สุขสันต์วัน(เ)ปิดเทอม

วันที่ 1
16 พ.ค. 2559

เช้าวันแรกของการทำงาน ตื่นเต้นนิดหน่อยที่ได้เจอเพื่อนๆ
และพี่ๆ ก็ครั้งแรกนี่ที่ได้มาทำงานจริงๆ สักที ทุกคนประหม่านิดหน่อยที่ได้เจอกัน
มีช่วงพูดคุยสนุกเฮฮาบ้าง ช่วงเงียบไม่รู้จะพูดอะไรบ้าง
แต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี และหวังว่าเราจะสนิทกันให้มากขึ้นไวๆ
จะได้เป็นทีมที่ดีและช่วยกันทำเล่มของเราต่อไป สู้ไปด้วยกันนะ
หมิว / อาร์ตไดเรกเตอร์

สรุปยอดวันแรกชาว a
team junior 12 มาเจอกันได้เพียง 12 คน เพราะอีก 3
คนที่เหลือยังไม่ปิดเทอม สอบยังไม่เสร็จ ฯลฯ
เรานั่งรอสักพักก่อนที่พี่ๆ จะมาแนะนำสถานที่ กฎระเบียบ แผนงานที่พวกเราชาว a team junior 12 ต้องทำตลอดเวลา 3
เดือนที่อยู่ที่นี่
หลังจากนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ
เหมือนเรารับรู้ร่วมกันแล้วว่ามีอะไรให้พวกเราทำเยอะแยะไปหมด แต่ละคนเริ่มได้แยกไปพูดคุยกับพี่ๆ
ที่ดูแลแต่ละตำแหน่ง
เริ่มมีหน้าที่ที่ต้องช่วยพี่ๆ คนละเล็กคนละน้อย ทุกคนดูมีไฟ พออยู่รวมกันแล้วรู้สึกอบอุ่น ออฟฟิศดูเล็กลงไปทันทีเหมือนที่พี่ก้องบอกว่า “ความวุ่นวายประจำปีได้เริ่มขึ้นแล้ว”
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

มาลองใช้หนึ่งวันที่นี่แบบยังไม่เต็มตัวเท่าไร (ดูจากสภาพของพี่ๆ แล้ว
ถ้าเต็มตัวคงยุ่งกว่านี้มากนัก) รู้สึกว่าจะต้องมีอะไรให้ได้ลองได้รู้เยอะมากแน่ๆ
แค่เปิดมาก็เจอพี่สาวสุดสวยให้ช่วยถอดเทปสัมภาษณ์ยาว 2 ชั่วโมงแล้ว น่าสนุกชะมัด (ฮือ) คงต้องคอยดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง
ทั้งพี่ๆ และเพื่อนๆ เดจูสิบสองทุกคน ถ้าได้เห็นข้อความนี้ โปรดให้ความปรานีและกรุณาต่อข้าพเจ้าด้วย
สาธุ
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

ตอนบ่ายเราก็เริ่มแยกฝ่ายกันทำงาน ใครมาสายปรู๊ฟก็จะเจอกับ พี่ปู วาริณี ผู้เป็นพระแม่แห่งการปรู๊ฟ ดูนิ่งๆ
แต่เราว่าพี่แกแอบเดินทางสายฮา หลังจากที่เรากับพี่เจนพี่ที่ฝึกงานในฝ่ายอีกคนมานั่งฟังพี่ปูเฉลยแบบฝึกตรวจคำผิดที่ให้ไปทำ
ก็เกิดคำถามกับตัวเองว่าว่า ‘ภาษาไทยนี้ เป็นภาษาพ่อภาษาแม่เราจริงหรือไม่?’ รู้สึกใกล้ชิดแต่ก็ห่างเหิน
เปรียบประหนึ่งคนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี แต่จากที่ฝึกวันนี้เรารู้เลยว่า
ยังรู้จักกันดีไม่พอ หวังว่าช่วงเวลาที่เหลือกว่า 2 เดือน จะทำให้เรารู้จักกันดียิ่งขึ้น ทั้งภาษาไทย เด็กจู 12 และเธอ
เอิง / พิสูจน์อักษร

วันนี้คือวันฝึกงานวันแรกที่ไม่ใช่วันฝึกงานวันแรก

สัปดาห์ก่อนเราสอบไฟนอลวิชาสุดท้ายของปี 4 เทอม 2 ไปเรียบร้อย และอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเรากำลังจะได้รับปริญญา
ในขณะที่เพื่อนๆ รุ่นเดียวกันหลายคนเริ่มทำงานกันอย่างจริงจัง สมัครเรียนต่อ ป.โท หรือว่าไป Work and Travel เรายังคงไม่ยอมโตเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน
โดยการคงตำแหน่ง ‘เด็กฝึกงาน’ ไว้ ทั้งที่จริงๆ ก็เคยฝึกงานที่อื่นมาแล้วตอนปี 3 รู้สึกแก่และกดดันมากจริงๆ

พี่ฝ่ายปรู๊ฟเรียกไปอธิบายการตรวจแก้งานในคอมพิวเตอร์ให้ฟัง
แล้วก็ให้คอลัมน์มาตรวจแก้ 2 คอลัมน์ ซึ่งเรากับเพื่อนอีกคนในฝ่ายเดียวกันช่วยกันแก้
ใช้เวลาเร็วมาก เอาดินสอแก้คำผิดที่เจอ แล้วก็เอาไปส่งพี่เขา พอผ่านไปสักพัก พี่เขาก็เอางานแรกมาคืน
ลืมไปเลยว่ากระดาษที่ส่งไปเป็นสีขาว เพราะที่พี่เขาเอามาคืนเป็นสีแดงเต็มไปหมด
หลังจากอธิบายจุดผิดที่พวกเรามองข้ามกันไป พวกเราก็ได้แต่อึ้งนิ่งไปเลย
จนพี่เขาถามว่าจะเอางานที่สองไปแก้ใหม่มั้ย
ซึ่งทำให้พวกเราตอบพร้อมกันแทบจะทันทีว่า “แก้ใหม่ค่ะ”
เจน / พิสูจน์อักษร

สารภาพตามตรงว่าฉันเคยจินตนาการว่าวันหนึ่งตัวเองจะได้เป็นหนึ่งใน a team junior ไม่รู้อะไรดลใจให้เด็กอายุ 16 มั่นใจขนาดนั้นว่าวันหนึ่งจะได้ฝึกงานที่นี่
ฉันเห็นภาพตัวเองนั่งคิดคอลัมน์ ถอดเทป และวิ่งสัมภาษณ์จนหัวฟู ภาพนี้ติดตาฉันอยู่หลายปี
จนทำให้ฉันต้องส่งใบสมัครมาที่นี่ซ้ำๆ แม้ว่าจะโดนปฏิเสธในปีแรก
แต่ฉันก็ยังไม่ยอมถอย ฉันยังเชื่อมั่นในภาพจินตนาการนั้นอยู่เหมือนเดิมโชคดีที่ลางสังหรณ์ของฉันไม่ได้ทำงานผิดพลาด
วันนี้ฉันเลยได้มานั่งในห้องประชุมออฟฟิศ และกำลังคิดถึงต้นฉบับที่ต้องปิดในอนาคต ทุกคนที่เคยผ่านการเป็น
a team junior ก็คงเคยผ่านช่วงเวลาตื่นเต้นกันทั้งนั้น แต่หลังจากวันนี้และอีก 3 เดือนข้างหน้า
a team junior คือความจริงที่ฉันมีโอกาสลงมือทำและไม่ต้องฝันถึงอีกต่อไปแล้ว
ทราย / กองบรรณาธิการ

วันนี้เป็นวันแรกของการฝึกงานอะเดย์ งานที่เราเลือก
ในขณะที่เพื่อนๆ ร่วมชั้นต่างแยกย้ายไปเริ่มงานเป็นเภสัชกรบทบาทต่างๆ
แต่เราก้าวมาที่นี่ในฐานะเด็กฝึกงานกอง บ.ก. ระหว่างนั่ง MRT เพลินๆ เราก็ถามตัวเองเหมือนกันว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ นี่เรากำลังกลายเป็นหญิงสาวเพ้อเจ้อตามหาความฝันอยู่หรือเปล่า
นี่เราแก่เกินกว่าจะมาทำอะไรแบบนี้อยู่หรือไม่ เราคาดหวังอะไรจากที่นี่? คำถามจากพี่ๆ
ทีมงานนิตยสารอะเดย์ก็เป็นคำถามเดียวกับที่เราถามตัวเองนั่นแหละ…
แพรว / กองบรรณาธิการ

วันนี้เด็กนักเรียนเปิดเทอมวันเเรก
เด็กฝึกงานอย่างเราๆ ก็ฝึกงานวันเเรกเช่นกัน
ความตื่นเต้นไม่ต่างจากการไปโรงเรียนวันเเรกเลย ตื่นเต้นกว่าด้วยซ้ำ วันนี้คิดๆๆๆ
คิดตลอดเวลาจนถึงเวลาเลิกงาน คิดหลายอย่างทั้งกลุ่มทั้งเดี่ยว คิดคำถาม
คิดคนน่าสัมภาษณ์ สถานที่น่าสนใจ รู้เลยว่าทำแมกกาซีนต้องอัพเดตตัวเองตลอดเวลา เเล้วอีกอย่าง
ใครบอกวันเเรกไม่ค่อยได้ทำอะไร โกหก! โกหกสุดๆ
นัท / กองบรรณาธิการ

บอกทีว่านี่ฝึกงานวันแรก…งานที่สั่งทั้งหมดรวมกันวันนี้
น่าจะเยอะกว่างานที่อาจารย์สั่งทั้งเทอมซะอีก แต่ถ้าพูดถึงเรื่องเพื่อนๆ
บรรยากาศการทำงาน พี่ๆ ในกอง เราชอบนะ อยู่มาได้ครึ่งวัน
ความเจื่อนตอนเช้าหายไปเกือบหมดแล้ว
เพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าการทำงานจริงมันเป็นยังไง ก็เหนื่อยนะ แต่สนุกว่ะ ชอบๆ
นิว / กองบรรณาธิการ

วันนี้เป็นวันสำคัญ
3 อย่างในชีวิต
ทำงานวันแรก แสดงงานทีสิส และวันเกิดเธอ คนที่เราแอบชอบ ตอนบ่ายคิดคอนเทนต์ในเว็บเสนอชื่อคนที่เราจะไปทำสัมภาษณ์และน่าสนใจ ส่วนเพื่อนกอง บ.ก. คนอื่นก็ช่วยกันคิดเรื่องที่จะเอามาลง
เลยเสนอพี่เล็กสตูดิโอไป ใจจริงอยากถ่ายพี่น้อย วงพรูอะ
แต่เดี๋ยวมีครั้งหน้าจะเสนออีกทีแล้วกัน
ช่อ / ช่างภาพ

ยังไม่สามารถหาวิธีไป-กลับหอพักกับออฟฟิศอะเดย์ได้อย่างลงตัว
เหมยลี่ / อาร์ตไดเรกเตอร์

วันที่ 2

17 พ.ค. 2559

ไม่ได้ไปฝึกงานเพราะติดสอบ
แต่รับรู้ผ่านตัวเลขสามหลักด้านขวาของไลน์กลุ่มเด็กจูว่าเพื่อนมีงานแน่นอน เยอะซะด้วย ฝ่ายเราก็ไม่แพ้กัน
พี่เจนบอกว่าวันนี้ปรู๊ฟไปกว่า 10 คอลัมน์ ขออย่ายอมแพ้
พรุ่งนี้น้องจะเข้าไปแบ่งเบาภาระของพี่เอง ว่าแล้วก็คิดในใจ ช่วงเวลาที่เหลือมันจะ
busy ขนาดไหนกันนะ….
เอิง / พิสูจน์อักษร

ถึงออฟฟิศคนแรกใช้เน็ตส่งไดอารี่กับพิมพ์เล่าถึงหนังที่ไปดูมาเมื่อวานเท่าที่จำได้
เจอพี่โหน่ง วงศ์ทนง วันแรก พี่เขาก็เข้ามาทักทาย “นี่จูเนียร์มากันแล้วเหรอ พี่นึกว่าเด็กมัธยม ยกเว้นคนนี้” ไม่ต้องสงสัยจะใครอีก
จากนั้นเพื่อนที่ฝึกงานก็กรี๊ดกันใหญ่

ช่วงบ่ายออกไปถ่ายงานข้างนอก ข้อดีคือเจออะไรแปลกๆ ดีๆ
สนุกตื่นตัว ไม่ง่วง แต่เราก็ยังเอ๋อเช่นเคย แผนที่วางไว้ก็ทำได้ไม่ดี
แถมยังตามพี่ไปทำงานนอกแผนต่ออีก พี่ชวนไปไหนถ้าไม่ติดอะไรก็ไปหมด หันไปมองนิวที่เตรียมสัมภาษณ์แพท ชยานิษฐ์ ที่นาดาวฯ แค่หางตามองยังแอบกรี๊ด
นั่งฟังสัมภาษณ์ก็ได้อะไรเยอะมาก กลับมานั่งเช็กฟุตเทจยังรู้สึกว่าเราน่าจะทำได้ดีกว่านั้นอีกนะ
ถ้าไม่กลัวแสงหมด ควรฟังสัมภาษณ์เพื่อทำความรู้จักก่อนค่อยออกไปถ่าย
เพราะเขาอาจมีหลายแง่มุมให้เล่นให้ดึงออกมา จริงๆ อยากได้แผนที่ไม่ต้องเปลี่ยน
แต่คงยาก อยู่ในช่วงปรับจูนตัวเองระดับสิบจุดห้า
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

ไม่ได้เข้าออฟฟิศหนึ่งวัน อดไปนาดาวฯ เลย อิจฉาหนึ่งกับนิวอะ

วันนี้ไปนั่งฟังเสวนาเกี่ยวกับ พ.ร.บ.ความเท่าเทียมทางเพศ เพื่อมาเก็บโควตของคุณซารีน่า ไทย นางแบบสาวข้ามเพศ
บุคลิกเขาดีมากจริงๆ นั่ง เดิน ยืน สง่าไปหมด แขกร่วมงานหลายๆ คน
ก็เป็นสาวประเภทสองกันหมด เอาจริงไม่ค่อยชอบคำว่าสาวประเภทสอง หรือกะเทย
หรือตุ๊ด อยากให้เขาเป็นสาวเหมือนกัน กดอัดเสียงในส่วนที่คุณซารีน่าพูด
และตอนเลิกงานก็ไปขอเพิ่มเติมจากพิธีกร กลับมานั่งแกะคลิปเสียงแล้วเลือกๆ คัดๆ
ส่งให้พี่ม๊อบ สรุปพี่บอกว่าเข้าใจผิด คิดว่าเราอยู่กอง บ.ก. เลยส่งไป 5555
ช่อ / ช่างภาพ

เพื่อนๆ ออกไปทำงานกับพี่ๆ
ข้างนอกกันเหลือเรานั่งทำงานกับพี่เจน แล้วก็เฌอแตม 3 คน วันนี้เรามีงานในสายงานตัวเองให้ทำแล้วด้วย เย้
งานแรกของเราคือ คิดคอนเซปต์ อาร์ตไดเรกชันที่จะทำในเมนคอร์สเล่มที่พักของพี่ๆ
เราจะตั้งใจทำมัน หวังว่าพรุ่งนี้พี่ๆ จะชอบสิ่งที่เราคิดนะ 555
หมิว / อาร์ตไดเรกเตอร์

วันนี้ตามพี่เอี่ยว ศิวะภาค บรรณาธิการบทความ
ไปสัมภาษณ์สถาปนิกที่สถาบันอาศรมศิลป์
เกี่ยวกับการปรับปรุงบ้านหลวงราชไมตรีเพื่อเป็นต้นแบบให้ชุมชนเก่าริมน้ำจันทบูรและเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
ตื่นเต้นมาก เราลองสังเกตพี่เอี่ยว ก่อนพี่เขาจะสัมภาษณ์
แกจะชวนเล่าเรื่องทั่วไปก่อน ซึ่งเป็นคำถามเนียนๆ เปิดบทสนทนา
จากนั้นก็เริ่มสัมภาษณ์ นอกจากเนื้อหาที่ได้ เราได้ข้อสรุปการมาสัมภาษณ์วันนี้ว่า
พี่เอี่ยวไม่ได้เงียบและเรียบร้อยแบบที่คิด
แพรว / กองบรรณาธิการ

วันนี้ชาวจูที่ออฟฟิศมีน้อย
คนที่เหลือที่ออฟฟิศเลยได้ทำงานกันหัวหมุน งานนึงยังไม่เสร็จ อีกงานเข้ามาแทรก อืม
ก็สนุกสนานใช้ได้เลยงานนิตยสาร (โดยเฉพาะ a day ที่ทำมากมายหลายสิ่ง ทั้งหนังสือหลักเล่มหนาปึ้ก HUMAN RIDE ที่ก็ไม่ได้บางกว่ากันเลย
และยังเว็บไซต์อีก) มันเป็นงานที่ต้อง multitask มาก เพราะมันประกอบด้วยหลายๆ
คอลัมน์ขยับไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน ดังนั้นก็จะมีงานหลากหลายที่เข้ามาไม่ขาดมือ
แต่ละงานก็มาจากแต่ละคอลัมน์ที่อยู่ในขั้นตอนที่ต่างกัน
บางคอลัมน์ยังไม่ได้เริ่มมีไอเดียเลย บางอันต้องการคนไปช่วยสัมภาษณ์
บางอันมีบทสัมภาษณ์มาแล้วให้ถอดเทป บางอันให้เริ่มคิด art direction แล้ว
หรือบางอันก็ทำพิสูจน์ฯ แล้วด้วยซ้ำ มีหลายโจทย์ให้ลองทำเลยแฮะ สู้กันต่อไป
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

วันนี้มีความทุบสถิติ ถอดเทป 45 นาทีใช้เวลาไปทั้งหมด 2 ชั่วโมงครึ่ง รวดเดียวจบ ไม่มีการพักเข้าห้องน้ำใดๆ
ทั้งสิ้น ถึงกับมึนไปเลย คงต้องขอบคุณที่ไว-ไฟออฟฟิศเสีย
เลยไม่มีเวลาให้อู้ไปทำอย่างอื่น จะกินก็กินไม่ได้เพราะหูต้องฟัง ตาต้องดู
มือก็ต้องพิมพ์ เพื่อนที่จะกลับบ้านด้วยต้องนั่งรอให้เราทำเสร็จถึงจะกลับได้ โทษทีนะทุกคน
เราขี้เกียจเอากลับมาทำที่บ้านเพราะถึงจะกลับบ้านมาก็ยังต้องทำงานอื่นต่ออยู่ดี 5555 แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงทำอะไรแบบนี้ได้
เพราะปกติเราเป็นคนขี้เกียจ เหมือนได้ปลดล็อกว่า เออ
เราทำงานแบบไม่อู้ก็ได้นี่หว่า สงสัยต้องทำให้ไว-ไฟที่บ้านเสียมั่งละ งานถึงจะเสร็จทันตามเดดไลน์กับเขาบ้าง
นิว / กองบรรณาธิการ

วันที่ 3

18 พ.ค. 2559

เริ่มวันด้วยพี่ก้องกับถุงยาง

เป็นคลาสเรียนเล็ก ๆ ที่เราเรียกกันว่า a day school วันนี้ พี่ก้อง ทรงกลด ท่านบรรณาธิการบริหารผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้ยอมสละเวลาอันมีค่ามาสั่งสอนพวกเราชาวเดจู
ว่าด้วยการสร้างสรรค์นิตยสารให้เป็นมากกว่าแค่นิตยสารปกติธรรมดา
แล้วก็ยังยกตัวอย่างนิตยสารแปลกๆ เจ๋งๆ
จากทั่วโลกมาให้เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบนิตยสารของเรากันเองต่อไป แล้วพี่ก้องก็ยังสอนไปถึงเรื่องการรับมือของสิ่งที่มาพร้อมกับการทำนิตยสาร
คือส่วนที่เป็นธุรกิจ
ส่วนของโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องผ่านการประนีประนอมเพื่อให้ยังอยู่รอดผลิตผลงานต่อได้โดยที่ความเป็นเราไม่ถูกทำลายไปโดยมีโจทย์จริงอย่างถุงยางมาให้คิด

แล้วหลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่การทดลองปฏิบัติจริง วันนี้มีทั้งเปิดคอลัมน์ใหม่
ให้ได้เรียนรู้วิธีการรีเสิร์ชเฟ้นหาคอนเทนต์ที่เหมาะสมจะเอามาลงนิตยสารกันอย่างเต็มรูปแบบ
แล้วก็งานอื่นๆ ที่ประเดประดังจนเริ่มเป็นแพตเทิร์นแล้วยังดีที่วันนี้มีเพื่อนและพี่มาช่วยกันก้มหน้าก้มตาตรากตรำทำงาน
(เว่อร์แล้ว) แล้วก็ได้แต่ภาวนาว่าแอร์ของห้องที่นั่งทำงานอยู่จะได้รับการซ่อมแซมเสียที
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

พี่ก้องสอนเรื่องการผลิตนิตยสารโดยเริ่มจากแบ่งพวกเราเป็น 2 กลุ่ม แล้วก็ให้คิดเมนูที่จะสั่งในร้านส้มตำ กับครั้งที่ 2 ให้คิดเมนูที่จะสั่งอย่างเป็นคอนเซปต์
ซึ่งแบบแรกแทนนิตยสารหัวแมส กับแบบสอง แทนนิตยสารที่เป็น independent พอพี่ก้องตีความให้ฟังแล้วแบบ โอ-มะ-ก็อด
มันล้ำลึกยิ่งกว่าหัวใจคน

วันนี้ได้ปรู๊ฟไปสองคอลัมน์ แก้ในคอมไปคอลัมน์นึง สนุกอะ ติดใจ (ทำงานแรกๆ ปากดีตลอด) พอทำงานเสร็จตอนเย็นเราก็นั่งกินขนมกันอยู่ข้างนอก
พี่โหน่งเดินผ่านมา ถามว่า “กินอะไรกัน” เราเลยยื่นถุงเลย์ไปให้ พี่แกหยิบกินพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม
แล้วเฌอแตมก็ตั้งชื่อเลย์ห่อนี้ว่า ‘โฮลี่ เลย์’
เอิง / พิสูจน์อักษร

วันนี้ได้ข้อคิดอย่างหนึ่งจากเป็นหนึ่ง ตอนนั้นเราถามเป็นหนึ่งว่างานโอเคไหม
ผ่านไหมๆ เป็นหนึ่งตอบว่า ก็โอเค แต่คงต้องมีแก้ งานแรกยังไงก็ต้องแก้อยู่แล้ว
เออว่ะ ก็จริงแฮะ สะกิดใจเรานิดๆ กะอีนิสัยอยากได้งานดีที่สุดของตัวเอง
งานแรกยังไงก็ต้องมีแก้ เอาจริงต่อให้เป็นงานที่ร้อยมันก็ต้องแก้ไข บางอย่างมันยากนะ
กว่าจะสมบูรณ์แบบ หรือดีที่สุด เราก็ต้องเอาอีโก้ตัวเองลงเยอะๆ เลย
นุพนิพ / กองบรรณาธิการ

ปรัชญาชีวิตจากพี่วินมอไซค์ที่มอบให้
คือระยะทางจากที่พักถึงออฟฟิศเท่าเดิม แต่ราคาผันผวนมาก
บอกถึงความไม่แน่นอนของสรรพสิ่ง ได้ลุ้นคนละแบบกับซื้อหวย
ว่าครั้งนี้ต้องจ่ายถูกหรือแพงกว่าครั้งก่อนวะ
วันนี้รู้สึกมีคุณค่าอีกรอบเมื่อได้แชร์การใช้ Lightroom
กับพี่ช่อที่เป็นช่างภาพอะทีม แกบอก “เฮ้ย ไม่เคยรู้มาก่อน” มันดีมาก เวลาที่คนอื่นทำให้เราได้รู้อะไรใหม่ๆ
เราก็ชอบตอนที่รู้สึกแบบนี้
หลังจากนั้นพี่แกก็สอนทริกเพิ่มเติมให้เราเป็นการตอบแทน ต้องขอบคุณพี่ช่อจริงๆ
ครับ
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

เริ่มต้นวันแรกในการไปออฟฟิศโดยการไม่ได้ไปออฟฟิศ
แต่ไปที่สยามฯ เพื่อสัมภาษณ์คอลัมน์ dreamshop กับพี่ฟ้าใสที่ให้เราเตรียมคำถามมาตั้งแต่เมื่อคืน
ถึงจะตื่นเต้นก่อนการสัมภาษณ์แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ประกอบกับพี่ฟ้าใสเป็นเพื่อนกับเจ้าของกิจการอยู่แล้ว
แต่ปัญหาหนักหนาที่ตามมานั่นคือการถอดเทป! กฎของการถอดเทปมีอยู่ 2 ข้อคือ
หนึ่ง, จับใจความแล้วพิมพ์ทุกอย่างลงไป
สอง, คำถามตัวหนาคำตอบตัวปกติ… แต่พี่เขาคุยกันไม่ปกติ ไหนคำถามไหนคำตอบ วิชาสัมมนาคืออะไร
เอกของอักษรฯ มีกี่เอก มีเรื่องที่ให้สัมภาษณ์แต่เขียนลงไม่ได้อีก โอเคครับพี่ สีสันการสนทนา
งานรุมเร้าแต่ชอบ

เพื่อนๆ ทุกคนน่ารักมาก (โดยเฉพาะพี่เป็นหนึ่ง ทำไมมึงเรียบร้อยจังวะ) เก่งกันทุกคนเลย

ปรัชญาวันนี้: ฝึกงานว่ายากแล้ว แต่การตื่นมาฝึกงานยากกว่าเสมอ
กะทิ / กองบรรณาธิการ

ฉันยังมีบ่วงที่ตัดไม่ขาด ยังมีเหตุให้ต้องหายตัวไปจากออฟฟิศเรื่อยๆ
จนกว่าจะหมดเดือนนี้ เพราะยังสอบไฟนอลไม่เสร็จ
และยังไม่เข้าใกล้คำว่าปิดเทอมเลยด้วยซ้ำ เพื่อนๆ
หลายคนฝึกงานวันนี้เป็นวันที่สามแล้ว แต่เพิ่งจะเป็นวันที่สองของฉันเอง วันที่ฉันไม่มา
เห็นเพื่อนๆ แจกจ่ายงานกันก็อยากมีงานทำบ้าง รู้สึกทนไม่ได้ที่ตัวเองเป็นคนว่างงาน
ถึงแม้จะมีสอบไฟนอลให้อ่าน แต่ก็อยากฝึกงานมากกว่า ด้วยความกลัวเพื่อนกับพี่ๆ
ลืมหน้า กลัวไม่ได้ทำงาน ไฟนอลเลยต้องรอฉันก่อนนะ
เพราะวันนี้ฉันอยากเข้าออฟฟิศเหลือเกิน

วันนี้บรรยากาศการทำงานจริงจังกว่าวันแรกมากขึ้น 50% คิดเนื้อหาจริง ทำจริง และต้องทำให้เสร็จทันเดดไลน์ด้วย
ค่อนข้างกดดันมาก เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นจากอะไรดี บางครั้งแค่คิดว่าเรื่องนี้ดี
คนอ่านน่าจะชอบ ก็อาจจะยังไม่พอ บางเรื่องเก่าไป ช้ำไป
เรายังชั่วโมงบินไม่สูงพอที่จะเป็นคนเลือก ถ้าไม่มีพี่ๆ ช่วยเลือกก็คงจะเครียดมากกว่าเดิม

ถึงวันนี้จะเหนื่อยแต่ก็ยังสนุก
รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ทำงาน เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ทำงานกับคนที่มีใจจะทำ
ให้ความรู้สึกต่างจากการทำงานกลุ่มในมหาวิทยาลัยที่มีทั้งคนอยาก และไม่อยากทำ แต่เรารู้สึกว่าทุกคนที่นี่มี
a day อยู่ในกระแสเลือดไปแล้ว
แอบสงสัยเหมือนกันว่าเลิกงานกันดึกแบบนี้มีเวลาให้ตัวเองกันบ้างรึเปล่านะ ไว้สอบไฟนอลเสร็จจะมาตามชดใช้กรรมนะคะ
ทราย / กองบรรณาธิการ

วันที่ 4

19 พ.ค. 2559

เมื่อวานตอนเย็นขณะกำลังจะเก็บของออกจากออฟฟิศ พี่ฝ้าย.. เอ้ย พี่ฟ้าใส เดินเข้ามาหากอง บ.ก. แล้วถามว่า “พรุ่งนี้มีใครว่างไปกินอาหารย่านเสาชิงช้าให้พี่บ้าง
จะเอาไปลงคอลัมน์กินเพื่ออยู่ อยู่เพื่อกิน” พี่ฟ้าใสพูดพร้อมกับมองมาที่เราแต่เพียงผู้เดียว
ประหนึ่งว่าคำตอบคือต้องเป็นฉันเท่านั้น “ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูทำให้” ถ้าพี่ส่งสายตามาขนาดนี้หนูคงไม่ปฏิเสธ
อีกทั้งยังรู้สึกว่าคอลัมน์นี้มันเกิดมาเพื่อเรายังไงยังงั้น วันนี้เลยรีบไปส่งงานไฟนอลโปรเจกต์ที่คณะ เดดไลน์วันนี้วันสุดท้ายแล้ว
จะไม่ส่งวันนี้ก็ไม่ได้ ฮ่าๆ รีบทำธุระตัวเองให้เสร็จ จะได้ไปกิน… ไปทำงานต่อ

คนขายทุกร้านน่ารักมาก เป็นกันเอง ใจดี
แต่ละร้านเปิดมาแล้วหลายทศวรรษ บางร้านอยู่มาถึง 70 ปี ส่งต่อมา 3 เจเนอเรชันกันเลย ตระเวนกินกันเสร็จ
พวกเราสามคนตัดสินใจนั่งตุ๊กตุ๊กมาลงท่าช้าง ก่อนแยกย้ายกันกลับ วันนี้เปรมมากเสร็จสิ้นภารกิจไปอีกหนึ่งวัน
ระหว่างนั่งตุ๊กตุ๊กกลับ ก็ไม่พ้นประเด็นลูกชายร้านข้าวมันไก่…

ส่งไลน์ไปให้ทุกคนดูให้อิจฉาเล่นๆ
พี่ม๊อบตอบกลับมาอย่างเอ็นดูน้องว่า ‘ฉันขอให้แกอ้วน นังเด๋อ!’
นุพนิพ / กองบรรณาธิการ

วันนี้ออกไปหาข้อมูลเพื่อเขียนคอลัมน์ชวนเที่ยวลงเว็บไซต์
กับพี่บี บ.ก. สารคดีสิ่งที่โหดร้ายคือร้อนมาก
แต่ก็ได้ลองไปคุยกับคนน่าสนใจเยอะแยะตามสถานที่ต่างๆ ในท้องถนนกรุงเทพฯ
แล้วทำให้รู้สึกว่าทุกคนมีเรื่องที่พร้อมจะเล่า เราแค่ต้องหาเขาให้เจอเท่านั้นเองอีก 3 เดือนต่อจากนี้น่าจะได้ไปเปิดหูเปิดตาเห็นกรุงเทพฯ
และประเทศไทยในมุมใหม่ๆ อีกเยอะแน่ แต่ตอนนี้ต้องทำงานให้เสร็จก่อนเนอะ
เฌอแตม / กองบรรณาธิการ

กลับบ้านมาทำบัตรประชาชนใหม่ ย้อมสีวิดีโอ
สลับกับรับบรีฟงานทางไลน์จากพี่ม๊อบ ตัดแก้อีกรอบ
ตกเย็นแอบอู้งานไปเล่นบาสที่โรงเรียนสมัยมัธยมกันรุ่นน้อง
ออกไปขับรถซึมซับบรรยากาศที่บ้านให้รู้สึกว่าได้ปิดเทอมให้มากที่สุด
แล้วก็กลับมาปั่นงานต่อ ส่งให้พี่เอี่ยวไปตอนตี 1 รู้สึกคิดถึงชาวอะทีมทุกคนจริงๆ เห็นไลน์เด้งทั้งวัน คงดุเดือดน่าดู
แอบเป็นกำลังใจให้จากระยะไกลอยู่นะเว้ย
เป็นหนึ่ง / วิดีโอครีเอเตอร์

วันที่ 5

20 พ.ค. 2559 วันวิสาขบูชา

วันพักผ่อนที่ไม่แท้จริง 1

เรามาเที่ยวตราดกับเพื่อนๆ
แต่ทุกคนมีข้อสังเกตว่าทำไมเราถึงจับไอแพดอยู่ได้
ทั้งที่ปกติเราปล่อยไว้ตายซากซอกไหนสักที่ก็จะไม่ให้จับได้ไง กรุ๊ปไลน์จูเนียร์ทวงงานแก้งานให้ยิกๆ
จิกไม่แพ้ไก่เลย
แพรว / กองบรรณาธิการ

21 พ.ค. 2559 / วันเสาร์

วันพักผ่อนที่ไม่แท้จริง 2

วันนี้เราจะข้ามฝั่งไปเที่ยวเขมร แต่ช้าก่อน คนก็พร้อม
เพื่อนก็พร้อม พาสปอร์ตก็พร้อม แต่หมดอายุ ฝันสลายโดนทิ้งให้อยู่คนเดียว
พร้อมกองงานค้าง เอาวะ มาสะสางไดอารี่ 5 วันรวดกัน แล้วต่อด้วยคอลัมน์กินเพื่ออยู่
แพรว / กองบรรณาธิการ

22 พ.ค. 2559 / วันอาทิตย์

วันพักผ่อนที่ไม่แท้จริง 3

ดีใจ ครูอ๋ายแห่งดอกนมแมวที่ต้องประสานงานมาลงคอลัมน์ portfolio ใน a day online ตอบแชตแล้ว
นี่ใจกล้าๆ กลัวๆ ไม่ได้ทักไปอีกรอบ กลัวจะมากไป แต่ไม่ถามก็กลัวงานไม่เดิน
ความพอดีอยู่ตรงไหนบอกหน่อย
แพรว / กองบรรณาธิการ