ภูกระดึง

เดินขึ้นภูกระดึงว่ายากแล้ว
พกกล้องฟิล์มขึ้นภูกระดึงยากกว่า

พอเอ่ยชื่อภูกระดึง
ใครๆ ก็ต้องรู้จักล่ะว่าเป็นภูอันดับต้นๆ ของประเทศไทยที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหด ความเหนื่อย
ความล้าจนร่างกายพังกันไปนับไม่ถ้วน
แต่ก็เป็นภูที่ได้ตำแหน่งอันดับต้นๆ ของความสวยงามและความเป็นธรรมชาติมากที่สุดเช่นกัน

เพราะภูกระดึงขึ้นยาก
มันเลยยังสวย

กว่าจะเดินขึ้นไปถึง
กว่าจะแบกร่างกายตัวเองให้เดินต่อไปยังที่ต่างๆ ที่เขาบอกต่อกันมาว่าสวยนักสวยหนา
คงจะทำให้หลายคนบอกลาภูกระดึงทันทีที่ลงมาถึงตีนภู ไหนจะ ‘ซำแฮก’ ผาแนวดิ่ง 200 เมตรที่หอบแฮกสมชื่อ, ‘หลังแป’ จุดถ่ายรูปกับป้ายปลายทางม แนวสนที่สวยงามเมื่ออยู่หน้าวิวพระอาทิตย์ตกดิน ใบเมเปิ้ลที่ต้องปีนลงไปดูตามทางน้ำตก, ‘ผาเหยียบเมฆ’ ที่เป็นจุดพักสำคัญก่อนที่จะเดินไปยัง ‘ผาหล่มสัก’ ที่เลื่องชื่อของพระอาทิตย์ตก อีกทั้งยังต้องเดินกลับที่พักแบบมืดๆ
แถมด้วย ‘ผานกแอ่น’ กับพระอาทิตย์ยามเช้าที่สวยที่สุด
ไม่มีใครเทียบ บวกกับการเดินลงที่สุดจะลาดชันและลื่น พร้อมคิดไปตลอดทางว่าตอนขึ้นเราขึ้นมาด้วยทางแบบนี้จริงๆ หรือ

แต่ก็เพราะสิ่งเหล่านี้ล่ะ
ที่ทำให้อีกหลายคนให้สัญญาว่าจะกลับมาอีกแน่นอนเมื่อร่างกายพร้อม หลายคนทำได้แล้ว บางคนขึ้นภูทุกปีตั้งแต่สมัยหนุ่มสาวด้วยซ้ำ
และทุกครั้งก็ยังหอบเหนื่อยเหมือนครั้งแรก พร้อมพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
นี่ล่ะคือเสน่ห์ของภูกระดึง

ใครมีเซ็ตภาพถ่ายสวยๆ อยากส่งมาลงคอลัมน์นี้บ้าง คลิกที่นี่เลย