ในวันธรรมดา พื้นที่เล็กๆ ในซอยเพิ่มมิตร ถนนสันเหมือง ไม่ไกลจากพระธาตุหริภุญชัยเป็นที่ว่างเปล่า แต่เมื่อถึงวันเสาร์ ช่วงเวลาเก้าโมงเช้าถึงบ่ายสอง สถานที่โล่งกลายร่างเป็น ‘ตลาดรักพูนพูน’ หรือ ‘เลิฟพูนพูน’ ชุมชนของออร์แกนิกที่บรรยากาศอบอุ่นและขยายความสุขมากกว่าขนาดพื้นที่เป็นเท่าตัว

ตลาดปลอดสารพิษใจกลางเมืองเพิ่งตั้งไข่มาไม่กี่เดือน แต่ความตั้งใจของกลุ่มร้านค้าที่รวมตัวกันถูกบ่มฟักมาเนิ่นนาน กลุ่มคนรุ่นใหม่ที่กลับบ้านดึงเกษตรอินทรีย์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นอาชีพหลักหรืออาชีพเสริม ต่างทำความรู้จักและแลกเปลี่ยนความฝันร่วมกัน ผลที่สุกงอมคือความร่วมใจของสมาชิกจากอำเภอเมืองฯ, ลี้, แม่ทา, ทุ่งหัวช้าง, ป่าซาง และจากเชียงใหม่ ตลาดชุมชนแบ่งปันอาหารปลอดภัยและของใช้จากธรรมชาติให้ผู้บริโภคเอื้อมถึงได้ง่าย ขณะเดียวกันก็รณรงค์การลดใช้ถุงพลาสติก ส่งเสริมให้นำตะกร้า นำปิ่นโต มาเอง เพื่อลดจำนวนขยะให้น้อยที่สุดไปพร้อมๆ กัน

“ไม่ใช่แค่เราทำอาหารให้เขากิน แต่เราต้องการสร้างแรงบันดาลใจให้คนที่มาด้วย เราเอาผักอินทรีย์ อาหารอินทรีย์มา คนในท้องถิ่นไม่ต้องไปไหนไกล ไม่ต้องจ่ายแพงๆ ก็ได้กินของสดใหม่ที่เชื่อใจได้” พี่ยุ้ย-อุทัยวรรณ บุญลอย หนึ่งในสมาชิกหลักของตลาดจากสวนลำสะปูนอธิบาย ก่อนเราจะได้ชิมทั้งเค้กลูกหม่อน เค้กกระเจี๊ยบ เค้กกล้วยฟักทอง และขนมปังจากยีสต์ธรรมชาติฝีมือเธอในห่อใบตอง

ขนมหวานนวลกำลังดีอบสดๆ จากเตาดินเป็นแค่ก้าวแรก เราตื่นเต้นกับไข่ไก่ออร์แกนิก ผักผลไม้สดปลอดสาร ข้าวโพดสีแดง และแยมกระเจี๊ยบเข้มข้นจากกลุ่มทาปันรักษ์ หนุ่มสาว 8 คนจากอำเภอแม่ทาแบ่งปันวัตถุดิบดีๆ ที่พวกเขาผลิตเองในราคาถูก ส่วนข้าว สมุนไพร ชา และผลผลิตของเพื่อนๆ พี่หญิง-พฤติพร จินา ผู้ประสานงานเครือข่ายคนรุ่นใหม่ลำพูน ก็น่าซื้อกลับไปฝากคนทางบ้านเป็นที่สุด

ถัดไปอีกนิดมีร้านอาหารแปรรูปนานาชนิด ทั้งร้านข้าวยำ ขนมจีนปักษ์ใต้ แกงไตปลา, ร้านขั่วคะน่อมหรือขนมจีนผัดรสออกหวานตามสูตรมอญดั้งเดิม กับน้ำสมุนไพรนานาชนิด, ร้านหลู้บ่าก๊วยเต้ดหรือส้มตำสมุนไพรโบราณ กับส้าผักกาดน้อย นอกจากนี้ยังมีร้านขายผ้าพิมพ์ลายสวยๆ และผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือด้วยกี่เอวและปักลายละเอียดยิบสไตล์ปกาเกอะญอจากแม่ขนาด ตอบโจทย์โดนใจจนรู้ตัวอีกที เราก็หิ้วของกินของฝากเต็มสองมือ

“ผักสดๆ ถั่วพู ฟักข้าว กะเพรา ผักหวาน กล้วย ผักแกงแคครับ”

เสียงของน้องเบล-เด็กชายชั้น ป.4 โฆษณาขายสินค้าสดๆ จากร้านของโรงเรียนบ้านแพะยันต์ดอยแช่ดังกังวาน ลีลาร้องเพลงอย่างกระตือรือร้นทำให้เราเขยิบเข้าไปใกล้ ขณะที่เพื่อนๆ ในชุดพละสีแดง-น้ำเงิน ช่วยกันทอดไข่และหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว ครูดอกไม้ ปานพาน ผู้นำเด็กประถมปลายออกมาทำกิจกรรมนอกห้องเรียนเขียนชื่อเมนูไข่ป่ามและตำมะยมด้วยลายมือบรรจงบนกระดานดำเล็กๆ ก่อนหันมายิ้มให้อย่างใจดี

“ตอนแรกครูก็สอนแค่การเกษตร สอนเด็กประถมสนุก แต่พอปลูกเสร็จแล้วไม่รู้จะไปทำอะไรต่อ ก็เลยต้องสอนวิชางานครัวด้วย สอนที่ไหนก็ใช้ผักท้องถิ่นที่นั่นมาทำเป็นเมนูอาหาร รายการครัวเชฟน้อยเขาเคยมาถ่าย เราก็เลยใช้เป็นชื่อโครงการต่อมาเลย”

ตลาดรักพูนพูนเป็นสเต็ปถัดไปที่เปลี่ยนเชฟตัวจิ๋วเป็นพ่อค้าแม่ค้าน้อย ห้องเรียนชีวิตจริงฝึกการทำงาน ความกล้าแสดงออก และความรับผิดชอบ ให้เด็กๆ ที่ผลัดกันมาในแต่ละสัปดาห์

“เด็กๆ เขาสนุกกันนะ ตอนแรกก็อายไม่กล้ามา พอเพื่อนไปบอกต่อๆ กันก็อยากมากันใหญ่ ยิ่งสอนยิ่งออกนอกห้องเรียนมาเรื่อยๆ”

ครูดอกไม้พูดยิ้มๆ เมื่อเด็กน้อยหลายคนวิ่งเอาไข่ป่ามใส่สมุนไพรกับตำมะยมรสเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดในกระทงมาส่งให้เราชิม รสชาติรักพูนพูนไม่ได้มีแค่ความออร์แกนิกสดสะอาด สีสันความร่าเริงของเด็กๆ และความตั้งใจดีของผู้ใหญ่ทำให้ตลาดนี้อบอุ่นน่ารัก ความซื่อตรงจริงใจจากเจ้าบ้านลำพูนทำให้ของกินของใช้เหล่านี้ไม่ใช่แค่สินค้า แต่เป็นของขวัญมีค่าจากชุมชนที่ทำให้เราหลงรักเมืองล่ะปูนไปเต็มเปา

“เจ้าบ้านที่ดี คือเจ้าบ้านที่มีความสุขเองก่อน แล้วแบ่งปันความสุขให้คนอื่น ถ้ามาที่โรงเรียนจะเห็นเลยว่าเด็กๆ พวกนี้เป็นเจ้าบ้านที่ดีขนาดไหน (ยิ้ม)”

ดอกไม้ ปานพาน

ครูโรงเรียนบ้านแพะยันต์ดอยแช่ และเจ้าบ้านชาวแม่ทา

ภาพ มณีนุช บุญเรือง

ติดตามความเคลื่อนไหวของตลาดรักพูนพูนได้ที่นี่ และอ่านความน่ารักของเมืองลำพูนแบบเต็มๆ ได้ด้านล่างนี้เลย

CREATIVE

LIFE

STYLE

VIDEO

PODCAST

SERIES