“คนที่จะประสบความสำเร็จต้องเก่งและเฮงด้วย
คนเราจะเก่ง ก็ต้องฝึกฝนกันไป แต่เฮงสำหรับครู คือการไปอยู่ใกล้กับคนเก่งเพื่อเพิ่มโอกาสให้ตัวเอง”
คำพูดนี้เป็นคำพูดจากอาจารย์มานินทร์ เจริญลาภ
คณบดีคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม และผู้อำนวยการศูนย์มีเดีย ผมนั่งฟังอย่างตั้งใจในช่วงที่ผมเพิ่งขึ้นปี
3 หมาดๆ การเรียนตอนนั้นยังไม่ได้หนักหน่วงเท่าไหร่ ผมเริ่มอยากเรียนรู้สิ่งต่างๆ
นอกห้องเรียนมากขึ้น จึงคิดจะไปฝากตัวกับอาจารย์สักคนเพื่อขอเป็นศิษย์ แล้วผมก็ไปนั่งคุยกับอาจารย์ท่านหนึ่ง
กำลังจะลองขอให้แกสอน แต่อาจารย์พูดแนะนำต่ออีกทีว่า ลองไปขอให้คณบดีสอนสิ แกเก่งนะ
แล้วผมก็เกิดฮึกเหิมอะไรก็ไม่รู้ ดันไปเคาะประตูห้องคณบดีจริงๆ
ผมเห็นแกกวักมือเล็กน้อย ในใจผมประหม่ามากเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน หลังจากเข้าไปนั่งเก้าอี้ในท่าเรียบร้อยที่สุด
ผมก็เริ่มสารภาพความในใจให้คณบดีฟัง
แกตอบตกลงทันที พร้อมกับให้ผมชวนเพื่อนมาเรียนด้วย
สัปดาห์ถัดมา เราเริ่มเรียนกันที่ห้องของคณบดี บรรยากาศการเรียนเป็นไปแบบง่ายๆ
และเป็นกันเอง รูปแบบก็จะสลับกันไป บางครั้งคณบดีจะเอายูทูบคอมโบเซ็ตชุดใหญ่มาให้เราดูและนั่งวิเคราะห์กัน
บางครั้งก็เตรียมแบบทดสอบมาให้ หรือบางครั้งก็จะเล่าประสบการณ์ดีๆ ที่เจอมาให้ฟัง ช่วงนั้นผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมาก
แล้ววันหนึ่งผมก็ได้รับโทรศัพท์จากคณบดี แกแนะนำผมว่าบริษัท dtac กำลังมองหานักศึกษาไปทำงานเป็น Marketing Teens Consultant ให้ผมลองสมัครไป
ผมทำตามที่แกบอกและผ่านการคัดเลือก ได้เข้าทำงานพิเศษที่นั่น ช่วงเวลาเกือบปีในนั้นสนุกและคุ้มค่ามาก
ผมได้มีเพื่อนๆ พี่ๆ ร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกัน เป็นมิตรภาพที่ดีจนเวลาย้อนพูดถึงยังซึ้งใจน้ำตาจะไหล
และตอนนั้นพอดีมีพี่ในทีมคนหนึ่งกำลังทำร้านไอศครีมเล็กๆ อยู่ ชื่อร้าน
Shibuya Soft แกจึงชวนผมให้มาช่วยออกแบบร้านและทำสื่อต่างๆ ของร้านสาขาแรก
ซึ่งต่อมากลายเป็นต้นแบบของสาขาย่อยอื่นๆ
ทุกอย่างอาจมองดูเป็นเรื่องที่บังเอิญตามระยะเวลา
แต่ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปเคาะห้องคณบดี เรื่องราวที่ผมเจออาจไม่สนุกและน่าจดจำเท่านี้
ภาพ unsplash.com
ใครอยากเล่าเรื่องวันเปลี่ยนชีวิตของตัวเองบ้าง คลิกที่นี่เลย
