ความสุขของคุณคืออะไร ?
ถ้าถามเรา เราคงตอบว่าคือการได้ทำสิ่งที่เราอยากทำอย่างตามใจ กลับบ้านต่างจังหวัด หรือแม้แต่การเริ่มต้นวันด้วยกาแฟดีๆ สักแก้ว
แต่สำหรับ เล็ก–พรรษพล ลิมปิศิริสันต์ และ หมิ่น–วิบูลย์ ลีภักดิ์ปรีดา สองครีเอทีฟรุ่นใหญ่ผู้ก่อตั้งเอเจนซี monday ความสุขของคนทั้งคู่ซ้อนทับกับทฤษฎีความสุขของอัลแบร์ กามู นักเขียนชาวฝรั่งเศสได้อย่างแนบสนิทพอดิบพอดี
“อยู่ในที่เห็นวิวไกลๆ สูดอากาศดีๆ ห่างไกลจากความทะเยอทะยาน อยู่กับศิลปะ และอยู่กับคนรัก” พวกเขาย้ำกับเราอย่างนั้น
สิ่งเหล่านี้คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เล็กและหมิ่นจับมือลงทุนซื้อที่ริมโค้งน้ำเจ้าพระยา สร้างโรงแรมที่ชื่อว่า Amdaeng ทำธุรกิจบริการเป็นจ๊อบเสริมที่พวกเขาอาจจะไม่ได้กำไรก้อนหนามากเท่างานโฆษณา แต่มูลค่าของผลตอบแทนที่ได้รับกลับมาคือความสุขที่ได้เห็นความฝันตอนเด็กๆ ของตัวเองกลายเป็นจริง
รอยยิ้มที่พวกเขาซึมซับจากความสุขของลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาพักก็ถือเป็นอีกหนึ่งความสุขของครีเอทีฟดูโอ้คู่นี้ด้วย
เรื่องราวของอำแดง
“อำแดง คือคำนำหน้าชื่อของผู้หญิงในสมัยก่อน คล้ายกับคำว่านางหรือนางสาว” เล็ก ครีเอทีฟรุ่นใหญ่คนนี้ไม่ได้อยากเลกเชอร์คำภาษาไทยโบราณให้เรา แต่เขากำลังจะพาเราไปทำความรู้จักกับโรงแรมสีแดงชาดทรงไทยประยุกต์อายุอานามปีนิดๆ ที่ตั้งตระหง่านเบื้องหน้าเราตรงนี้
ย้อนกลับไปเล่าประวัติศาสตร์ของที่นี่สักนิด หลังจากที่เล็กกับหมิ่นเจอและตกหลุมรักที่ดินทรงสี่เหลี่ยมคางหมูติดแม่น้ำเจ้าพระยาผืนนี้และตัดสินใจซื้อกับเจ้าของคนก่อนหน้า พอพลิกดูข้อมูลในโฉนดที่ดินก็ได้รู้ความเป็นมาว่า อำแดงคลี่ คือหญิงสาว ‘คนแรก’ ที่ครอบครองที่แห่งนี้ในสมัยรัชกาลที่ 5
“เพื่อระลึกถึงเจ้าของที่ดินผืนนี้เราเลยตั้งชื่อโรงแรมว่าอำแดงเเสียเลย” เล็กย้ำกับเราขณะที่พาเดิมชมภาพวาดหญิงสาวในชุดสีแดงบนผนังที่พวกเขาตั้งใจให้เป็นภาพแทนหญิงโบราณคนนั้น
ราวกับฟังเรื่องบุพเพสันนิวาสของ (สอง) ชายหนุ่มกับหญิงสาวโบราณ เรานึกในใจ
อยู่ในที่เห็นวิวไกลๆ สูดอากาศดีๆ ที่อำแดง
สองเจ้าของโรงแรมพาเราเดินลัดเลาะจากล็อบบี้ด้านหน้าไปยังที่นั่งชานไม้ริมน้ำหลังโรงแรมเพื่อรับลม ชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นใบเปิด
จะเรียกพื้นที่ตั้งริมโค้งน้ำของอำแดงว่าเป็นไพรม์โลเคชั่นก็ไม่แปลก นอกจากอยู่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังอย่าง Lhong 1919 และเยาวราชแล้ว ใครก็ตามที่มาที่นี่เป็นต้องประทับใจกับวิวทิวทัศน์ริมน้ำเจ้าพระยาที่ได้ทอดสายตามองผ่านจากชานไม้ที่เรายืนอยู่
“เราเป็นลูกคนจีนที่เคยอยู่ในตึกแถวธรรมดาๆ ในเยาวราช หลังบ้านจะติดกับบ้านอื่น บ้านเราก็เลยมีหน้าต่างแค่ด้านหน้าด้านเดียว แทบไม่มีพื้นที่กว้างๆ ให้วิ่งเล่นเลย ตั้งแต่เด็กเลยฝันมาตลอดว่าถ้าสักวันหนึ่งทำงานมีเงินแล้วเราจะสร้างบ้านที่มีพื้นที่เยอะๆ มีหน้าต่างที่มองออกไปเห็นพื้นที่สีเขียวๆ ไกลๆ” โชคชะตาพาให้เล็กมาเจอที่ดินผืนนี้โดยบังเอิญ บวกกับความฝันในวัยเด็กของตัวเอง การตัดสินใจซื้อที่ดินผืนงามผืนนี้จึงใช้เวลาไม่นานนัก
“ตามหลักจิตวิทยาเราไม่จำเป็นต้องมองวิวก็ได้ ขอแค่ได้มองอะไรไกลๆ โดยที่ไม่มีอะไรมาบดบังมันจะทำให้เรารู้สึกปลอดโปร่ง ยิ่งกับคนเมืองที่ใช้ชีวิตในห้องหับที่คับแคบ เชื่อไหมว่ามันจะกลายเป็นแรงกดดัน เป็นความเครียดโดยที่เราไม่รู้ตัว
“เอาจริงๆ ตอนแรกไม่รู้หรอกว่ามันคือทฤษฎีความสุขของอัลแบร์ กามู เราแค่คิดเหมือนกันว่าอยากจะมีที่ที่ได้นั่งมองวิวไกลๆ ได้พักสายตาจากการงานบ้าง” หมิ่น เพื่อนคนสำคัญที่เคยวาดฝันว่าอยากเป็นเจ้าของโรงแรมริมน้ำดีๆ สักแห่งช่วยเสริม
ในฐานะที่เป็นมนุษย์รักออฟฟิศ เดินทางไป-กลับห้องพักด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินเป็นหลัก เรื่องเล่าจากคนทั้งคู่ทำเอาเราไม่อาจละวิวสบายตาที่นานๆ ทีจะมีโอกาสได้เห็นตรงหน้าได้เลย ยิ่งถ้าได้มาเยือนตอนเย็นหลังพระอาทิตย์ตก นั่งจิบค็อกเทลสักแก้วบน rooftop bar ที่ตั้งใจออกแบบให้เป็นอัฒจันทร์นั่งชมผืนน้ำผืนฟ้าได้ในคราวเดียวกัน บรรยากาศดีจับใจเลยล่ะ
อยู่กับศิลปะที่อำแดง
เล็กและหมิ่นมีภาพในหัวว่าอยากทำโรงแรมที่ผสมผสานศิลปะแบบตะวันออกและตะวันตกไว้ตั้งแต่เริ่มต้น
ด้วยใจที่รักในความสมบูรณ์แบบ เล็กและหมิ่นจึงได้ชักชวนสถาปนิกชื่อดังอย่าง ก้อง–อานุภาพ อ่อนสอาด และอินทีเรียดีไซเนอร์คนเก่ง ติ๊ก–สุธิดา พงษ์ประยูร มาช่วยออกแบบโรงแรมแห่งแรกในชีวิตพวกเขา ก้องเสนอว่าในเมื่อโรงแรมชื่ออำแดง สีที่ใช้จะเป็นสีอื่นใดไม่ได้เลยนอกจากสีแดงแบบนี้
พวกเขาเรียกตึกแห่งนี้ว่าเป็นประติมากรรมปูนปั้น โดยตั้งใจให้พื้น ผนัง และเพดานล้วนเป็นสีเดียวกันหมด เชื่อว่าใครที่เดินเข้าไป ความรู้สึกคงเหมือนกับหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของอำแดงตั้งแต่ก้าวแรกอย่างไรอย่างนั้น
แน่นอน เล็กและหมิ่นให้ความสำคัญกับดีเทลของโรงแรมมากพอๆ กับงานโฆษณาที่ทำมันมาตลอดหลายสิบปี การตกแต่ง การจัดวางเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนผ่านการคัดสรรจากพวกเขามาแล้วทั้งสิ้น ตั้งแต่โต๊ะที่ทำเลียนแบบโต๊ะโบราณ เตียงสไตล์อินเดียและยุโรปที่ไม่ซ้ำกันสักห้อง ของใช้ในห้องพักบางชิ้นเป็นห้องหายาก ขึ้นเหนือไปหาซื้อถึงอำเภอแม่สอด จังหวัดตากเลยก็มี
หมุดหมายสำคัญของคนทั้งคู่ไม่ใช่แค่การทำโรงแรมที่สวยคะแนนเต็มสิบเท่านั้น แต่มันคือการใส่เรื่องเล่าที่ทำให้คนในยุคปัจจุบันเห็นว่าอดีตคือสิ่งที่สวยงาม การเลือกรูปวาดบนผนัง นอกจากจะมีกลิ่นอายความเก่าแล้วยังต้องร่วมสมัยด้วยเหมือนกัน อย่างการใช้ภาพของหญิงสาวแต่งชุดจีนคาบไปป์รูปนี้ก็เปรี้ยวไม่ใช่เล่น
อยู่กับคนรักสักคนที่อำแดง
เมื่อเดินสำรวจพื้นที่รอบๆ โรงแรมกันพอหอมปากหอมคอ ก็ถึงตาไขกุญแจเดินเข้าห้องพักสุดเซ็กซี่ของที่นี่แล้ว อำแดงมีห้องพักให้บริการทั้งหมด 10 ห้องเท่านั้น ที่น่าสนใจคือทุกห้องไม่ได้ถูกคิดมาในบล็อกเดียวกันเหมือนกับบูทีคโฮเทลทั่วๆ ไป
“คนออกแบบที่นี่บ่นมากว่าต้องแก้งานหลายรอบ” เล็กเอ่ยขึ้นระหว่างพาเราเข้าชมห้องพักที่เขาหมายมั่นปั้นมือว่าต้องโรแมนติกที่สุด “อย่างห้องน้ำตอนแรกเขามีผนังมาให้ดิบดีเลยนะ แต่พอเรามาดูแล้วเราขอให้เขาทุบทิ้งเลย เหตุผลแรกพื้นที่ใช้สอยเรามีจำกัด เราเชื่อว่าห้องที่นอนสบายคือห้องนอนที่กว้าง ยิ่งมีอะไรทึบๆ มากั้น คนอยู่ก็จะยิ่งรู้สึกอึดอัด
“เหตุผลที่สอง เราตั้งใจให้อำแดงเป็นโรงแรมสำหรับคู่รักอยู่แล้ว การที่ห้องน้ำไม่มีผนังมันก็เหมือนการเปิดเผยใจกันและกัน เราอยากให้คู่รักที่มาที่นี่ได้มีช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน สานความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นกันมากขึ้น”
สารภาพว่าเราจินตนาการเรื่องรักๆ ไม่เก่งเลยสักนิด แต่คำตอบของเล็กทำเอาเราเขินไม่เบา
นายที่อยู่กับนาง
NYE คือชื่อร้านอาหารที่ผสมความเป็นคาเฟ่เข้าไปด้วย หมิ่นตั้งใจไว้ว่าอยากให้นาย เป็นชายหนุ่มที่อยู่เคียงคู่กับโรงแรมอำแดงที่เปรียบเสมือนหญิงสาวนั่นเอง
“เรามองว่าศิลปะมันไม่ได้อยู่แค่กับการตกแต่งเท่านั้น อาหารและเครื่องดื่มก็เป็นศิลปะด้วยเหมือนกัน หลายเมนูก็เป็นเมนูที่เชฟช่วยครีเอตขึ้นมา เช่น เมนูยำคนจะคิดถึงส่วนผสมอย่างมะนาว แต่ของเราเป็นยำที่ใส่ลิ้นจี่เข้าไป
“หรือเมนูกินเล่นที่พลิกแพลงจากหมูตุ๋นไทย เช่น เปาะเปี๊ยะห่อหมูตุ๋นทอดที่กินกับพริกน้ำส้ม เราอยากใส่ความครีเอทีฟเข้าไปในอาหาร เพราะงั้นเมนูในร้านอาจจะไม่ได้ไทยดั้งเดิมขนาดนั้น แต่ส่วนผสมแปลกใหม่ที่ใส่เข้าไปเราต้องมั่นใจว่าอร่อยถูกปากคนไทย”
หลายเมนูก็เป็นอาหารในความทรงจำของหมิ่น เช่น ทอดมันปลากรายไม่ใส่พริกสูตรของแม่ที่นำเนื้อปลากรายล้วนๆ มาตีให้แน่นแล้วนำไปทอด หรือยำรากบัวของพี่สาวที่เกิดจากการลองผิดลองถูกนำรากบัวมาทอดแล้วคลุกเคล้ากับน้ำแกงของอาม่า
รสชาติอาหารที่นี่ทำให้เรานึกถึงการทานอาหารที่บ้านขึ้นมาเสียอย่างนั้น ที่น่ารักคือความสงบและบรรยากาศริมน้ำสบายๆ ของนายไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าที่นี่เป็นเหมือนกับร้านอาหารหรูในโรงแรมติดแม่น้ำที่เข้าถึงยากเลย ใครมีแพลนอยากพาพ่อแม่มาทานมื้อค่ำอร่อยๆ ริมน้ำ นายจะต้องสร้างความประทับใจให้ท่านได้แน่ๆ
ไกลจากความทะเยอทะยาน
คนในวงการโฆษณารู้ดีว่าพวกเขาผ่านความทะเยอทะยานอย่างเป็นที่สุดมาแล้ว เอเจนซี monday นับว่าเป็นเอเจนซีสัญชาติไทยที่ประสบความสำเร็จมานับครั้งไม่ถ้วน วัดได้จากรางวัลโฆษณาจากเวทีน้อยใหญ่ที่พวกเขาได้รับ รวมทั้งการสร้างครีเอทีฟรุ่นใหม่ๆ มากหน้าหลายตา
“เรากลับมาถามตัวเองว่านั่นคือความสุขจริงๆ หรือเปล่า ตอบได้เลยว่ามันใช่นะ แต่มันเป็นความสุขที่เกิดขึ้นแล้วจบไปเร็วมาก อาจจะแค่ 1 วันหรือมากสุดแค่ 1 อาทิตย์ เพราะงั้นเราจะอยู่กับความสุข 1 วันนั้นทั้งชีวิตไม่ได้” เล็กย้ำกับเราว่าเขามองว่าความสุขที่ยั่งยืนที่สุดคือความสุขที่เกิดจากความสงบในจิตใจ สิ่งที่เขาค้นพบจากการนั่งมองสายน้ำบนชานไม้แห่งนี้
“ย้อนกลับไปปีที่เราเปิดบริษัทโฆษณาของตัวเอง ตลอดเวลาที่เราทำสายอาชีพนี้มาเรียกได้ว่าเราไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย เราคาดหวังกับมันและโชคดีที่เราตั้งใจทำแล้วมันก็สำเร็จ ถือเป็นความฝันที่ตอบแทนเป็นตัวเงิน แต่พอทำโรงแรมเราแทบไม่หวังเรื่องพวกนี้เลย เราทำกันแบบไม่มีแพลนธุรกิจด้วยซ้ำ คิดแค่ว่าจะทำโรงแรมให้สวยอย่างไร จะทำให้ลูกค้าแฮปปี้อย่างไร
“จริงๆ ที่เราคิดแบบนี้ได้ก็เพราะชีวิตเราเดินทางมาไกลถึงจุดหนึ่งแล้ว คนจะมาพักหรือไม่เราไม่ได้คิดถึงเลย ตอนนี้กลัวแค่เงินในกระเป๋าหมดจนทำต่อไม่ไหว” หมิ่นเล่าปนหัวเราะ
“เราว่าความสำเร็จของอำแดงคือการที่เรากับหมิ่นได้เห็นมันเป็นในแบบที่เราอยากเห็น มันอาจจะไม่ได้กำไรมากมายเหมือนเอเจนซี แต่การได้เห็นคนส่วนใหญ่ที่มาพักที่นี่แล้วแฮปปี้ อยู่แล้วสบายใจ หรือเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นๆ ว่าคนธรรมดาก็ทำโรงแรมแบบนี้ได้นะ เราถือว่านี่ก็เป็นรางวัลของการลงมือทำตามฝันก้อนนี้แล้ว” เล็กปิดท้าย
เราทิ้งตัวที่ชานไม้ริมน้ำอีกครั้ง ปล่อยให้สายลมยามบ่ายพัดผ่านหน้าเราอย่างช้าๆ หากคำตอบของความสุขคือการอยู่ในที่เห็นวิวไกลๆ สูดอากาศดีๆ อยู่ไกลจากความทะเยอทะยาน อยู่กับศิลปะ และอยู่กับคนรักจริงๆ การมาเยือนอำแดงในวันหยุดที่เราอยากหันหลังให้เมืองที่แสนวุ่นวายแบบนี้ ก็เท่ากับว่าวันนี้เราได้เจอคำตอบของความสุขของนักเขียนชาวฝรั่งเศสคนนั้นเข้าอย่างจังแล้ว
ที่แน่ๆ ตอนนี้ต้องตามหาใครสักคนที่พอจะรักได้ แล้วชวนเขามาพักใจที่นี่ด้วยกันให้เจอก่อน
Amdaeng Hotel
address: 12/1 ซอยเชียงใหม่ 1 ถนนเชียงใหม่ เขตคลองสาน กรุงเทพฯ
how to get there: นั่งเรือข้ามฟากจากท่าเรือสาทรมายังล้ง 1919 หรือ BTS สถานีกรุงธนบุรี ต่อด้วยรถแท็กซี่หรือวินมอเตอร์ไซค์ ใช้เวลาประมาณ 10-15 นาที
tel : 02 162 0138 (หากอยู่ในบริเวณใกล้เคียงสามารถโทรเรียกให้รถกอล์ฟของโรงแรมขับไปรับผ่านเบอร์นี้ได้เลย)
facebook: AMDAENG Bangkok riverside hotel
website: amdaeng.com
อำแดง ขอมอบส่วนลด exclusive ให้กับผู้อ่าน a day หากใครสนใจใช้บริการห้องพักที่อำแดง หรือทานอาหารมื้อพิเศษที่ร้านนาย รับส่วนลด 10% เพียงแค่บอกว่าตามมาจาก a day magazine (ใช้ได้ถึงสิ้นเดือนเมษายน 2562 เท่านั้น)
