ทัศน-ศึกษา

วันที่
21

13 มิ.ย.
2559

วันนี้ไปดูงานที่โรงพิมพ์คอมฟอร์มซึ่งพิมพ์ a day ทุกคนปรึกษากันว่าจะไปกันยังไง
เราก็ทำตัวชิลล์นึกว่าไปง่าย จนคืนวันก่อนไปลองหาพิกัดใน Google Maps สิ่งที่ได้คือ การเดินทาง 5 ชม. จ้าาาาา!!!!

เริ่มคิดแล้วว่าเอายังไงดี จะไปยังไง ถ้าใช้เวลาขนาดนี้คงต้องตื่นตี
5 แน่นอน อยากจะติดรถพี่ๆ
ไปก็ไม่พอเพราะเพื่อนแย่งชิงที่นั่งบนรถพี่ๆ ไปกันหมดแล้ว
สุดท้ายได้ทางออกคือนั่งเรือคลองแสนแสบ จากสะพานผ่านฟ้าไปบางกะปิ (ต้นทางไปสุดปลายทาง) เป็นการเดินทางด้วยเรือที่ไกลที่สุดของฉันแล้ว
พอนั่งเรือไปจริงๆ จากเวลา 5
ชม. ก็เหลือแค่ 1
ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น ไปถึงตอน 8 โมง (นัดกัน 11 โมง) ได้แต่นอนรอไปค่ะ!

ทัวร์โรงพิมพ์วันนี้น่าตื่นตาตื่นใจ ได้เห็นการพิมพ์ในแบบต่างๆ
และเครื่องพิมพ์แสนไฮเทคในแบบที่เราก็ไม่เคยเห็นในโรงพิมพ์ทั่วไป
หลังแวะทานข้าวก็กลับออฟฟิศ จะว่ากลับก็เหมือนไม่กลับนะ
เพราะเอิงกับหมิวเพื่อนรักงอแงอยากออกไปขับรถเล่นบวกกับทำธุระ สุดท้ายเลยจบด้วย EVE AND BOY! เสียเงินกันไปอีกค่ะ
เป็นอีกวันที่มีอะไรอยากเล่ามากมาย แต่ที่เล่ามานี้เหมือนบ่นซะมากกว่า
จะว่าไปก็จบไปด้วยดีกับการเริ่มสัปดาห์ใหม่ที่แสนจะวุ่นวายและมีงานเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อน!
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์

ตื่นเต้นทำให้ตื่นแต่เช้า เพราะเป็นวันที่จะได้ไปโรงพิมพ์
เหมือนคนที่ชอบกินเส้นสปาเกตตีบินไปอิตาลีเพื่อดูแหล่งกำเนิดที่ผลิตเส้นแสนอร่อยนี้
ชีวิตเราอยู่กับหนังสือมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต ทุกครั้งที่ได้หนังสือใหม่หรือเปิดหนังสืออ่านก็ไม่พ้นจะต้องเอาหน้าไปดม
สมัยที่ติดการ์ตูนญี่ปุ่นก็ทำเอาหน้าดำไปหลายรอบเหมือนกัน

ในโรงพิมพ์ถ้าใครที่รู้จักหรือดูซีรีส์ The Office ขอบอกเลยว่าอารมณ์เดียวกันมาก 5555 ไม่รู้จะพูดยังไงให้เข้าใจว่าดีใจแค่ไหนที่ได้ไป
เอาเป็นว่าดีใจสุด บ่ายเราก็ขับรถพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ ชื่อร้าน ‘นก’ กลัวมาก
กลัวกินแล้วจะนกตาม แต่พี่เค้าพาไปทั้งทีก็กินๆ ไปซะ

วันนี้พี่ปูไม่เข้าออฟฟิศ
คิดถึงจัง…

ป.ล. เพราะวันนี้พี่ปูไม่เข้าออฟฟิศ งานก็ไม่มี
เลยพาอาร์ตไดฯ ไปเก็บใบไม้ที่ มศว

ปปล. วันนี้ธีม formal
ก็เลยจัดเชิ้ต
ผูกไทด์ ใส่เบลเซอร์ น้องผิดตรงไหน ทำไมใครๆ พากันหมั่นไส้น้อง
เอิง / พิสูจน์อักษร

ไปทัวร์โรงพิมพ์ดูกระบวนการพิมพ์หลายๆแบบ
เห็นสายพานแล้วอยากลงไปนอนไหลตามทางไปเรื่อยๆ ตื่นเต้นนิดหน่อยที่ได้เห็นชื่อตัวเองบนหนังสือ
อยากถ่ายรูปไปอวดแม่แต่เอาไว้ก่อน

บ่ายกลับมาทำงานที่ออฟฟิศ ร่างตารางแบ่งสายกันออกไปทำ main
course เห็นตารางการออกกองไปถ่ายสัมภาษณ์ของอาทิตย์นี้ที่ยาวไปจนถึงวันเสาร์แล้วรู้สึกหายใจติดขัด ไม่ใช่อะไร
กลัวกล้องแบตหมดกลางทาง
ช่อ / ช่างภาพ

ช่วงที่ผ่านมาไปค่ายประสานเสียง ไม่ได้อยู่ออฟฟิศเลย
ไม่ได้ทำงานด้วย เพราะยุ่งกับทางนั้นลูกเดียว กลับมานี่งานเยอะหัวหมุนเลยครับ
แทบตามไม่ทัน มีทั้งเมนคอร์สของพี่ๆ และเมนคอร์สของเราเอง
ต้องจัดการให้ทันภายในสิ้นเดือนนี้ อะไรนะ นี่จะกลางเดือนแล้ว
ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย อะไรนะ เขาแจกงานกันไปเสร็จสรรพแล้ว อะไรนะ อะไรนะะะะ
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

Draft 3 – junior weekly
02, Draft 4 – junior weekly 02, Draft 5 – junior weekly 02, Draft….

Draft 4 – Slot Machine,
Draft ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไฟนอล+++

ป.ล. สัปดาห์ที่แล้วงานเยอะสมใจอยากมากเลยไม่ได้เขียนอะไรเพื่อบันทึกไว้เลย
เราว่าน่าจะรู้สึกกับมันมากพอที่จะจำได้แต่ก็ไม่
เป็นเพราะหมดพลังด้วยแหละเลยไม่ได้เขียนต่อเนื่องอย่างที่ตั้งใจไว้ในวันแรก
สัปดาห์นี้เลยขอตั้งใจอีกสักครั้งแล้วกัน
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

เราน่าจะเป็นคนเดียวในกองที่เรียนมาตรงสายที่สุด
ปีนี้เลยได้มาโรงพิมพ์เป็นครั้งที่ 3 แล้ว
ความตื่นเต้นในแต่ละครั้งที่ได้ไปก็ลดลงไปเรื่อยๆ เพราะเราเห็นมาทุกกระบวนการ
แต่ครั้งนี้พิเศษกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะในโรงพิมพ์มีหนังสือของเราอยู่ด้วย a day ฉบับ 190 ที่เรามีส่วนร่วมด้วยนิดหน่อยพิมพ์เสร็จหมดแล้ว
เหลือแค่ใส่ซองและส่งถึงมือผู้อ่านแค่นั้นเอง รู้สึกเหมือนไปดูเด็กอ่อนเพิ่งคลอด
เล่มนี้มีส่วนร่วมแค่นิดเดียวยังตื่นเต้นขนาดนี้ อีก 2 เล่มถัดไปเราคงตื่นเต้นมากกว่าเดิมแน่นอน
ทราย / กองบรรณาธิการ

วันที่
22

14 มิ.ย.
2559

ไม่รู้จะเริ่มทำงานไหนก่อนดีอะ ว่าแต่จะเอาเวลาที่ไหนไปประชุมเมนคอร์สของชาวจูเนี่ย
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

ถ้านับไอเดียในการคิดงานช่วยทีมเราน่าจะรั้งท้าย แต่ถ้านับชั่วโมงที่อยู่ออฟฟิศรวมแล้วตอนนี้น่าจะนำโด่ง

นี่ก็สนิทกับพี่ยามและแม่บ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้วเป็นเพราะเราทำงานช้ามาก
คงมาจากตอนที่เรียนเราก็ถ่ายบ้างตัดบ้างสลับกันกับเพื่อนบ้าง
มึงสั่งแต่คนอื่นไงกรรมเลยตามสนอง (ฮา) ตอนนี้กลายเป็นว่าต้องจบงานคนเดียวให้ได้

วิดีโอครีเอเตอร์ ตอนแรกก็งงๆ ว่ามันคืออะไร
ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วว่า ‘วิดีโอครีเอเตอร์
= คิด+ถ่าย+กำกับ+ตัด+ย้อม+ส่ง+แก้’ มันสนุกมากสำหรับคนที่ชอบกระโดดเข้าหาความยากแบบเรา (โคตรเดือดสมใจอยาก) ที่เห็นถ่ายนักร้องนักแสดงแล้วต้องไปกำกับเขา สั่งให้เขาทำให้ได้แบบที่เราต้องการนี่ยิ่งเอ๋อ
มึงเป็นใครมาสั่งเขา แล้วเขาเป็นใครวะต้องเชื่อมึง
แต่ไม่รู้แหละ ยังไงมึงต้องได้ฟุตเทจกลับไป เพราะพี่รอไฟล์ไฟนอลของมึงอยู่ ฮ่าๆ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

สิ่งที่ไม่ปกติของวันนี้
คือความวุ่นวายของกองที่ให้ความรู้สึกเหมือนศูนย์คอลเซ็นเตอร์
โทรหาสถานที่ที่จะทำใน main couse เล่ม 191 แทน ทั้งโทรนัดและสอบถาม ฉันนั่งอยู่เฉยๆ ทำงานของตนเองพลางนึกว่านี่ควรทำตัวอย่างไร
เมื่อได้ยินทุกคนรอบข้างพูดขึ้นต้นบทสนทนาว่า “ค่า สวัสดีค่า ใช่ร้าน/คุณ…รึป่าวคะ?” ได้แต่นั่งหน้าจอคอมทำงานตนเองอย่างเงียบๆ
(ให้ทำอะไรแบบนั้น ฉันก็ทำไม่เป็นนนน) พอกอง
บ.ก. ประชุมกัน ฉันก็ได้แต่นั่ง นั่ง
และนั่งหน้าจอคอมในขณะที่ทุกคนพูดข้ามหัวฉันไปมาด้วยข้อมูลที่เข้มข้นและมีความกดดัน
(ควรหลบไปที่ไหนสักทีดีไหม)

จบวันด้วยการนั่งอยู่กับที่เดิมไม่ได้ไปไหน
ได้แต่บ่นในใจแต่ทำไรไม่ได้
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์

การทำงานให้เสร็จทันเวลา
อาจต้องแลกมาด้วยการไม่สระผม
เอิง / พิสูจน์อักษร

วันที่
23

15 มิ.ย.
2559

เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

วันนี้ทำหน้าที่เป็น: นักอ่านแผนที่ / คนสัมภาษณ์ / นักชิมอาหาร ชิมไปคุยไป / เป็นแบบถ่ายรูปให้พี่ออย / เป็นนักวิ่งและเป็นคนติดฝนท่ามกลางผู้คนนับร้อย / เหนื่อยชะมัด..
นุ๊บนิพ / กองบรรณาธิการ

เกือบทำคอมพี่ปูพัง
ลุ้นมากกก พี่ๆ ก็มายืนล้อมข้างหลัง
ดูความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นหลังจากเราเผลอไปกดโดนปุ่ม restart ลุ้นหนักมากจริงๆ พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
สวดหมด! สุดท้ายก็กลับมาได้แบบไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
ขอบคุณวิศวกรของ Apple และขอบคุณบุญเก่าที่มี
เอิง / พิสูจน์อักษร

นั่งแก้งาน เปลี่ยนมุมไปเรื่อยๆ แต่ไม่ช่วยให้ผ่านได้ง่ายๆ เลย (แต่สุดท้ายก็ผ่าน) สรุป junior weekly จะต้องปล่อยให้ทันทุกวันพุธนะ นี่เลื่อนไปเรื่อยเลย
รู้สึกว่าตัวเองทำงานช้าเลยขอโทษพี่เอี่ยวไป พี่เอี่ยวเลยบอกว่า “เรียนรู้ไปด้วยกันน้อง” เราเลยบอกไปว่าขอบคุณที่พี่ๆ
ให้โอกาสเราได้เข้ามาเรียนรู้

สรุปก็ได้ปล่อยคลิป a team junior weekly แล้ว
แต่คนตัดดูไปแล้วหลายร้อยรอบ
เลยเลือกที่จะนอนแล้วตื่นขึ้นมาแชร์ให้โลกได้รับรู้เอาพรุ่งนี้เช้าดีกว่า
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

ออนไลน์คอลัมน์แรกที่ได้ไปเดินชิลล์ผมปลิวลมกับชาวอะทีมจูเนียร์ที่ซอยสีลม 19 โชคดีที่งานวันนี้เป็นร้านอาหาร
เราเลยได้ทำงานอย่างอิ่มท้องสมใจ
แล้วก็ต้องกลับมาชดใช้กรรมด้วยการเขียนถึงสิงที่กินเข้าไป ซึ่งไม่ถนัดเลย
ถนัดกินอย่างเดียวมากกว่า หลังจากคอลัมน์ออกไปแล้วเห็นมีคนเข้ามาอ่านกันเป็นหมื่นแชร์กันเป็นพันยิ่งตื่นเต้นใหญ่
ไม่เคยเขียนอะไรที่มีคนเข้ามาอ่านมากขนาดนี้ การออกข้างนอกบ่อยๆ
ก็น่าจะทำให้มนุษย์รังสิตได้รู้จักกรุงเทพฯ มากขึ้นนะ
ทราย / กองบรรณาธิการ

วันนี้มีผู้รอดชีวิตเหลือ 9 คน เพราะกองทั้งหมดได้ออกไปเซอร์เวย์สถานที่ต่างๆ เหลือแค่ปรู๊ฟ 2 คน อาร์ตไดฯ 2 คน กองฯ 4 คน และเป็นหนึ่ง
คิดไว้ว่าวันนี้คงเป็นวันเงียบๆ ที่จะไม่วุ่นวายเหมือนวันก่อน
แต่ก็ไม่ได้น้อยลงไปกว่าเดิม เมื่อมียัยหมิวของเรา คำก็อำนาจมืด สองคำก็อำนาจมืด
คือคิดว่าจะไม่มีใครสนใจฟัง แต่ดันเป็น topic ที่น่าสนใจของพี่ๆ ไปเลย
ทั้งวันคุยกันแต่เรื่องนี้ อำนาจมืดแห่งอะจูฯ แก๊งนางฟ้า และแก๊งมนุษย์ธรรมดา
พานไปให้พี่ๆ ได้มีตำแหน่งในแก๊งใหม่ทั้ง 3 ที่อำนาจมืดแห่งอะจูฯ เป็นคนก่อตั้ง
สรุปวันนี้เลยมีแต่เสียงหัวเราะที่หมิวสร้างขึ้น (ได้อย่างไร) #ภายใต้ความสนุกสนานมีงานรออยู่
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์

วันที่
24

16 มิ.ย.
2559

โอ๊ยเมื่อวานถึงกับลืมเขียนไดอารี่ เอาเถอะ ปล่อยมันไป
เอาเป็นว่าฝนเริ่มตกจริงจังแบบให้เห็นชัดแล้วว่าเข้าหน้าฝนจริงๆ
ตอนนี้ในออฟฟิศเลยร้อนๆ หนาวๆ เพราะแอร์ปรับอุณหภูมิไม่ทัน ส่วนชาวจูก็ร้อนๆ หนาวๆ เหมือนกันเพราะมีการตบเกียร์ครั้งใหญ่
ทำทั้งเมนคอร์ส ทั้งสัมภาษณ์ ทั้งเว็บ จนแทบไม่ได้แตะเมนคอร์สตัวเองเลย เหวย
น่ากลัวชะมัด
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

อยากรู้เหมือนกันว่า 4 สถานที่ที่ต้องเขียนจะเสร็จตอนไหน
รู้สึกกดดันอย่างแปลกประหลาด โอย…
ขอให้มีความรู้สึกในการเขียนด้วยเถิด
การเขียนมันต้องใช้ความรู้สึกนะ ไม่งั้นเขียนไม่ออกจริงๆ

‘โชคดีมีชัย’ พี่อ้อมศรี (แม่บ้านชื่อดังแห่งออฟฟิศ daypoets) กล่าวไว้
แถมบอกอีกว่าพรุ่งนี้งานหนูเสร็จทันส่งแน่ๆ 🙂
นุ๊บนิพ / กองบรรณาธิการ

ตื่นมาด้วยความมั่นใจว่าวันนี้เป็นวันพุธ แต่ความจริงแล้วเป็นวันพฤหัสฯ
ซึ่งต้องไปดูหนังเรื่อง Distance กับเฌอแตม จริงๆ เราก็เป็นวิดีโอครีเอเตอร์แหละ
แต่อยากดูหนังอยากทำหนัง ก็แย่งชิงบัตรมาเพื่อไปดูให้ได้ ดีที่ได้ไปกับกอง บ.ก. อีกแล้ว คือดูจบ
ไม่ต้องเขียนลงเว็บ แต่ได้อ่านของคนอื่นเขียนแล้วมาสรุปกับตัวเองอีกทีก็ได้

ระหว่างทางบนแท็กซี่ มีเฌอแตมกับเหมยลี่ที่ร่วมชะตากรรมในวันฝนตก
เราก็อุ่นใจหน่อยในกระเป๋ามีร่ม แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปดั่งใจหวัง
ร่มสีน้ำเงินเจ้ากรรมดันกางไม่ได้ ตัดสินใจเดินดุ่มๆ ก้าวเท้ายาวๆ ให้ทันสองสาว
จิตใจสงบ เย็น เป็นสุข กับสายฝนที่ลงหลังมา
เลยตัดสินใจเปิดโหมดผมฟูเดินตากฝนแบบพระเอกฮ่องกง (แต่มองเผินๆ
เหมือนออกมาจากห้องขังมากกว่านะ)

วันนี้เจอผู้กำกับที่ชอบหลายคนเลย ทั้งพี่กานต์-ศิวโรจณ์ คงสกุล, คุณอาทิตย์ อัสสรัตน์, คุณอุรุพงศ์
รักษาสัตย์ ก็มาหนังภาพสวย ดูเพลิน
ดูจบได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับเฌอแตมระหว่างทาง แตมดูหนังมาตั้งแต่เด็ก
น้องเล่าว่าอาจเป็นเพราะแม่ของน้องก็ดูหนังเยอะมากๆ ด้วยแหละ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

หมิวป่วย หมิวไม่มาจ้าาาาาา ได้รับสารนี้เมื่อเวลา 10 โมงครึ่ง
หลังจากออกมาจากคอนโดฯ ตัวเองแล้วเปิดอ่านไลน์ สิ่งที่คิดคือ มันป่วยได้ด้วยเหรอวะ
เมื่อวานยังจ้อๆ ได้อยู่เลย มาถึงออฟฟิศและทำงานตามปกติ มีคนถามว่าอิหมิวอยู่ไหน
เมื่อได้ฟังคำตอบ ประโยคที่ได้ยินจากปากพี่ๆ คือ ‘อีหมิวป่วยได้ด้วยเหรอวะ’

เมื่ออิหมิวไม่อยู่วันนี้จึงเงียบกว่าเดิม บวกกับชาวจูเนียร์ที่เหลือก็น้อยเหมือนวันที่แล้ว
หมิวได้กลายเป็นคนสร้างสีสันให้กับที่นี่เป็นที่เรียบร้อย
ไดอารี่ตอนนี้เลยขอเขียนถึงแกคนเดียว แด่หมิวเพื่อนรัก
หัวหน้าแก๊งอำนาจมืดแห่งจูเนียร์
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์

“หล่อมาก ดีมาก” “พี่ชอบเค้ามาก” “คุณชาย” เสียงมาจากโต๊ะพี่ต่าย-เลขากองบรรณาธิการที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
การเมนชันของพี่ต่ายทำให้เรานึกขึ้นได้และเดินไปดูที่จอคอมตาม ใช่อย่างที่คิด
พี่ต่ายกับนิวกำลังกรี๊ดกร๊าด กรรณ สวัสดิวัฒน์
ณ อยุธยา พระเอกละครเรื่อง
รัตนาวดี ซึ่งคุณยายกับเราก็คลั่งไคล้อยู่ไม่เบา
เลยเดินไปเปิดไอจีให้เห็นว่าเราฟอลอยู่ เราติ่งอยู่ May I join you? สรุปนิวเอาไปเสนอพี่ก้องให้ลงคอลัมน์
ดันได้ด้วย ฝากบอกไว้ตรงนี้ว่ากองฯ คนไหนไปสัมภาษณ์อยากจะขอติดสอยห้อยตามไปด้วย
แล้วถ้าเห็นคุณยายสวยๆ ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นก็ไม่ต้องกลัว
อาจเป็นคุณยายเราตามไปติ่ง ก็… เป็น… ได้…
เอิง / กองบรรณาธิการ

วันที่
25

17 มิ.ย.
2559

มาถ่าย อลิสา จณิน โวลล์มันน์ น้องที่ได้
Golden
Buzzer ของ Thailand’s Got Talent
Season 6 ที่กำลังเป็นคนที่ ‘ประชานิยม’ มากๆ เธอเป็นลูกครึ่ง อายุ 18 ตัวเล็ก
ฝันอยากเป็นศิลปิน เราแอบยืนฟังข้างๆ ก็รู้สึกว่าคนนี้ไม่ธรรมดา
แต่โชคร้ายเจือปนด้วยโชคดีเสมอ เป็นครั้งแรกที่เราออกมาถ่ายงานแล้วฝนตก
เราจึงได้วิดีโอที่มีละอองฝน กับแบบที่เป็นนักร้องลูกครึ่งเยอรมันคนนี้
มีเวอร์ชั่นที่ค่อนข้างจะโรแมนติกมากๆ และเธอยังไม่ดังมาก เราเป็นคนแรกๆ
ที่ได้ถ่ายเธอลง a day online รู้สึกดีเหมือนกันนะ

แต่เดี๋ยวก่อน ความยากคืองานนี้พี่ก้องเน้นย้ำกับเราว่า
‘ถ่ายวันนี้ ตัดให้เสร็จวันนี้นะ’ โอเคพี่ ผมจัดให้ครับ
เราตัดเพียงแค่เวอร์ชันเดียวเท่านั้น ความยาว 35 วินาที มั่นใจระดับนึง
จึงขอให้พี่ก้องมาช่วยดูให้ พี่ก้องดูจบ พร้อมกับพูดว่า “พี่ว่าเป็นงานที่เป็นหนึ่งทำดีที่สุดแบบไม่เคยเป็นมาก่อน” (คือที่ผ่านมาแย่ไง
5555) “โอเคครับ แบบนี้แหละ พี่ให้ผ่าน” โอ้โห น้ำตาจะไหล
ดีใจอะไรขนาดนั้น คือ… ยังเหลืออีกงานครับ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

สัมภาษณ์ (เกือบจะ) เดี่ยวครั้งแรกกับคอลัมน์ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ที่จะออกใน a day เล่มหน้าเป็นคนเสนอเอง
คิดคำถามเอง ก็ต้องรับผิดชอบด้วยการเขียนเอง เราเคยผ่านงานแบบนี้มาประมาณหนึ่ง
แต่ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ทำ
ยิ่งพอมาทำในอะเดย์แล้วยิ่งห่วงว่าจะทำออกมาได้มาตรฐานที่พี่ๆ คาดหวังไหมนะ และกังวลว่าเราจะเขียนให้คนอ่านพอใจได้เท่ากับที่เราตั้งใจไว้ไหม
พอสัมภาษณ์เสร็จก็ยิ่งเห็นได้ชัดเลยว่าตัวเองพลาดไปหลายอย่างมาก
ทั้งอุปกรณ์บันทึกเสียง (ที่ชอบมีปัญหาทุกครั้งที่สัมภาษณ์
หนักสุดคือสัมภาษณ์เสร็จแล้วไฟล์หายเลย) ถามไม่เรียงลำดับ
และไม่ถามขยี้ให้ถึงที่สุด ถ้าไม่มีพี่แอมไปด้วยก็คงทุลักทุเลพอสมควร
ครั้งนี้ไม่น่าจะแย่มาก และครั้งหน้าจะพยายามให้มากกว่าเดิมนะคะ
ทราย / กองบรรณาธิการ

วันนี้ฝนตกแต่เช้า ช้านนนนเกลียดหน้าฝนนนน ทั้งขี้เกียจตื่น
ขี้เกียจไปทำงาน แล้วการที่ฝนตกหนักมันทำอะไรไม่ได้เลย สุดท้ายก็รอให้ฝนหยุดตกถึงจะออกไป
ถึงออฟฟิศประมาณบ่าย 2 ไปถึงก็มีงานทำเลยจ้า แต่งานวันนี้มีแต่ถ่ายรูป
ถึงจะถ่ายไม่เก่งแต่ก็ตั้งใจเรียนรู้
ยิ่งตอนนี้ไม่มีช่างภาพเพราะทุกคนต้องออกไปกับกอง เรากับเป็นหนึ่งเลยต้องทำแทน (เล็กน้อย)

อารมณ์เหมือนตอนเรียนถ่าย pack shot ที่ก็พยายามถ่ายไม่ให้หลุดโฟกัสและมีรายละเอียดชัดเจน
แต่จัดแสงไหม? อากาศวันนี้คงช่วยอะไรเราไม่ค่อยได้ แดดก็ไม่มี
ก็ถ่ายไปให้ดีที่สุด จบวันด้วยการนั่งไดคัตรูปที่ถ่ายแล้วกลับบ้านอย่างสวัสดิภาพ

แต่เดี๋ยว… ฝนตกอีกแล้ววววว ม่ายยยยยย
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์