลายความสุขจากการได้กินลูกชิ้นปลา
ทับทิมกรอบ ก๋วยเตี๋ยวหลอด และ virgin
mojito ของพวกเราได้
ทราย / กองบรรณาธิการ
วันที่ 28
22 มิ.ย.
2559
เจองานถอดเทปเหยียบ 2 ชั่วโมงอีกแล้ว
รอบนี้ตัวเองเป็นคนตามเค้าไปสัมภาษณ์เองด้วย รู้สึกว่าตอนสัมภาษณ์สั้นมาก
แต่ตอนถอดเทปนี่ยาวลากเลือดสุดๆ ภาวนาให้ตัวเองทำเสร็จโดยเร็ววัน ไม่ใช่อะไร
พี่ม๊อบรองานอยู่ กรี๊ด
ป.ล. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า (ไม่ใช่ชื่อคอลัมน์ แต่เป็นการเกริ่นคำคม) การทำงานในออฟฟิศ
มีประสิทธิภาพน้อยกว่าการทำงานในพื้นที่อื่นๆ เพราะว่าออฟฟิศน่ะ
มันเป็นที่สำหรับพบปะสังสรรค์ต่างหากล่ะ
เฌอแตม
/ กองบรรณาธิการ
นั่งตัดวิดีโอจูเนียร์พี่โตฝ่ายอาร์ตเดินมาถามว่ามีวันไหนไม่เปิดโปรแกรมตัดต่อบ้างไหม
เราตอบพี่โตว่าเพิ่งมีวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาฝึกงานครับ
กลับมาคิดว่าเออ เราก็เป็นคนที่รู้จักแบ่งเวลาให้ตัวเองขึ้นมาบ้างแล้วสินะ
แอบโดดงานตัดต่อไปออกกองตามคำชวนของณัฐกับปิ่น
เป็นการออกกองโดยปราศจากพี่ไปด้วยครั้งแรกของเราเลย ร้านที่เราไปอยู่แถวสุขุมวิท
เอาง่ายๆ สองสาวณัฐกับปิ่นชวนเรามากิน
แต่ถ้าบอกว่าที่มาด้วยไม่ได้เห็นแก่เรื่องกินเลยจะมีใครเชื่อไหม ก็คงไม่ (ฮา) ร้านที่ไปเป็นซีเคร็ตบาร์สไตล์คิวบา
ตกแต่งหรูหราคลาสสิก ได้ชิมอาหารและเครื่องดื่มประหลาดๆ
หลังจากปิ่นถ่ายรูปเสร็จมากมายหลายอย่าง
ก็นับเป็นกำไรในการฝึกงานอีกเรื่องที่น่าจดจำเลยล่ะ
วันนี้รู้ซึ้งถึงทักษะด้านภาษาอังกฤษที่อ่อนหัดของตัวเอง
ก็ตอนที่โดนปล่อยให้สปีกอิ๊งลิชกับผู้ดูแลร้านที่เป็นคนไทยเชื้อสายอินเดียนี่แหละ
ยังพอหายใจสะดวกขึ้นมาบ้างเพราะพี่เขาพูดไทยได้บ้าง ในใจมีคำถามเยอะมาก
คงดีไม่น้อยถ้าเราสื่อสารได้ดีกว่านี้ คงได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้
ต้องจริงจังกับการฝึกภาษาหลังจากที่บอกว่าจะจริงจังมาหลายครั้งแล้ว-มึงอย่าแพ้อีกนะอภิวัฒน์
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
เช้านี้ตื่นไปศาลเจ้าที่ฝั่งธนคนเดียว
(ลองจินตนาการดูค่ะว่าจากรังสิตมันไกลแค่ไหน
เหมือนไปประจวบฯ เลย) เสร็จจากตรงนั้นก็รีบนั่งเรือข้ามฟากไปต่อที่ท่าพระจันทร์
รอพี่ช่างภาพมาถ่ายคอลัมน์ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตอนบ่ายสอง รู้สึกภูมิใจตัวเองมากที่ทำทุกอย่างได้ทันเวลา
แต่กลับหอมาความเหนื่อยล้าก็เริ่มออกฤทธิ์ รู้เลยว่าพรุ่งนี้ตัวเองจะไม่ไหว
แต่ก็ยังไม่กล้าลางานในทันที เพราะมีงานอีกบานเบอะต้องสะสาง
ครั้นจะตื่นเช้าหอบสังขารไปเป็นผักที่ออฟฟิศก็คงจะไม่ดีเหมือนกัน
วันนี้เลยต้องขอลางาน 1 วันเพื่อให้ชีวิตได้ช้าลงบ้าง
จากที่วิ่งวุ่นมาทั้งอาทิตย์ ทำงานตั้งแต่ศุกร์ที่แล้วยังไม่ได้หยุดเลย
ทุ่มเทจนร่างพังเลยทีเดียว
ตื่นเช้ามาพบกับอาการหวัดและไอเล็กน้อย รู้สึกได้เลยว่าอืม…
ฉันถูกงานเล่นงานแล้วแหละ
แต่ก็ยังนอนไม่ได้อยู่ดี วันนี้ต้องส่งเว็บอีกหนึ่งชิ้น ปั่นกันต่อไป
สงสัยจริงๆ
ค่ะที่พี่ก้องบอกว่าให้ work smart ไม่ใช่ work hard เป็นยังไง เพราะหนูคงทำงานผิดวิธี
ทราย / กองบรรณาธิการ
“จูเนียร์
พี่ชอบเลี้ยงข้าวจูเนียร์” พี่โหน่ง วงศ์ทนง
พูดขึ้นหลังเปิดประตูห้องประชุมมาดูพวกเราชาวจูเนียร์ในห้อง
หลังจากนั้นก็ควักแบงก์สีเทาออกมาจากกระเป๋าสตางค์พร้อมพูดต่อว่า “ช่วยๆ
กันนะ” โอเอ็มจี
ขอบคุณพี่โหน่งมากๆ พิซซ่าแน่ๆ ค่ะ พิซซ่าาาาาา
เอิง / พิสูจน์อักษร
วันที่ 28
23 มิ.ย.
2559
ออกไปทำงานข้างนอกกับพี่ช่อมา
2 ที่ ที่นึงเป็นบ้านจีนโบราณ
อีกที่นึงเป็นร้านผ้าไทย ชีวิตช่วงนี้วนเวียนแต่ย่านเจริญกรุง ค้นพบว่าจริงๆ แล้วย่านนี้มีเสน่ห์และเรื่องราวในอดีตซ่อนอยู่
เราชอบสังเกตบ้านเก่า
แบบบ้านโบราณของคนกรุงเก่าทั้งไทยและจีน ชอบดูดีเทลทั้งหมดว่าสร้างแนวไหน
ประตูหน้าต่างสีอะไร ฉลุไม้เป็นลวดลายอะไร
เดี๋ยวนี้เริ่มแยกได้บ้างแล้วว่าบ้านแนวไหนสร้างสมัยรัชกาลอะไร ศิลปะแห่งกาลเวลาแฝงตัวอยู่ตามบ้านเรือนข้างทาง
ยิ่งเวลาได้ไปสัมภาษณ์เจ้าของบ้านเก่าจะชอบมาก ถามละเอียดเป็นพิเศษ
อยากรู้ไปหมดว่าที่มาของแต่ละส่วนมายังไงและมีชื่อเรียกแบบไหน
ถามแม้กระทั่งชนิดไม้ที่เอามาสร้างพื้น เสา และคานทั้งหมด
ยิ่งรู้ลึกยิ่งรู้สึกว่าบ้านเก่ามีดีเทลเยอะมาก
ทั้งแบบจีนและแบบไทย
ยิ่งย่านพระนครและเจริญกรุงจะมีบ้านเก่าหลายหลังให้เราได้ศึกษาเลย ลองนึกเล่นๆ
หากรีโนเวทบ้านเก่าข้างทางพร้อมเก็บสายไฟที่ห้อยระโยงระยางแบบนี้
กรุงเก่าของเราคงสวยขึ้นมากๆ
เลยนะ
นุ๊บนิพ
/ กองบรรณาธิการ
วันนี้พี่บี
บ.ก.สารคดีอีดิตงานให้ดู
ทำเอารู้สึกว่าตัวเองเขียนไก่กาไปเลย พี่บีเป็นคนที่คิดชื่อเก่งมาก
แล้วก็เขียนภาษาเป็นทางการให้ฟังดูเป็นกันเองได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ฮือ
ข้าน้อยยังต้องฝึกปรือฝีมืออีกเยอะ
เฌอแตม
/ กองบรรณาธิการ
เป็นวันที่รู้สึกว่าง
แต่เพื่อนๆ กอง บ.ก. อย่าเพิ่งรีบด่วนหมั่นไส้กันเลยนะคนดี
เพราะในใจของเราร้อนรนไม่แพ้กัน พอพี่เอี่ยวไม่อยู่ออฟฟิศ ไม่มีคนคอมเมนต์งาน
ก็รู้สึกเหมือนโดนลอยแพ เดี๋ยวนะ เริ่มเกินจริงละ
คือมันรู้สึกกลับตัวก็ไม่ได้จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึง ตัดไปแก้ไปอยู่คนเดียว
ตอนเย็นเลยตัดสินใจอาสาออกไปซื้ออาหารการกินให้พี่ๆ
เพื่อนๆ เพราะวันนี้เอิงไม่อยู่ บกพร่องในหน้าที่มากรู้ไหมครับ
ที่จริงเคยลองไปครั้งนึงแล้วแต่ได้ของไม่ครบ โดนเพื่อนว่าไปตามระเบียบ หดหู่ไปนาน
วันนี้เลยขอแก้ตัว จดละเอียดยิบ โชคดีที่มีพี่เบิร์ดฝ่ายอาร์ตไปช่วยถือของ
ผลออกมาเป็นที่น่าพอใจ ทุกคนได้ของครบ เก่งเหมือนกันนะเรา (ชมตัวเองไปอีก)
ทุกคนได้ของครบ
ไม่มีขาด แต่… ‘เกิน’ โอเค เรากินเองก็ได้ กำลังหิวพอดี
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
วันที่ 29
24 มิ.ย.
2559
วันนี้มีแสดงคอรัสตอนเย็น
แต่ก็ยังต้องเข้ามาส่งงาน เช็กงาน และปั่นงานให้เรียบร้อยก่อนไป
ขอขอบคุณเพื่อนนิวและน้องไนซ์ผู้ช่วยให้คำปรึกษาเรื่องการแต่งหน้า
จากใจเฌอแตมผู้มีสกิลการแต่งหน้าต่ำมาก
เฌอแตม
/ กองบรรณาธิการ
ระหว่างรอณัฐกับเป็นหนึ่งไปซื้อส้มตำมากินตอนกลางวัน
พี่ปิงปอง-นิติพัฒน์ สุขสวย
อีกหนึ่งผู้บริหาร a day ก็เดินเอาเสื้อ 4 ตัวมาวางให้ ตอนนั้นมีพี่เจน ไนซ์ ทราย และเรา
นั่งอยู่กัน 4 คนพอดี
เลยได้กันไปคนละตัว เห่อมาก แกะใส่เลย ขอขอบคุณพี่ปิงปองมากค่ะ *บริษัทนี้ดี กิจการรุ่งเรือง*
เอิง / พิสูจน์อักษร
ตอนเช้าบรรยากาศเงียบเหงา
ชาวกอง บ.ก. จูเนียร์ 12 ออกไปเร่งเก็บเนื้อหาในคอลัมน์ต่างๆ กันอย่างขยัน
ส่วนวิดีโอครีเอเตอร์คนโก้อย่างเรา ต้องมาแต่เช้าเพื่อตัดงาน แก้งานตามปกติ วันนี้ลองชวนเพื่อนเปลี่ยนเมนูมื้อเที่ยงเป็นอาหารอีสาน
ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง ลาบหมูดูบ้าง ทุกคนดูอร่อยดีมีความสุขกันไป ก่อนแยกย้ายขึ้นไปปั่นงานกันต่อ
จบสัปดาห์ด้วยการเคลียร์งาน
3 งาน
โล่งอกมากถึงมากที่สุดเลยครับ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
