วันเสาร์
23 ก.ค. 2559
วันฝันไม่หวาน
เมื่อก่อนใครก็บอกว่าเครียดจากงานแล้วจะนอนไม่หลับ เราไม่เคยเชื่อนะ เพราะเป็นคนหลับลึกและหลับง่ายตลอด แต่วันนี้ไปย้อมครามมา พรุ่งนี้มีเดดไลน์ส่งงาน มะรืนไปโรงงานทอผ้า ฉันทำอะไรไปแล้วบ้างนะ ฉันสัมภาษณ์คนไปได้กี่เปอร์เซ็นต์แล้วนะ แล้วฉันเขียนไปดีหรือยังนะ จดแป๊บ จดๆ ไปลงวันด้วย จดลงไป
สรุปคือฉันฝัน
แพรว / กองบรรณาธิการ
วันอาทิตย์
24 ก.ค. 2559
วันเห่อเพื่อน
a day 191 วางแผงมาสักพักแล้ว แต่เพื่อนๆ รอบตัวฉันเพิ่งได้มาในครอบครอง ทุกคนตื่นเต้นมาก อาจจะมากกว่าฉันด้วยซ้ำ เห็นหลายๆ คนชอบฉันก็ดีใจ เลยสงสัยนิดๆ ว่าโพสต์โปรโมตเล่มนี้ที่มีคนมาแชร์เยอะๆ จนเราดีใจกัน จริงๆ แล้วเป็นเพื่อน ครอบครัว รุ่นพี่รุ่นน้อง ของชาวจูเนียร์แต่ละคนไปเท่าไหร่แล้วกันนะ
แพรว / กองบรรณาธิการ
วันที่ 48
25 ก.ค. 2559
หมดยุคแห่งการรีเสิร์ชวิกิพีเดียเเล้ว เดี๋ยวนี้มันต้องเสิร์ชว่า ‘(คีย์เวิร์ดที่อยากรู้) กบนอกกะลา’ ความรู้อย่างเเน่น ดูเพลินๆ ไปอีก ช่วยเหลือมาหลายงานแล้ว ฝากขอบคุณ กบนอกกะลา รายการน้ำดีเพื่อเยาวชนไทยนะคะ
นัท / กองบรรณาธิการ
วันนี้เข้าออฟฟิศเช้าที่สุดตั้งแต่ฝึกงานมา คือเช้าแบบที่ตื่นแต่เช้าและเดินทางมาจากห้องพัก ไม่ใช่ตื่นขึ้นมาในออฟฟิศหรือตัดงานโต้รุ่งเหมือนอย่างเคย มีเวลาหลายชั่วโมงกว่าพี่ๆ จะทยอยเข้าออฟฟิศ เราก็เปิดคอร์ดกีตาร์ เล่นงมๆ ร้องครวญครางอยู่เพียงลำพัง พอเริ่มสายแต่คนก็ยังมีเพียงน้อยนิด พี่ก้อง พี่ซี ไปอังกฤษ พี่เอี่ยวไปญี่ปุ่น (แล้วใครจะตรวจงานให้ล่ะทีนี้) เพื่อนๆ ชาวจูฯ หลายคนลงพื้นที่ต่างจังหวัด ออฟฟิศดูเงียบเหงาขึ้นเป็นเท่าตัว แต่ก็ยังไม่ขาดแคลนเสียงหัวเราะ เพราะพี่ๆ ก็งัดเพลงเก่าตอนสมัยเป็นหนุ่มสาวเพื่อบ่งบอกและชี้วัดถึงความสูงวัยมาเล่นทายชื่อเพลงกัน เราแอบคิดว่า การตอบถูกเป็นเรื่องน่าดีใจจริงๆ ใช่ไหมนะ (ฮา)
ความจริงเราอยากไปเก็บภาพเบื้องหลังต่างจังหวัดด้วย แต่เห็นว่าคนไปเยอะแล้ว อีกอย่าง พี่ AE นัดส่งงานดราฟต์แรก เลยฝากเอิง เดอะปรู๊ฟรีดเดอร์ผู้ทำได้ทุกอย่าง ให้ช่วยถ่ายสัมภาษณ์เพื่อนๆ มาให้ด้วย นี่ลุ้นอยู่ว่าจะออกมายังไง คงได้ภาพที่สนุกและเรียลสมใจอยาก
ป.ล.เวลาที่นี่ค่อยๆ เหลือน้อยลง แต่เราก็เริ่มรู้สึกว่าออฟฟิศเป็นเหมือนบ้านไม่ก็หอพักขึ้นทุกวันๆ รวมไปถึงแม่บ้านและน้ายาม ที่เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ในบ้านที่สนิทและอุ่นใจที่ได้พบกันบ่อยๆ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
(กรุณาอ่านเป็นสำเนียงใต้)ไป่ไน้? / ไป่หลาด / หลาดไน้ / ราชรี่! ฮิ้วๆๆๆ
จริงๆ แล้วสำเนียงใต้กับจังหวัดราชบุรีไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยนอกจากอยู่ในประเทศไทยเหมือนกัน (แล้วจะเล่นทำไมล่ะ หื้ม) เข้าสู่ประเด็นของวันนี้กันดีกว่าค่ะคุณกิตติคะ วันนี้ดิฉันเป็นสารถีขับพาสาวๆ ไปเที่ยว เอ้ย! ไปทำงานที่โรงงานผ้าของแบรนด์ PASAYA ในจังหวัดราชบุรี
นอกจากจะได้รับความรู้และเดินทัศนาความสวยงามของโรงงานผ้านี้อย่างเต็มที่แล้ว พวกเรายังได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากพี่ๆ ตั้งแต่เชฟยันเจ้าของที่มาพาเราทัวร์อย่างเป็นกันเอง แถมยังเลี้ยงอาหารกลางวันซึ่งเรียกได้ว่าเป็นมื้อที่ประเสริฐเหลือเกิน เกินจะพรรณนาออกมาเป็นตัวอักษรได้ เพราะมาถึงพี่ๆ ก็จัดแจงสั่งอาหารซิกเนเจอร์ของร้านรวมถึงอีกหลายจานเด็ดมาให้ลิ้มลอง แล้วยังไม่พอ กินไปซักพักให้สั่งเพิ่มอีก เกรงใจไปเกรงใจมา จนพี่เค้าคงด่าในใจว่ามึงสั่งๆ ไปเหอะ รู้ว่าอยาก ก็เลย… (จะรออะไรก็สั่งสิคะ ว้าย!) ต้องกราบขอบพระคุณผู้สนับสนุนหลักใจดีอย่าง PASAYA มา ณ ที่นี้ด้วยจริงๆ ค่ะ
ขากลับไม่เล่าแล้วค่ะ เหนื่อย จบ
เอิง/ พิสูจน์อักษร
วันที่ 49
26 ก.ค. 2559
เมื่อได้เขียนงานเเละเริ่มอ่านงานเพื่อนๆ มาซักพัก (จริงๆ ตั้งเเต่ทำ 100’s Hidden Places in Bangkok เเล้วล่ะ) ทำให้รู้ว่าทุกคนมีประโยคหากินเป็นของตัวเอง ประโยคตามสัญชาตญาณตอนที่ไม่สามารถเค้นหรือสรรหาประโยคใดๆ ออกมาได้ เช่น หากคุณได้ลอง… หรือ ใครจะรู้ว่า… บลาๆ มักจะออกมาซ้ำๆ โดยไม่รู้ตัว หากลองสังเกตดูดีๆ คุณจะพบประโยคพวกนี้อยู่ใกล้ๆ ตัวคุณ
นัท / กองบรรณาธิการ
มีมรสุมขนาดลูกวัวเพิ่งคลอดพัดผ่าน เริ่มสัมผัสรังสีซอมบี้ที่หมกมุ่นอยู่กับงานได้จากทุกคน
เอิง/ พิสูจน์อักษร
การหลงทางเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกงาน การแก้งานเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานในชีวิตจริง การไม่ถูกแก้งานอาจจะไม่มีในโลก
วันนี้พี่บีนัดให้ไปตามเก็บภาพไว้โปรโมตเล่ม 192 (ฉบับเดือนสิงหาคม) ซึ่งจะมีการถ่ายปกและสัมภาษณ์ ที่ The Jam Factory ตอน 08.00 น. แต่เราไปเลต จะด้วยความเหนื่อยล้าที่สะสม หรือความพ่ายแพ้ตัวเองให้ขี้เกียจที่เล็กๆ ในตอนเช้าก็ว่าได้ เลยทำให้พี่บีต้องตามในกรุ๊ปไลน์ว่าถึงไหนแล้ว สารภาพบาปลงในไดอารี่อีกทีก็แล้วกันครับว่าสายจริงๆ
ระหว่างที่นั่งเรือข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาในรอบหลายปี ก็ถือเป็นโอกาสดีในการทบทวนตัวเองไปเรื่อยๆ ล่องลอยและโยกเยกไปกับจังหวะของเรือข้ามฟาก พอเรือเทียบฝั่งก็กระโดดวิ่งตามทางเดิน ทะลุเข้าตลาดมุ่งตรงไปยังถนน เพื่อจะได้รับคำตอบจากพี่วินฯ ว่า The Jam Factory คือซอยที่น้องวิ่งผ่านมาแล้ว… โอเค วิ่งกลับสิครับ ความเร็วของฝีเท้าในการวิ่งและท่าทางการหอบกระเป๋า บวกกับหน้าตาที่คล้ายโจร ทำให้คนมองกันทั้งตลาด คงมีคนแอบคิดแหละว่ามันเป็นแก๊งวิ่งราวทรัพย์หรือเปล่า โชคดีที่ทำหน้านิ่งๆ สีหน้าไม่แตกตื่น เลยห่างไกลจากความเป็นโจรเยอะหน่อยยกเว้นหน้าตา
โชคดีมากที่ไปทันช่วงที่พี่บีเริ่มสัมภาษณ์ไปบ้างและพี่หมี อาร์ตไดเร็กเตอร์ กำลังเซ็ตห้องครัวเพื่อถ่ายปก เราก็เตรียมอุปกรณ์กระโดดเข้าไปถ่ายเบื้องหลังอย่างฉับไว ระหว่างที่เก็บภาพก็ได้ฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับชีวิตการทำงานในห้องครัวของเชฟว่าทุกอย่างต้องเป็นระบบ การเลือกคนเข้าทีมก็สำคัญ การควบคุมรสชาติอาหาร การได้รับการยอมรับในฝีมือ การยอมรับในตัวเอง การปรับปรุงตัวเองในบางส่วน และการยืนหยัดในความเป็นตัวเอง เพื่อให้ได้รสชาติอาหารที่คนส่วนใหญ่ชอบ แอบคิดเชื่อมโยงไปถึงการทำงานเป็นทีมตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา มันคงมีส่วนทั้งที่คล้ายและแตกต่าง คิดว่าเราและคนที่จะได้อ่านคอลัมน์นี้ในเล่มถัดไปคงเลือกไปปรับใช้ได้ในแบบของตัวเอง
เราตั้งใจมาฝึกงานด้วยหมุดหมายที่ว่าจะต้องกลายเป็นคนที่ดีขึ้นไม่ก็แย่น้อยลงกว่าที่เคยเป็นแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้มากน้อยแค่ไหน คิดว่าเหตุการณ์ต่างๆ ระหว่างทางนี่แหละคือการเรียนรู้ของเราเอง การจะดีขึ้นได้เราต้องยอมรับอย่างซื่อสัตย์กับตัวเองให้ได้ก่อนว่า เรายังแย่อยู่แต่เราก็ยังไม่เลิกพยายามแก้ไข เพราะอีกไม่นานก็เรียนจบ และอีกไม่นานก็ต้องช่วยลดภาระของครอบครัวที่ค่อนข้างหนักอึ้งให้เบาบางลงบ้างได้แล้ว
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
วันที่ 50
27 ก.ค. 2559
วันนี้ปลุกระดมเพื่อนกินส้มตำได้สำเร็จเป็นครั้งที่ 2 แซ่บนัวกันไป และช่วงเวลาที่บีบคั้นนี้เองที่อารมณ์ของทุกคนกำลังจริงจัง ทำให้เราจะได้เก็บภาพที่ตั้งอกตั้งใจของทุกคนเอาไว้เพื่อตัดต่อไปลง a team junior weekly ที่ยังเหลืออีกหลายตอน แต่ด้วยความที่เราต้องตัดไปด้วยถ่ายไปด้วย เลยไม่ค่อยรู้สึกดีกับการทำแบบนี้เท่าไหร่ เพราะช่วงเวลาสำคัญที่เกิดบทสนทนาบางอย่าง เราก็พลาดไปอย่างดื้อๆ เลยตัดสินใจว่าจะเลือกถ่ายเก็บไปเรื่อยๆ และใช้ชีวิตอยู่กับชาวกองฯ ให้นานที่สุด จนกว่าทุกคนจะค่อยๆ กลับบ้านแล้วจึงจะเริ่มตัดงานที่ค้างอยู่
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
เป็นอีกวันที่มรสุมพัดผ่าน แต่เป็นขนาดแม่วัวท้องแก่ คือบวมตัวจะแตก หน้าที่หลักๆ ของทุกคนตอนนี้มี 2 อย่าง คือถ้าไม่ทำงานก็ทวงงาน เป็นวงจรที่ไม่สามารถหลุดพ้นออกจากคำว่างาน
ถ้าถามว่าเหนื่อยมั้ย ก็ตอบสวยๆ ไปว่าไม่เหนื่อยค่ะ ส่งมาได้เรื่อยๆ แต่ถามว่ามีสติมั้ย ก็ขอตอบว่าเบลอระดับรินนมเปรี้ยวกินกับซีเรียลแล้ว
ตอนเย็นฝนตกหนักมาก แต่หนักกว่าฝนคือเหตุการณ์ที่หมิวทำร่มปลิวไปกลางสายฝน ปลิวไปไกลมาก แล้วนี่ยืนอยู่ข้างๆ คือเห็นทุกช็อต จังหวะที่ร่มลอยไปบนฟ้ามันฮามาก ฮาจนลืมว่ากูต้องเป็นคนวิ่งไปเก็บร่มนี่หว่า สติมาปัญญาเกิด ก็เลยวิ่งเตลิดไปเก็บและกลับมาในสภาพหมาตกน้ำ
เอิง/ พิสูจน์อักษร
วันที่ 51
28 ก.ค. 2559
รอพี่เอี่ยวคอมเมนต์งานเพื่อปรับแก้ พอตอนเย็นก็ออกไปงานเปิดนิทรรศการที่ The Jam Factory จากการชักชวนเชิงขอร้องจากปิ่น ช่างภาพ ว่าให้ไปเป็นเพื่อนหน่อย นะๆ ขากลับนั่งเรือข้ามฟากกลับมาท่าเรือสี่พระยา ปิ่นเล่าว่าบรรยากาศช่วง 6 โมงเย็น มันโรแมนติกนะเว้ย พูดอยู่ 3 รอบ เออๆ เห็นด้วยก็ได้
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
วันที่ออฟฟิศว่างแต่คนในออฟฟิศไม่ว่าง
เปิดคอมทำงานตั้งแต่เช้า นั่งแช่จนก้นนี่สนิทกับเก้าอี้จนเรียกชื่อพ่อชื่อแม่กันแล้ว เลยต้องให้ระยะห่างโดยการพาไปรู้จักโถส้วมบ้าง
จริงๆ ตั้งใจจะพาก้นไปรู้จักกับเก้าอี้ร้านข้าวข้างนอกตอนเที่ยง แต่ด้วยความที่งานมาอย่างไม่ขาดสาย เหมือนฝนโปรยปรายในวันที่ใจหม่นหมอง ก้นเลยได้สนทนากับเก้าอี้ทำงานยาว ยาวจน 4 โมงเย็นกระเพาะอาหารก็ยังไม่ได้ย่อยมื้อกลางวัน ต้องพึ่งเป็นหนึ่งไปซื้อมาม่าคัพที่เซเว่นมานั่งกินไปทำงานไป
ระหว่างทำงานพี่แอมก็มานั่งอ่านดวง อ่านไปอ่านมากลายเป็นทอล์กโชว์แลกเปลี่ยนประสบการณ์การดูหมอ พร้อมกับแนะนำตำหนักในดวงใจ ที่ไหนแม่น ที่ไหนมั่ว มาดูให้ชัวร์ได้ที่นี่ จนสุดท้าย ผู้ชมในห้องส่งรวมถึงผู้ชมทางบ้านก็กลับบ้านไปด้วยหมอดูในไลน์ที่พี่ม็อบแนะนำ มันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ฮา
เอิง/ พิสูจน์อักษร
วันที่ 52
29 ก.ค. 2559
แก้งานที่ออฟฟิศจนได้ส่งงานให้พี่เอี่ยวตรวจตอนตี 2 และตัดสินใจนอนออฟฟิศอีกจนเหมือนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว รอคอมเมนต์ในวันพรุ่งนี้เช้าว่าผ่านหรือแก้อีก
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์
