แปลรักฉันด้วยใจเธอ

“可以吗? (เขออี่มา) ได้หรือไม่”

“可以 (เขออี่) ได้”

ใครดูซีรีส์ แปลรักฉันด้วยใจเธอ ต้องจดจำบทสนทนาข้างต้นได้ดี ในฉากนั้นตัวละครหลักของเรื่อง ‘เต๋’ ออกปากถาม ‘โอ้เอ๋ว’ เพื่อขอติวหนังสือให้ ความน่ารักของตัวละครทำให้ฉากนี้เป็นฉากประทับใจของใครหลายคนรวมถึงเรา

ก่อนโปรเจกต์นี้จะเปิดตัวเราชอบนักแสดงคู่นี้อยู่แล้ว ด้วยเคมีบางอย่างที่ทำให้เราหลงเสน่ห์หรือจะเรียกว่า ‘ตกหลุมรัก’ ก็ได้ ทุกครั้งที่คิดถึงบิวกิ้น-พีพี หัวใจเราจะเต้นเร็ว เขินอาย และคงเป็นเหตุผลนี้ที่ทำให้เราเริ่มติดตามพวกเขา จนกระทั่งวันที่ 9 ตุลาคม 2563 นาดาวบางกอกแถลงข่าวซีรีส์ใหม่ ใช้ชื่อเรื่องว่า แปลรักฉันด้วยใจเธอ หรือ I told sunset about you พร้อมคำบรรยายว่า “บรรยากาศเมืองภูเก็ตก่อให้เกิดความสัมพันธ์ของเด็กชายผู้ไม่รู้ใจตัวเอง มาช่วยกันแปลความหมายของความรู้สึกและเติบโตไปพร้อมกับพวกเขากัน”

หลังจากเห็นคำบรรยาย เรารับรู้ได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องจะต้องมีทั้งโมเมนต์ดีใจ เสียใจ สมหวัง ผิดหวัง เพราะคำว่า ‘เติบโต’ แปลว่าคุณได้ผ่านบททดสอบของชีวิตที่ทำให้เกิดอารมณ์ปีติและโศกซึ้งมาแล้ว

และเมื่อได้ดูซีรีส์ได้แค่สองตอน ความประทับใจก็พาเราให้ออกเดินทางตามรอยเต๋และโอ้เอ๋วไปยังภูเก็ต ฉากหลังของเรื่องรักเรื่องนี้

放心 (ฟ่างซิน) : วางใจ

แปลรักฉันด้วยใจเธอ

ก่อนหน้าที่จะออกตามรอย แปลรักฉันด้วยใจเธอ เราวางแผนไว้พอสมควรเพื่อให้ตัวเองวางใจว่าจะเก็บฉากในซีรีส์ให้ได้มากที่สุด โดยมีโจทย์หลักๆ คือการตามหาบ้านเต๋ หาศาลเจ้าที่เต๋ทะเลาะกับโอ้เอ๋ว ตามหาโรงเรียนของโอ้เอ๋วที่เต๋เอาหนังสือมาให้ พูดง่ายๆ คือในหัวมีแค่เต๋กับโอ้เอ๋ว จากนั้นเมื่อถึงภูเก็ตเราก็ไม่รอช้ารีบตรงเข้าตัวเมืองไปยังสถานที่แรกนั่นคือ ‘โกปี้เตี่ยม’ หรือบ้านของเต๋ที่ตั้งอยู่ที่ถนนกลางย่าน Old Town

บ้านที่มีเรื่องราวของเต๋อยู่เต็มไปหมด เต๋เคยยืนตรงนี้ เคยนั่งตรงนี้ นี่คือโต๊ะที่เต๋นั่งกินข้าว

คำพูดที่บอกว่าของจริงสวยกว่าในรูปเป็นเรื่องจริงเลยนะ เราหลงบรรยากาศในบ้านเต๋จนอยากนอนที่นี่ แต่วันนี้กินแค่หมี่ฮกเกี้ยนก่อนก็ถือว่าได้บรรลุความฝันสูงสุดแล้ว

ขณะที่เรากำลังจะยกขาทั้งสองข้างเข้าร้านและอ้าปากจะสั่งอาหาร ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนออกมาว่า “วันนี้ร้านปิดนะคะ พอดีเมื่อเช้ามีการตัดไฟภายในซอย เลยปิด 1 วันค่ะ”เราได้แต่ยืนงงและทำใจ แต่จะมาใหม่ในวันพรุ่งนี้ จะต้องมาบ้านเต๋เพื่อกินหมี่ฮกเกี้ยนให้ได้!

สถานที่ต่อไปที่เราตั้งใจมาคือ ‘อ๊ามเตงก่องต๋อง (定光堂)’ ศาลเจ้าแสดงธรรม ตั้งอยู่ที่ถนนพังงา ย่าน Old Town ตรงข้ามกับร้านอาหารตู้กับข้าว หรือถัดมาอีกซอยจากบ้านเต๋

ศาลเจ้าแสดงธรรมเป็นโลเคชั่นในฉากที่เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ลึกซึ้งของเต๋และโอ้เอ๋วจากวัยเด็กสู่ปัจจุบัน ที่นี่จึงเก็บซ่อนอารมณ์ไว้เยอะมาก ทั้งความสุข ความสนุก ความเสียใจ เมื่อก้าวเท้าเข้าไปตัวเราก็เหมือนถูกดึงเข้าไปในโลกของตัวเอกทั้งสองทันที

ความพิเศษของ แปลรักฉันด้วยใจเธอ คือความละเอียดอ่อนทั้งในแง่ของเนื้อเรื่องและวิธีถ่ายทอด จนเราวางใจและเชื่อว่าตัวละครที่โลดแล่นอยู่ในจอนั้นมีชีวิตจิตใจจริงๆ เมื่ออยู่ที่ศาลเจ้าเราเดินดูทุกมุมที่ปรากฏในซีรีส์ และแทนที่จะทำให้เรารู้สึกว่ามันคือละคร การได้มาอยู่ที่นี่ในโลกของเต๋และโอ้เอ๋วยิ่งทำให้เรารู้สึกเหมือนเรื่องราวที่ได้ดูนั้นเกิดขึ้นจริงๆ

แปลรักฉันด้วยใจเธอ

担心 (ตานซิน) : กังวลใจ

แสงสุดท้ายของวันแรกหมดลง พระอาทิตย์ได้เวลากลับบ้านไปพักผ่อน พระจันทร์ขึ้นแทนที่บนท้องฟ้า แสงไฟสว่างขึ้นเพิ่มความโรแมนติกบนท้องถนนย่านเมืองเก่า (จังหวะนี้เพลง แปลไม่ออก ต้องขึ้นแล้วนะ)

ถ้าสังเกต ความเงียบ ความเหงา ความเศร้า หรือความกังวลใจมักจะเกิดขึ้นในช่วงเวลากลางคืน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรู้สึกลึกๆ ของเราที่ทำงานผิดปกติในช่วงเวลานี้หรือเราแค่ต้องการใครสักคน พอรับรู้ถึงความกังวลใจเราจึงรีบกลับมาบ้านของเต๋ทันทีทันใด

“เต๋กินข้าว อาบน้ำหรือยัง อ่านภาษาจีนอยู่หรือเปล่า หรือโทรคุยกับโอ้เอ๋วอยู่”

เห็นบ้านเต๋แล้วก็สบายใจ เดินตามรอยกันต่อดีกว่า ตามทางเดินในซอยบ้านเต๋ประดับไฟสีส้มอมเหลือง แสงไฟทอดยาวตลอดทางเดินกระทบกับตึกแบบชิโน-โปรตุกีสสองข้างทาง มันสวยมากจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมภูเก็ตถึงเป็นสถานที่ที่โรแมนติกขนาดนี้

“เอาจริงๆ นะ แบบจริงๆ นะ จริงกว่านี้ไม่มีแล้วนะ…………….ผุดผ่อง”

เราประทับใจการแสดงในซีนนี้ที่มีย่าน Old Town เป็นฉากหลัง ทั้งการใช้สายตา การรับส่งอารมณ์ ใช้คำพูดที่แฝงความหมายเชิงนัยว่าทั้งสองคนนี้สนิทกัน เพราะกับเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ เรามักจะพูดถึงความลับของกันและกันได้โดยไม่มีอะไรปิดกั้น

แปลรักฉันด้วยใจเธฮ

关心 (กวนซิน) : ใส่ใจ

เช้าวันที่ 2 เราตื่นนอนพร้อมความหิว ‘หมี่ฮกเกี้ยนบ้านเต๋’

ในที่สุดวันนี้ที่รอคอยก็มาถึง ร้านเปิด อาหารพร้อมขาย เราก็พร้อมที่จะกิน แน่นอนโต๊ะที่เราเลือกนั่งต้องเป็นโต๊ะที่เต๋เคยนั่งรอโอ้เอ๋ว และสั่งหมี่ฮกเกี้ยนที่เต๋กินทุกวันแต่เราไม่เคยกินมาก่อน

ไม่นานหมี่ร้อนๆ ก็มาเสิร์ฟ เราจับตะเกียบกับช้อนขึ้นมาคนหมี่ฮกเกี้ยนให้เข้ากัน มองดีๆ หมี่ถ้วยนี้มีเนื้อสัตว์อยู่สามอย่างคือ หมู กุ้ง และปลาหมึก และโปะด้วยไข่ดาวยางมะตูม ไข่แดงเยิ้มๆ เข้ากันกับหมี่สีเหลืองอ่อนรสชาติเค็มหวานลงตัว ผักที่ผัดมาสุกกำลังดีช่วยบาลานซ์จานนี้อีกทีจนเรียกได้ว่าคนทำใส่ใจกับทุกองค์ประกอบจริงๆ

แปลรักฉันด้วยใจเธอ

เหตุผลที่เราเลือกตามรอยโลเคชั่นร้านหมี่ฮกเกี้ยนคือความใส่ใจที่เห็นในฉากนี้เช่นกัน ในช่วงเวลาที่เต๋นั่งรอโอ้เอ๋ว ผู้กำกับสามารถดึงเสน่ห์ของเต๋ออกมาได้ชัดเจนและสมบูรณ์ ทั้งความใส่ใจของเต๋ที่มานั่งรอก่อนเวลา ความใส่ใจของเต๋ที่เตรียมหมี่ให้โอ้เอ๋วก่อนติวหนังสือ แถมยังเปลี่ยนเป็นเส้นหมี่หุ้นเพราะรู้ว่าโอ้เอ๋วไม่ชอบเส้นหมี่ฮกเกี้ยน รายละเอียดเหล่านี้อาจดูเล็กน้อยแต่เมื่อถ่ายทอดออกมาอย่างดี ความใส่ใจที่เห็นจึงชัดเจนมาก

หลังจากที่อิ่มท้องกับหมี่ฮกเกี้ยน สถานที่ต่อไปที่เราจะไปตามรอยคือ ‘โรงเรียนกวดวิชา’

โรงเรียนสอนพิเศษคือสถานที่ที่ทำให้ตัวเอกทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากทะเลาะกันไปเป็นเวลาหลายปี ส่วนตัวเราชอบอาคารนี้มากด้วยความที่มันมีสีครีมสลับกับสีน้ำตาลเหมือนสีของกาแฟลาเต้ แม้เราจะไม่สามารถเข้าไปในตึกได้เพราะเป็นตึกที่มีคนอาศัยอยู่จริง แต่แค่ได้ยืนดูตึกเงียบๆ ก็เพียงพอและพิเศษมากแล้ว

信心 (ซิ่นซิน) : เชื่อใจ

แฟนซีรีส์อย่างเราคงไม่จบแค่โรงเรียนกวดวิชา เราไปถึงโรงเรียนสตรีภูเก็ต โรงเรียนของโอ้เอ๋วที่เต๋เอาหนังสือไปให้และขอติวหนังสือให้

โลเคชั่นโรงเรียนถือว่ามีความสำคัญกับซีรีส์พอสมควรเพราะเป็นฉากจบของ EP หนึ่งที่เต๋และโอ้เอ๋วกำลังจะกลับมาสนิทกันอีกครั้ง พร้อมคำถามว่าทำไมต้องเลือกสถานที่แห่งนี้เป็นจุดเชื่อมโยงของตัวละคร

เมื่อมาอยู่ตรงนี้ เราคิดว่าอาจเพราะโรงเรียนเป็นสถานที่ที่สื่อถึงการศึกษาและการที่โอ้เอ๋วยอมให้เต๋ติวให้ก็เป็นเหมือนประตูบานใหญ่ที่กำลังเปิดออกเพื่อให้สองคนที่โกรธกันมานานได้เข้ามาศึกษา ทำความเข้าใจกันอีกครั้ง และเชื่อใจกันและกันในครั้งนี้

และนี่คือจุดสุดท้ายของการตามรอยซีรีส์ในครั้งนี้ แม้ว่าเราจะยังไปได้ไม่ครบทุกโลเคชั่นสำคัญ แต่การได้เอาตัวเองไปอยู่ในที่ที่ตัวละครโลดแล่นและใช้ชีวิตก็ให้ความรู้สึกที่พิเศษมาก พอๆ กับความรู้สึกที่เรามีต่อซีรีส์ แปลรักฉันด้วยใจเธอ ที่พิเศษมากและคงอยู่ในใจใครหลายคนไปอีกนานไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม