งาน World Barista Championship และ World of Coffee ปี 2018 จัดที่กรุงอัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์
เราเดินทางมางาน World Barista Championship ซึ่งเป็นการแข่งขันที่แต่ละประเทศจะส่งผู้ชนะเลิศและทีมงานมาเป็นตัวแทนประชันกัน เมื่อปีที่แล้วงานจัดที่กรุงโซล เกาหลีใต้ มีทีมจากประเทศในภูมิภาคอาเซียนของพวกเราไปได้ไกลมากทีเดียวคือทีมมาเลเซียที่คว้าอันดับที่ 7 ซึ่งเป็นอันดับดีที่สุดเท่าที่ชาวอาเซียนเคยมีมา
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราจะรู้จักพวกเขา แต่เป็นเพราะ ‘กาแฟ’ ทำให้พวกเราได้รู้จักกัน ก่อนสัปดาห์งานแข่งขันจะเริ่ม เราถือโอกาสไปหาเพื่อนทีมมาเลเซียนี่แหละ และช่วงที่เราไปถึงก็เป็นโค้งสุดท้ายของการซ้อมพอดี
บรรทัดต่อจากนี้ เราจะขอเล่าเรื่องราวจากการสัมภาษณ์ที่เกิดจากการตั้งคำถามตามอารมณ์ โดยมีสถานที่และอิริยาบถแตกต่างกันออกไป
Jason Loo
อันดับ 7 ใน 2017 World Barista Championship
เจ้าของร้าน Yellow Brick Road (กัวลาลัมเปอร์, มาเลเซีย) และ Wizards at Tribeca (กัวลาลัมเปอร์, มาเลเซีย)
Jason เริ่มงานเกี่ยวกับอาหารครั้งแรกเมื่อปี 2011 ในตำแหน่งเชฟร้านอาหารอิตาเลียน เขาไม่ชอบกินกาแฟเลยเพราะคิดว่ามีแต่รสขมเข้ม ต่อมาในปี 2013 เขาย้ายไปทำงานในร้านกาแฟชื่อ The Red Beanbag เป้าหมายในตอนนั้นคือเพื่อเรียนรู้การทำธุรกิจคาเฟ่ และเรียนรู้การทำกาแฟด้วยตัวเองผ่าน YouTube จนปี 2015 Jason คว้าตำแหน่งบาริสต้าลำดับ 1 ของมาเลเซียมาได้ และเปิดร้านของตัวเองชื่อ Yellow Brick Road ในเดือนเมษายน พร้อมกับต้องเดินทางไปแข่ง 2016 World Barista Championship ที่ซีแอตเทิล Jason เป็นคนมาเลเซียคนแรกที่ได้ไปแข่งเพราะก่อนหน้านั้นไม่ได้มีการสนับสนุนมากเท่าไหร่
ณ เวลานั้น เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการแข่งขันบาริสต้าระดับโลกและได้ลำดับที่ 27 กลับมา
หลังจาก Jason กลับมาจากซีแอตเทิล พื้นฐานทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับกาแฟในร้านของเขาก็เปลี่ยนแปลงทั้งหมดและเกิดขึ้นในเวลาพร้อมกันไม่ถึง 1 เดือน
ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน Jason เข้าแข่งขันระดับโลกอีก 2 ครั้งและยังคงใช้ประสบการณ์จากการแข่งขันกลับมาพัฒนามาตรฐานร้านของตัวเอง มอบแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น และตลอด 3 ปีที่ผ่านมา สิ่งที่เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนคือ คนให้คุณค่ากาแฟมากขึ้นและเรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ ว่า กาแฟนั้นมีรสชาติที่ซับซ้อนมากกว่าแค่ความขมอย่างเดียว
Keith Koay
อันดับ 10 ใน 2018 World Barista Championship
เจ้าของร้าน One Half (กัวลาลัมเปอร์, มาเลเซีย)
ย้อนกลับไปปี 2015 อีกครั้ง ในช่วงที่การแข่งขันบาริสต้ายังค่อนข้างเป็นเรื่องใหม่ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ทำงานพาร์ตไทม์ในร้านกาแฟชื่อ VCR เพียงเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอผลการสอบไฟนอลของมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย Keith ได้สมัครแข่งขันบาริสต้าของมาเลเซียไปเพียงเพราะอยากลอง โดยที่ไม่ได้อ่านกฎระเบียบอะไรด้วยซ้ำ ด้วยความโชคดีหรืออะไรก็แล้วแต่ Keith ผ่านเข้ารอบและได้ลำดับที่ 4 มาครอง
ผลลัพธ์ที่ได้คือบทเรียนที่ค่อนข้างสำคัญ Keith ได้รู้ว่าตัวเองห่วยขนาดไหน แต่ความรู้สึกสนุกที่ได้อยู่บนเวทีแข่งขันและได้ทำสิ่งที่คิดมาเพื่อการแข่ง ทำให้ Keith ลงแข่งอีกครั้งในปี 2016 และคว้าลำดับที่ 1 มาครอง จนได้ลำดับที่ 16 ในการแข่งขัน 2016 World Barista Championship ที่ปีนั้นจัดที่กรุงดับลิน ประเทศไอร์แลนด์ หลังกลับมาจากการแข่งขันในเดือนธันวาคมปีนั้น Keith ก็เปิดร้าน One Half ที่แรก
บทสนทนากับ Keith ล่วงเลยไปเรื่อยๆ เขาไม่ได้มีแผนธุรกิจหรือแผนการทำร้านอะไรมากมายนัก แต่ไม่ใช่กับการแข่งขัน สำหรับเขา การเข้าร่วมแข่งขันไม่ใช่แค่เพื่อไม่ให้ตัวเองหยุดพัฒนา แต่เพื่อธุรกิจด้วย เขาอยากมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกค้าที่คิดมาจากประสบการณ์ของเขา ไม่ว่าจะเป็นกาแฟที่คำว่า ‘ดี’ มาจากการตัดสินใจของเขาเองไม่ใช่แค่ลูกค้าบอกว่าดี ไปจนถึงรายละเอียดการทำงานของสตาฟฟ์ในร้าน รวมทั้งรูปแบบการดูแลลูกค้าโดยเน้นไปที่ความซื่อสัตย์ต่อสิ่งที่ขาย เรียบง่าย แม่นยำ และไม่ประเจิดประเจ้อ
ตลอด 4 ปีของการเติบโต Keith ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของผู้บริโภคที่ไม่ได้มีแต่คนจ่ายให้กับกาแฟดีๆ เพิ่มขึ้น แต่คนที่เข้าใจกาแฟก็เพิ่มมากขึ้นด้วย ทั้งหมดนี้เพื่อเป้าหมายหนึ่งเดียวของ One Half คือการเป็นสัญลักษณ์หรือแลนด์มาร์กของกาแฟในมาเลเซีย
ตัดภาพมาที่อัมสเตอร์ดัม ในขณะที่ฉันพิมพ์บทความนี้อยู่ Keith ได้เข้ารอบ semi-final 16 ทีมสุดท้ายและคว้าลำดับที่ 10 มาครอง รวมถึงทีมของแมนจากร้าน Factory Coffee จากประเทศไทยด้วยที่ได้ผ่านเข้ารอบ semi-final เป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์ และคว้าลำดับที่ 13 มาครอง จริงๆ แล้วยังมี Joey Mah เจ้าของ Artisan Roast และ Three Little Birds ผู้อยู่เบื้องหลังทีมมาเลเซีย แน่นอนว่า Joey นี่แหละที่เป็นคนคั่วกาแฟให้กับสองคนในทีม เรารู้จักกันมานานแล้วจากการแข่งขันและนิสัยส่วนตัว แม้ว่าครั้งนี้เราจะไม่สามารถคุยกับเจ้าตัวได้ทัน แต่พวกเรารู้กันดีว่า Joey และทีมตั้งใจขนาดไหนเพื่อกาแฟทั้งในเกมการแข่งขันและชีวิตจริง
ภาพ Echo
