Sundae Kids เป็นการสร้างสรรค์ผลงานร่วมกันระหว่าง ‘โป๊ยเซียน-ปราชญา มหาเปารยะ’ และ ‘กวิน เทียนวุฒิชัย’ สองหนุ่มสาวที่มีความรักในการวาดภาพ และตั้งใจอยากจะบอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ผ่านลายเส้นสุดน่ารัก จนเราเองก็จดจำพวกเขาได้จากเรื่องราวความรักที่ชวนให้หัวใจพองโตเหล่านั้น โดยโป๊ยเซียนจะทำหน้าที่เป็นคนวาดภาพ ส่วนกวินจะคอยคิดเนื้อหาและวางโครงเรื่องอยู่เบื้องหลัง
Sundae Kids จึงเป็นผลลัพธ์จากความตั้งใจของทั้งสองที่อยาก ‘เล่าเรื่อง’ ผ่านลายเส้นและเรื่องราวที่เข้าถึงได้ง่ายเพื่อสื่อสารกับทุกคนอย่างเป็นกันเอง
เมื่อ 6 ปี ที่แล้ว a day ได้ชวน Sundae Kids มาร่วมออกแบบปกนิตยสารรวมถึงภาพประกอบเมนคอร์สภายในเล่มที่ 211 ซึ่งเป็นฉบับที่เราพูดถึงเมืองขอนแก่นในแง่มุมต่างๆ ลายเส้นของพวกเขาทำหน้าที่ย่อยเรื่องราวยากๆ ให้เข้าใจง่าย ผ่านการสื่อความหมายที่น่ารักและอุ่นในหัวใจ ซึ่งถ้าใครได้ดูภาพประกอบของพวกเขาก็คงจะเผลอยิ้มตามได้ไม่ยาก นั่นแหละสไตล์ของพวกเขา
แต่ก่อนหน้านั้น พวกเขาแท็กทีมกันตั้งแต่สมัยเรียน เปิดเพจวาด Comic Essay ที่มักจะหยิบจับประสบการณ์จริง รวมถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ในสถานการณ์ต่างๆ มาเล่าเป็นการ์ตูนช่องและการ์ตูนเรื่องยาว จนมีผู้ติดตามเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกปี
เพจเล็กๆ ที่ตั้งใจวาดเพื่อสร้างผลงาน ค่อยๆ เติบโตขึ้นไปพร้อมๆ กับโอกาสมากมายที่เข้ามา ทั้งได้จัดนิทรรศการของตัวเองทั้งในประเทศและต่างประเทศ ได้ร่วมโปรเจกต์กับแบรนด์และองค์กรใหญ่มากมาย เช่น Siam Discovery, The Japan Foundation, Greyhound Cafe, Central Embassy, และ Levi’s หรือแม้แต่ปีนี้เอง ที่ทั้งสองเริ่มขยายพื้นที่ของตัวเอง อย่างการเริ่มโปรเจกต์ใหม่ๆ กับหลายประเทศมากขึ้น
ตลอดระยะเวลา 10 ปี ที่ผ่านมา เพจ Facebook ชื่อ Sundae Kids จึงเป็นมากกว่า Portfolio อย่างที่พวกเขาตั้งใจไว้ในตอนแรก แต่เป็นทั้งพื้นที่ที่บรรจุทั้งตัวตน ผลงาน และความสุขของพวกเขาเอาไว้ แต่กว่าที่เพจเล็กๆ จะครอบครองพื้นที่หัวใจนักอ่านได้มากถึงสองล้านคน พวกเขาได้เรียนรู้อะไรมาบ้างระหว่างทาง และอะไรยังทำให้พวกเขายังสนุกกับการทำงานที่รักแม้จะผ่านเวลามายาวนาน คือสิ่งที่เราอยากชวนทั้งสองมานั่งพูดคุยในวันนี้
บทเรียนที่ 1 : เมื่อไม่รู้ก็ต้องลอง
โป๊ยเซียน : ต้องเล่าก่อนว่าเราเรียนกราฟิกดีไซน์ที่จุฬาฯ ด้วยกัน พอช่วงปีสี่ที่เราต้องทำแค่ธีสิส ช่วงนั้นเลยมีเวลาให้เราไปทำอย่างอื่นมากขึ้น เราเลยบ่นๆ ว่าไม่อยากทำงานประจำ แต่ไม่รู้จะทำอะไร กวินเลยเสนอขึ้นมาว่า ลองทำงานอัปลงเฟซบุ๊กมั้ย ทำเป็นเพจให้คนได้เห็นผลงานเรามากขึ้น เหมือนเป็นพอร์ตด้วย แล้วก็จะได้กลายเป็นงานประจำได้ ก็เลยทำมาตั้งแต่ตอนนั้น
กวิน : ตอนนั้นมันไม่มีทางรู้เลยว่าจะประสบความสำเร็จมั้ย แต่เราเห็นศักยภาพของเขา ว่าเขาทำอะไรได้บ้าง ยังขาดในจุดไหน เราว่าเราสามารถช่วยในจุดที่เขาขาดได้ แต่ช่วงปีแรกๆ ก็ไม่ค่อยมีงาน ไม่ค่อยมีรายได้เลยนะ (หัวเราะ)
โป๊ยเชียน : อย่างที่กวินบอกเลยว่า เราไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะสำเร็จหรือเปล่าก็แค่อยากทำ ตอนนั้นคิดว่าคงต้องลองให้ถึงสุดๆ ก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยไปหาอย่างอื่นทำ ช่วงนั้นก็เลยเป็นช่วงทดลองของเรา
ยังจำได้อยู่เลยว่าช่วงหมื่นคนแรกเราตื่นเต้นมาก มากกว่าตอนล้านคนแรกด้วย เพราะตอนนั้นเป็นช่วงที่เราเพิ่งรู้สึกว่ามีคนติดตามเราเยอะขนาดนี้เป็นครั้งแรก เริ่มเห็นว่ามีคนชื่นชอบผลงานเรามากขึ้น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ไปโฟกัสกับตัวเลขแล้ว แค่สนุกกับสิ่งที่ทำมาเรื่อยๆ
บทเรียนที่ 2 : มุ่งมั่นให้สิ่งที่ชอบกลายเป็นงานที่รัก
โป๊ยเซียน : อย่างที่บอกว่า เราก็หวังให้สิ่งนี้เป็นงานประจำ ที่ทำให้เราอยู่ได้จริงๆ ซึ่งเราก็สามารถทำได้สำเร็จ แต่โปรเจกต์ต่างๆ โอกาสต่างๆ ที่เข้ามา มันเกินภาพที่เราคิดไว้ตั้งแต่แรกอยู่เหมือนกัน
กวิน : เราเองก็คาดหวังแค่นั้นเหมือนกัน ให้มันเป็นงานประจำที่มีรายได้ เหมือนเราพากันเดินมาเรื่อยๆ จนตอนนี้มันเดินมาไกลมากๆ หลังๆ ก็จะเห็นว่างานเรามีลูกเล่นมากขึ้น นั่นก็เป็นสิ่งที่พวกเราเก็บประสบการณ์มาเรื่อยๆ เพราะงานแต่ละงานก็ทำให้เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
โป๊ยเซียน : ใช่ บางงานทำให้เราได้ทำในสิ่งที่เราไม่คิดว่าเราจะทำได้ เหมือนทำให้เราเองได้ปลดล็อกสกิลใหม่ๆ พอเราได้ลองสิ่งใหม่ๆ แล้วคนได้เห็นสิ่งที่หลากหลาย เราก็จะได้โอกาสทำในสิ่งที่หลากหลายมากขึ้นด้วยเหมือนกัน
เราคิดว่าหลายๆ อย่างเราก็ยังไม่รู้ว่าเราจะทำได้หรือเปล่า ถ้าเราไม่ได้ลองทำ เหมือนอย่าง Sundae Kids ถ้าเราไม่ลองทำ เราก็ไม่มีทางรู้เลยว่า มันจะเป็นอาชีพที่สามารถอยู่ได้อย่างทุกวันนี้
บทเรียนที่ 3 : เลือกงานที่ได้ใส่ความเป็นตัวเอง
โป๊ยเซียน : วันแรกจนถึงตอนนี้ เราก็ยังหาอะไรทำเพิ่มไปเรื่อยๆ อยากทำ Exhibition บ้าง อยากทำแอนิเมชันบ้าง เรามีสิ่งที่อยากทำเยอะมากๆ ซึ่งตอนนี้เราก็ได้ทำไปส่วนหนึ่งแล้ว แต่ยังอยากมีโอกาสทำงานร่วมกับต่างประเทศมากขึ้น อยากลองไปทำงานกับประเทศอื่นๆ ที่ยังไม่เคยบ้าง เพราะเราคิดว่าการทำงานกับประเทศต่างๆ มันค่อนข้างเปิดโลก ให้เราได้เห็นมุมมอง ความคิดใหม่ๆ ว่าศิลปะ วัฒนธรรมเค้าเป็นยังไง
กวิน : ที่ผ่านมาพวกเราจะชอบโปรเจกต์ที่ไม่ต้องใหญ่มาก เราเลือกโปรเจกต์แบบนี้เพราะมันได้อิสระในการทำงาน ทำให้เราได้เปิดกว้างและได้ทดลองมากกว่า จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังสนุกกับการลองทำอะไรที่เราไม่เคยทำอยู่นะ
โป๊ยเซียน : อย่างที่บอกว่าเวลาเราได้ทำงาน Sundae Kids มันเหมือนเราได้ทดลองสิ่งใหม่อยู่ตลอดไม่เคยรู้สึกซ้ำซากหรือเบื่อ ทุกวันจะมีอะไรให้ได้คิดและทดลองทำอยู่เรื่อยๆ เราเลยตื่นเต้นทุกครั้งที่เริ่มทำงาน นอกจากประสบการณ์ สกิลที่มากขึ้น บางงานก็ทำให้ค้นพบสิ่งที่ไม่เคยรู้ว่าเราทำได้ เราเลยให้ความสำคัญกับการเลือกงานที่เราจะได้ทดลองและใส่ตัวตนของเราลงไปจริงๆ
บทสรุป : ในปีที่ 10 ยังคงสนุกกับสิ่งที่ทำเหมือนกับปีแรก
โป๊ยเซียน : เดินมาถึงตรงนี้ได้มันก็ภูมิใจนะ เพราะการวาดรูปเป็นเหมือนงานอดิเรกของเราตอนเด็กเลยเลือกเรียนทางด้านนี้ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่ามันจะกลายมาเป็นอาชีพ แค่เลือกด้วยความชอบ แต่มาถึงวันนี้เราก็ขอบคุณตัวเองที่ไม่ยอมแพ้ตั้งแต่ตอนแรก เพราะอย่างที่บอกมันไม่ได้ง่ายเลยกว่าที่จะมาถึงตรงนี้ ก็ขอบคุณที่พยายามถึงที่สุดจริงๆ
ส่วนสิ่งที่ยังเหมือนเดิมมาตลอด คงเป็นความสนุกกับความเต็มที่นี่แหละ ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เราคิดว่า ความสนุกมันยังเท่าเดิมนะ แค่ระดับความเครียดมันต่างกัน ด้วยความที่ตอนนี้เราทำงานมาเยอะขึ้น เราก็ต้องผลักดันตัวเองให้มากขึ้น สมัยก่อนความสนุกคือการได้โปรเจกต์ใหม่ๆ แต่พอโตขึ้นโปรเจกต์ก็ใหญ่ขึ้น ความท้าทายก็มากขึ้นตามไปด้วย เหมือนตอนนี้หน้าที่ความรับผิดชอบเรามากขึ้น ก็เป็นความสนุกที่แตกต่างกันออกไป แต่ก็ยังตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้ลองทำอะไรไปด้วยกัน
กวิน : จนถึงทุกวันนี้ มัน 10 ปีแล้วที่ทำสิ่งนี้ด้วยกันมา มันเหมือนเป็นชีวิตไปแล้ว เพราะเราอยู่กับสิ่งนี้ทั้งวันทุกวัน มากกว่างานเราคิดว่ามันคือเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรากับ Sundae Kids ด้วย เราก็อยากประคับประคองความสัมพันธ์นี้ไปเรื่อยๆ ตอนนี้เราพากันมาไกลขนาดนี้แล้ว มันเกินที่เราคิดไว้ตอนแรกมากๆ ก็อยากลองดูต่อเหมือนกันว่าจะไปได้ไกลสุดได้แค่ไหน
ติดตามผลงานได้ที่
Facebook : https://www.facebook.com/sundaekidsillustrationr
Instagram : https://www.instagram.com/sundaekids/
