เรื่องมันเศร้า ขอเล่านะคะ

วันที่ 35

4 ก.ค. 2559

ชายหนุ่มสองคนแห่งจูเนียร์ 12 กำลังเล่าถึงที่มาของชื่อตัวเอง กะทิเล่าว่าแต่ก่อนตัวเองชื่อ
แซม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นชื่อกะทิในภายหลัง เพราะพ่อไปดูดวงมา ชื่อเก่าไม่เวิร์ก ส่วนเป็นหนึ่งบอกว่าแต่ก่อนตัวเองชื่อ
กอล์ฟ แต่แถวบ้านพี่เลี้ยงมีเด็กชื่อกอล์ฟเยอะแล้ว เลยเปลี่ยนเป็นชื่อนี้
เพราะเป็นลูกคนเดียว
นุ๊บนิพ /
กองบรรณาธิการ


วันที่ 36

5 ก.ค. 2559

วันนี้ออกไปทำคอลัมน์ indy in soi กับพี่ช่อ
ช่างภาพคอร์กี้ของเรา ซอยงามดูพลีดูดีๆ ก็มีอะไรน่าดูซ่อนอยู่ สนุกดี
เวลาออกงานแบบนี้ทีไรจะเจอคนต้อนรับอย่างดีตลอด อย่างร้านที่เราไปกิน
หลายครั้งที่เจ้าของให้กินฟรีๆ ตั้งหลายอย่าง เกรงใจก็เกรงใจ อิ่มก็อิ่ม
แต่ก็ต้องพยายามกินให้หมด กลัวเขาเสียน้ำใจ เรียกได้ว่าทุกครั้งที่กลับมาบ้าน
ไม่ต้องกินข้าวเย็นเลยทีเดียว อิ่มยันเช้าอะ
นุ๊บนิพ /
กองบรรณาธิการ


วันที่ 37

6 ก.ค. 2559

วันนี้ทดลองนั่งเรือไปออฟฟิศเนื่องจากพี่ช่อบอกว่าสะดวกดี ปรากฏว่านั่งผิดฝั่ง ถึงออฟฟิศตอนที่เพื่อนๆ ไปกินข้าวกันพอดี หลังจากนั้นก็นั่งคิดเมนคอร์สกันไปเรื่อยๆ
สิ่งที่ได้ก็คือ ตกลงเอาเมนคอร์สไรดีนะ ตกลงเอาเมนคอร์สไรดีนะ
ตกลงเอาเมนคอร์สไรดีนะ…
และจบลงด้วยการที่ทุกคนไปคิดกันต่อในเรื่องที่ตัวเองอยากทำ (เหมือนเดิม) หวังว่าตัวเองจะผลักดันเมนคอร์สที่อยากทำไปให้ถึงฝั่งฝัน จนสำเร็จ

สถานะ: ง่วงเลื้อเกิน (ปรู๊ฟไม่แก้ได้มั้ยเพื่อความสมจริงในการอ่าน)

1:14
am

ด้วยรัก
ปิ่น
/ ช่างภาพ


วันที่ 38

7 ก.ค.
2559

วันทิ้งระเบิด
วันนี้ฝนไม่ตก แดดจ้าสดใสแต่บรรยากาศในออฟฟิศหดหู่มาก ทุกคนคิดงานกันไม่ออก หัวตันอย่างงั้น
จู่ๆ พี่ก้องเดินมาบอกว่าวันนี้จะเข้ามาถามการสรุปงาน
และแล้วก็มาจริงๆ

“a day with a view ได้ยัง” เงียบ “q & a day ล่ะ” เงียบ
อะไรๆ ก็เงียบ ถึงเสนอมาก็ตก เมนคอร์สก็เรื่องความเชื่อ อินเดีย ทุกอย่างตกไปหมด ทำไมรู้สึกโหวงๆ เสียวๆ ทำไมไม่มีอาวุธในมือเลย ตายกับตาย

พี่ก้องจัดเต็มบอกว่า ถ้าไม่เสนอก็ไม่ต้องทำ
เมนคอร์สเมื่อไหร่จะได้ วันนี้สรุปไม่ได้อะไรเลยใช่ไหม อยากเถียงนะ แต่ว่ามันเรื่องจริง เศร้าๆ เหมือนละครจบตรงฉากดราม่า

โปรดติดตามตอนต่อไป
แพรว / กองบรรณาธิการ

ทำต้นฉบับด้วยความกดดัน หัวปั่นทั้งวันเลยวันนี้
ส่งช้ากว่าที่รับปากไว้ 30 นาที แย่ชะมัด

วันนี้ไปกินอาหารญี่ปุ่นกับพี่ๆ ด้วย เพราะมีเลี้ยงส่งพี่โตกับพี่ต่าย
ไม่เคยกินอะไรแล้วสนุกและตลกเท่านี้มาก่อน ใครเขายิงมุขตลกตอนกินข้าวกัน ซูชิในปากหนูแทบพุ่งเลยค่ะพี่ๆ 55555+ รู้เลยว่าครอบครัวอะเดย์ทำงานหนัก (มาก)
แต่ก็อบอุ่นมากเช่นกัน
นุ๊บนิพ
/ กองบรรณาธิการ


วันที่ 39

8 ก.ค. 2559

วันทิ้งระเบิด 2
วันนี้ตายระนาว เพลงมาค่ะ…“ฉันเหมือนคนไม่มีกำลังหมดแรงจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตายที่ขาดอากาศหายใจ” มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เหมือนเราถือดาบทู่ๆ
ไปสู้กับแม่ทัพมีปืนใหญ่ โดนยิงสิ มันไม่ใช่ไม่มีอะไรมาเสนอ
แต่หาแล้วมันไม่ดีพอ นี่เศร้าเกินกว่าจะเขียนอะไรแล้ว
มันเหมือนพี่ก้องถามหาอะไรเราก็ไม่มีคำตอบให้สักอย่าง
แพรว / กองบรรณาธิการ

ไม่ระบุวันที่

#เด็กเถื่อน2016
เอิง / พิสูจน์อักษร

นั่งทำงานจนสายชาร์จอบอุ่นจนแน่น
นุ๊บนิพ / กองบรรณาธิการ

จะมีสักกี่คนที่ได้อยู่ชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ออฟฟิศที่ผลิตแรงบันดาลใจใหม่ๆ ในวันที่ก็ไม่ได้ปิดเล่ม
เราให้กำลังใจตัวเองด้วยการเดินมาให้แสงแยงตาริมหน้าต่างให้หายง่วง
ก่อนกลับไปปั่นงานต่ออีกครึ่งชั่วโมง ต้องกลับไปอาบน้ำแล้วมาใหม่
เพราะว่าอีก 3 ชั่วโมง คนอื่นก็จะเข้าออฟฟิศแล้ว
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

AUTHOR