เราจำความรู้สึกที่ผสมปนเปก่อนเข้าโรงภาพยนตร์ในรอบสื่อของ BNK48 : GIRLS DON’T CRY ได้ดี

ตื่นเต้น – เราเพิ่งรู้ที่งานเปิดตัวว่าสมาชิกของ BNK48 ทุกคนทั้งรุ่นหนึ่งและสองจะเข้าไปดูสารคดีพร้อมกันกับพวกเราด้วย เราอดคิดตามไม่ได้เลยว่าพวกเธอจะรู้สึกอย่างไรที่จะได้เห็นตัวเองบนจอใหญ่ขนาดนั้น และจะรู้สึกอย่างไรที่จะได้ฟังความในใจของเพื่อนร่วมวงเป็นครั้งแรก

คาดหวัง – สารคดีเรื่องนี้เป็นผลงานการกำกับของ ‘เต๋อ นวพล’ เขาปล่อยตัวอย่างและ behind the scene ออกมาเรียกน้ำย่อยพวกเราก่อนการรับชมหลายสัปดาห์ ทุกข้อมูลบอกกับเราว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะพาเราไปดูเบื้องหลังเวทีของเหล่าไอดอลในแง่ความเป็นคนธรรมดา ความพยายาม และคราบน้ำตา ที่สำคัญคือฟุตเทจส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่พวกเธอหลายคนไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน

ใคร่รู้ – สำหรับตัวเรา เราคิดว่าความเป็นมนุษย์ภายใต้ความเป็นไอดอลเป็นเรื่องน่าสนใจที่สุด หลังเวทีของศิลปินมีเรื่องให้พวกเธอได้เรียนรู้เสมอ ดังนั้นภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเป็นเหมือนกระบอกเสียงบอกเล่าเรื่องราวของเหล่าเด็กสาวและแบ่งปันประสบการณ์ล้ำค่าของพวกเธอให้กับเหล่าคนดู

ความรู้สึกเหล่านี้อยู่ในหัวเราตลอดหนึ่งชั่วโมงครึ่งของหนัง และเมื่อสารคดีจบลง เรากลับไปอ่านเพรสคิตของหนังที่แจกมาตอนก่อนชมภาพยนตร์ ประโยคหนึ่งบนนั้นเด่นชัดขึ้นมาในความคิดของเราอีกหลายเท่า

ถ้อยคำนั้นเขียนว่า BNK48 คือวงไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปที่มีคอนเซปต์ของ ‘เด็กหญิงธรรมดาๆ ที่มีความพยายาม’

เด็กหญิง

BNK48 : GIRLS DON’T CRY เล่าเรื่องตั้งแต่ก้าวแรกของเหล่าเมมเบอร์ BNK48 แน่นอนว่าคงไม่มีใครเล่าเรื่องนี้ได้ดีกว่าพวกเธออีกแล้ว การสัมภาษณ์เด็กสาว 26 คนจึงกลายเป็นวิธีการหลักในการดำเนินเรื่องของหนังสารคดีเรื่องนี้

ถ้อยคำจากปากพวกเธอทุกคนพาเราเข้าไปสัมผัสทั้งประสบการณ์ที่ดีและประสบการณ์ที่เราไม่อาจจะคาดคิดได้เลยว่าพวกเธอจะต้องร้องไห้กับมันมากขนาดไหน ในบางช่วงของหนังทำให้เราตั้งคำถามว่าความยากในชีวิตที่พวกเธอเจอ เมมเบอร์ทุกคนต้องแบกรับมันด้วยวัยเท่านี้เองเหรอ เรื่องบางเรื่อง ปัญหาบางอย่างนั้นดูหนักเกินกว่าที่เด็กหญิงบางคนจะรับได้

หนังมีการใส่ข้อมูลอายุมาเป็นช่วงๆ เราไม่แน่ใจว่านวพลจงใจให้มันมีฟังก์ชั่นอะไรหรือเปล่า แต่ทุกครั้งที่ตัวเลขเหล่านั้นปรากฏ มันเหมือนเป็นการเตือนเราว่าเรื่องราวที่หนักเกินจะแบกกำลังถูกถือไว้โดยคนที่มีอายุเพียงเท่านี้เอง ที่สำคัญคือในท้ายที่สุด พวกเธอก็พิสูจน์แล้วว่าหัวใจของเด็กหญิงนั้นแข็งแกร่งเพียงใด

เหมือนกับว่าภายนอกที่เป็นเด็กหญิงของพวกเธอกำลังบังความเป็นผู้ใหญ่อันมหาศาลเอาไว้

ธรรมดาๆ

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเป็นไอดอลในสื่อนั้นมีภาพจำบางอย่างที่ใครหลายคนอยากให้เป็น บนเวทีที่ใครหลายคนคาดหวัง พวกเธอต้องแบกรับความกดดันไว้โดยแทบไม่ได้ปริปากบ่น จนบางทีเราหลงลืมไปว่าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเราก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง

ความธรรมดาของเมมเบอร์น่าจะเป็นแกนหลักแกนหนึ่งที่ BNK48 : GIRLS DON’T CRY พยายามนำเสนอ เรื่องเล่าของพวกเธอบางเรื่องไม่ได้ฟังดูสูงส่งจนจับต้องไม่ได้ แต่มันกลับเป็นเหมือนเรื่องเล่าจากเพื่อนคนหนึ่งที่ทำให้เราทั้งหัวเราะ ยิ้ม เครียด และน้ำตาคลอไปด้วยกัน ยิ่งพอพวกเธออยู่ในโรงภาพยนตร์เดียวกับเรา ยิ่งทำให้เรารู้สึกเหมือนพวกเธอมาเล่าให้เราฟังต่อหน้ายังไงยังงั้น

การเรียบเรียงของนวพลบวกกับความเป็นธรรมชาติของพวกเธอทำให้สารคดีเรื่องนี้กลายเป็นพื้นที่ที่พวกเธอทุกคนต่างเป็นตัวเองได้มากที่สุด หลายคนได้พูดในสิ่งที่ไม่เคยพูด ได้แสดงออกในสิ่งที่ไม่เคยรู้สึกจนทำให้เรามองคำว่าไอดอลเปลี่ยนไป

หนังย้ำให้เราเห็นถึงความจริงที่ว่า ไอดอลที่ถูกเรียกร้องความสมบูรณ์แบบก็เป็นคน พวกเธอเจ็บได้ ท้อแท้ได้ ยอมแพ้ได้ และเสียใจได้ บทบาทบนเวทีนั้นเรียกร้องรอยยิ้มของพวกเธอตลอดเวลา แต่หนังเรื่องนี้ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากพวกเธอมากไปกว่าเรื่องราวธรรมดาของคนคนหนึ่งที่เจอเรื่องไม่ธรรมดา หนังเล่าตามไทม์ไลน์ของวงจากหนึ่งถึงสิบโดยไม่ได้เล่นท่ายาก แต่การเล่าด้วยจังหวะตรงไปตรงมาแบบนี้นี่เองที่ดึงเอาความคิดและข้อคิดเห็นของพวกเธอกับเรื่องราวในอดีตออกมาได้

ในความพิเศษทุกอย่างที่พวกเธอได้รับ กลับกลายเป็นว่าความธรรมดาของการเป็นมนุษย์กลายเป็นเรื่องพิเศษที่เราได้เรียนรู้มากที่สุดจากหนังเรื่องนี้

ความพยายาม

ถ้าความเป็นเด็กหญิงและความธรรมดาเป็นเหมือนกระดูกสันหลังของหนังเรื่องนี้ ความพยายามคงเปรียบเหมือนหัวใจ

ใช่, ทุกอาชีพ ทุกคนต้องพยายาม แต่กับพวกเธอเหล่าไอดอล สิ่งที่เราจินตนาการไว้ว่าพวกเธอต้องพยายามนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความเป็นจริง มันหนักกว่า เหนื่อยกว่า ท้อกว่าที่เราคิดเป็นร้อยเท่า

ถ้าจะมีเรื่องไหนที่ BNK48 : GIRLS DON’T CRY สอนเราได้ดีที่สุด มันคงเป็นความจริงสองข้อ ข้อแรกคือบนโลกนี้ ความพยายามอย่างเดียวมันไม่พอ ปัจจัยหลายอย่างอีกมากมายที่จำเป็นต่อการขึ้นไปยืนแถวหน้า ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องที่โหดร้าย แต่เรื่องโหดร้ายเหล่านี้แหละ คือสิ่งพวกเธอต้องเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน บางครั้งหนักเกินจนย้อนมาทำร้าย แต่บางครั้งก็เป็นสิ่งเยียวยาที่ทำให้หลายคนก้าวต่อ สุดท้ายแล้วพวกเธอก็เดินทางไปเจอความจริงอีกข้อที่ได้เรียนรู้จากความพยายาม คือความรู้สึกมีคุณค่าจากการตั้งใจทำเต็มที่ที่สุดแล้ว

ที่สำคัญคือ ความตั้งใจทั้งหมดจะมีคนเห็นเสมอ

ไม่ว่าจะเป็นแฟนคลับ สื่อ หรือหนังสารคดีเรื่องนี้ เด็กสาว 26 คนจาก BNK48 กลายเป็นไอดอลที่แท้จริงด้วยหัวใจหลักคือพวกเธอทุกคนมีความพยายาม เมื่อหนังดำเนินมาจนถึงองก์สุดท้าย น้ำตาของเราไม่ได้ไหล แต่มันกลับกลายเป็นพลังบางอย่างในใจ พลังที่ทำให้เราตั้งคำถามทั้งในประเด็นของตัวตน อายุ และความพยายามทำตามฝัน พวกเธอทุกคนทำให้คำว่า ‘ไอดอล’ ของเราเปลี่ยนไปในรูปแบบและความหมายใหม่

ใช่ ความหมายตามถ้อยคำในเพรสคิตนั้น

‘BNK48 คือวงไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปที่มีคอนเซปต์ของเด็กหญิงธรรมดาๆ ที่มีความพยายาม’

และความพยายามนี้ก็มีอยู่ในตัวคนธรรมดาอย่างพวกเราทุกคนเช่นกัน

ภาพ Salmon House

CREATIVE

LIFE

STYLE

VIDEO

PODCAST

SERIES